KENIZZYTA

(„[od; należący do] Kenaza”).

1. Członek ludu mieszkającego w Kanaanie lub w pobliżu. Jehowa obiecał dać terytorium tych nie-Izraelitów potomstwu Abrahama (Rdz 15:18, 19). Wygląda na to, że Kenizzyci przybyli do Negebu z pd. wsch. i przed izraelskim podbojem Ziemi Obiecanej osiedlili się w części Edomu oraz na pd. późniejszej Judy.

Niektórzy uczeni łączą Kenizzytów z Kenazem, który był szejkiem Edomu wywodzącym się od Ezawa poprzez Elifaza (Rdz 36:15, 16), i uważają ich za znaczący ród edomski. Nie ma jednak pewności co do tego, kto był praojcem Kenizzytów, gdyż Biblia nie podaje na ten temat żadnych szczegółów. Okoliczność, iż w czasach Abrama Jehowa wymienił Kenizzytów wśród narodów zamieszkujących ziemię obiecaną potomstwu tego patriarchy (Rdz 15:18, 19), przemawia raczej przeciw poglądowi, że Kenizzyci pochodzili od Ezawa, bo wtedy nie było go jeszcze na świecie.

2. Wierny Kaleb jest nazywany „synem Jefunnego Kenizzyty” (Lb 32:12; Joz 14:6, 14). Być może jakiś przodek Jefunnego był nie-Izraelitą z plemienia Kenizzytów (Rdz 15:18, 19), który spowinowacił się z potomkami Jakuba (Izraela) przez małżeństwo z Izraelitką. Jednakże w tym wypadku bardziej prawdopodobne wydaje się, że określenie Kenizzyta wywodzi się od praojca jednej z judzkich rodzin, który nosił imię Kenaz — tak samo zresztą jak brat Kaleba (Joz 15:17; Sdz 1:13; 1Kn 4:13).