KORACHITA

(„[od; należący do] Koracha”).

Potomek tego Koracha, który podniósł bunt w czasach Mojżesza. Korachici stanowili dom patriarchalny w lewickim rodzie Kehata, a wywodzili się od trzech synów Koracha: Assira, Elkany i Abiasafa (Wj 6:18, 21, 24; Lb 16:1-3). „Synowie Koracha nie ponieśli śmierci” razem ze swym ojcem (Lb 26:10, 11), gdyż najwyraźniej nie przyłączyli się do jego buntu.

Podczas spisu Izraelitów dokonanego na równinach moabskich „rodzina Korachitów” została policzona z rodzinami Lewitów (Lb 26:57, 58). Pewni Korachici znaleźli się wśród mocarzy, którzy przyszli do Dawida do Ciklag, „gdy on jeszcze podlegał ograniczeniom z powodu Saula” (1Kn 12:1, 6). Korachitami byli prorok Samuel i śpiewak Heman (1Kn 6:33-38); król Dawid wyznaczył członków rodziny Hemana do służby w charakterze śpiewaków (1Kn 15:16, 17; 16:37, 41, 42; 25:1, 4-6). Poza tym Korachici usługiwali jako odźwierni w domu Jehowy (1Kn 26:1-9, 19), a w czasach Jehoszafata „powstali Lewici spośród synów Kehatytów i synów Korachitów, by wysławiać Jehowę, Boga Izraela, nader donośnym głosem” w związku z obietnicą obronienia narodu przed sprzymierzonymi wojskami Moabu, Ammonu i Seiru (2Kn 20:14-19).

Synowie Koracha zostali wymienieni w nagłówkach Psalmów 42, 44-49, 84, 85, 87 i 88. Chociaż ich przodek okazał się buntownikiem, Jehowa nie ukarał ich za jego błędy, a ponieważ byli wierni, błogosławił im i powierzył zaszczytne zadania w przybytku i świątyni.