TOBOŁY

Hebrajskie określenie kelí, tłumaczone na „toboły”, ma szerokie zastosowanie. Podstawowe znaczenie tego słowa to prawdopodobnie: „naczynie; pojemnik” (zob. BROŃ, ZBROJA).

„Toboły” zawierające niezbędne rzeczy zabierali ze sobą m.in. żołnierze wyruszający na wojnę, podróżni oraz ludzie udający się na jakieś zgromadzenie daleko od domu (1Sm 10:21, 22; 17:22; 25:9-13). W Izraelu obowiązywała zasada ustalona przez Dawida, że mężczyźni pozostawieni podczas wypraw wojennych przy tobołach mają otrzymywać taki sam dział w łupach, jak uczestniczący w walce (1Sm 30:21-25).

Prorok Jeremiasz radził Egiptowi, by przygotował sobie „toboły na wygnanie”, gdyż na pewno zostanie podbity przez Babilończyków (Jer 46:13, 19). Ezechiel wyniósł z domu w biały dzień „toboły na wygnanie”, co stanowiło element proroctwa zapowiadającego uprowadzenie mieszkańców Jerozolimy do Babilonu (Eze 12:1-4, 7-11).