RYNEK

Plac miejski będący ośrodkiem handlu; w starożytności na Bliskim Wchodzie i w imperium rzymskim także miejsce publicznych zebrań. W miastach greckich i rzymskich taki plac otaczały posągi i budynki publiczne, m.in. budowle religijne. Na rynku załatwiano też prawdopodobnie niektóre sprawy sądowe (por. Dz 16:19-21). Ponieważ zbierali się tam ludzie i rozmawiali o ostatnich wydarzeniach, można było usłyszeć nowiny z kraju i zagranicy (por. Dz 17:17-21).

W Palestynie na rynkach bawiły się dzieci (Mt 11:16; Łk 7:32). Można też było tam spotkać bezrobotnych oraz ludzi gotowych wynająć się do pracy (por. Mt 20:3, 4). Dumni uczeni w piśmie i faryzeusze chcieli być widziani przez tłumy zgromadzone na rynku i pozdrawiani w sposób odpowiadający ich wysokiej pozycji (Mt 23:2, 6, 7; Mk 12:38; Łk 11:43; 20:46). Po powrocie z rynku trzymający się tradycji faryzeusze i inni Żydzi nie jedli niczego, dopóki się nie oczyścili przez pokropienie (Mk 7:3, 4).

Podczas pobytu na ziemi Chrystus Jezus uzdrawiał ludzi m.in. na rynkach (Mk 6:56). A apostoł Paweł w Atenach codziennie prowadził rozważania „na rynku z tymi, którzy się tam akurat znaleźli” (Dz 17:16, 17; zob. APPIUSZA, RYNEK).