MURARZ

Rzemieślnik, który stawia mury z cegieł lub kamienia (2Kl 12:12; 22:6). Starożytni murarze nieraz byli kamieniarzami — cięli i ociosywali kamienie, z których potem wznosili mury i różne budynki (2Sm 5:11; 1Kl 7:9-12; 1Kn 22:2; 2Kn 24:12). Budowali też grobowce (Iz 22:16) i tunele wodne (2Kl 20:20).

Murarze używali takich narzędzi jak młotek, siekiera, piła kamieniarska, poziomnica, sznur mierniczy i pion (1Kl 6:7; 7:9; Iz 28:17; Za 4:10). Jak ukazują starożytne zabytki, egipscy murarze posługiwali się również drewnianym młotkiem i dłutem, które niewątpliwie znali też izraelscy kamieniarze. Na budowach w Egipcie kamienie mierzono i oznaczano ciemnymi liniami, według których je potem przycinano. Na każdym z nich umieszczano także odpowiedni znak lub liczbę wskazujące, w którym miejscu budowli ma się znaleźć.

Starożytni murarze potrafili dopasować kamienie tak dokładnie, że nie była potrzebna zaprawa. Do dziś w Palestynie w pewnych ruinach z czasów Heroda pomiędzy wielkie kamienne bloki nie da się wsunąć nawet ostrza noża (zob. ARCHITEKTURA).