MEFIBOSZET

1. Jeden z dwóch synów urodzonych królowi Saulowi przez Ricpę, córkę Aji (2Sm 21:8). Należał do siedmiu potomków Saula, których Dawid wydał Gibeonitom, by dokonać przebłagania za to, że Saul usiłował ich wytępić (zob. GIBEON, GIBEONICI). Gibeonici uśmiercili Mefiboszeta oraz sześciu pozostałych członków rodziny Saula „w pierwszym dniu żniwa, na początku żniwa jęczmienia”, po czym wystawili ich „na górze przed obliczem Jehowy” (por. Lb 25:4). Ricpa odpędzała od nich ptaki i dzikie zwierzęta. Później Dawid polecił zebrać ich kości i pogrzebać je razem ze szczątkami Saula i Jonatana w grobowcu Kisza (2Sm 21:1-14).

2. Syn Jonatana, wnuk króla Saula. Kiedy z Jizreel dotarła wieść o śmierci Saula i Jonatana, piastunka pięcioletniego Mefiboszeta w popłochu chwyciła go i rzuciła się do ucieczki. Chłopiec wtedy upadł i w rezultacie okulał na obie nogi (2Sm 4:4). Po latach Mefiboszet mieszkał w domu Machira, syna Ammiela, w Lo-Debar. Dawid dowiedział się o tym od Ciby, dawnego sługi Saula. Niewątpliwie przez pamięć o przymierzu z Jonatanem (1Sm 20:12-17, 42) zapragnął okazać lojalną życzliwość komukolwiek, ‛kto pozostał jeszcze z domu Saula’. Gdy przyprowadzono przed niego Mefiboszeta, król wyjaśnił, że chce go obdarzyć lojalną życzliwością — chce zwrócić mu „całe pole Saula” i pozwala, by ‛zawsze jadł chleb przy jego stole’. Mefiboszet pokornie rzekł: „Czym jest twój sługa, że zwróciłeś swe oblicze na zdechłego psa, takiego jak ja?” Dawid jednak nie cofnął swego postanowienia i Mefiboszet otrzymał mienie Saula, a Ciba wraz z domownikami (wśród których było 15 synów i 20 sług) pełnili dla niego służbę. Od tego czasu Mefiboszet mieszkał w Jerozolimie i stale jadał przy stole królewskim (2Sm 9).

Kiedy Dawid uciekł z Jerozolimy z powodu spisku Absaloma, spotkał Cibę, który zaopatrzył go w żywność. Na pytanie o Mefiboszeta Ciba odrzekł: „Mieszka tam w Jerozolimie; powiedział bowiem: ‚Dzisiaj dom Izraela zwróci mi władzę królewską mego ojca’”. Wtedy król oświadczył Cibie: „Oto twoim jest wszystko, co należy do Mefiboszeta” (2Sm 16:1-4). Po powrocie Dawida do Jerozolimy Mefiboszet wyszedł mu na spotkanie. Jak donosi Biblia, „nie pielęgnował nóg ani nie pielęgnował wąsów, ani nie prał szat od dnia, gdy król odszedł, aż do dnia, gdy przyszedł w pokoju”. Kiedy Dawid spytał go, dlaczego mu nie towarzyszył, Mefiboszet wyjaśnił, że został oszukany przez swego sługę. Dodał też: „On więc oczernił twego sługę przed moim panem, królem. Lecz mój pan, król, jest jak anioł prawdziwego Boga” (tzn. należycie osądzi tę sprawę). Dawid najwidoczniej dostrzegł niewinność Mefiboszeta i zmienił swą wcześniejszą decyzję, mówiąc: „Ty i Ciba macie się podzielić polem”. Mefiboszet odparł: „Niech weźmie nawet całe, skoro mój pan, król, przyszedł w pokoju do swego domu” (2Sm 19:24-30; por. Prz 18:17; 25:8-10).

Gdy Gibeonici zażądali śmierci potomków Saula jako zadośćuczynienia za to, że żywił on względem nich złe zamiary, Dawid oszczędził Mefiboszeta „z powodu przysięgi wobec Jehowy”, wiążącej go z Jonatanem (2Sm 21:7, 8). Biblia nie mówi więcej o Mefiboszecie, choć wspomina, że poprzez jego syna, Michę (Micheasza), przetrwał ród Saula (2Sm 9:12; 1Kn 9:39-44). Jak wynika z 1 Kronik 8:34 oraz 9:40, Mefiboszet nosił także imię Merib-Baal.