NIKOPOLIS

(„miasto zwycięstwa”).

Miasto, w którym Paweł postanowił przezimować podczas jednej ze swych podróży i w którym oczekiwał na przybycie Tytusa (Tyt 3:12). W Biblii gdańskiej na końcu Listu do Tytusa podano, że został on napisany „z Nikopolu, miasta Macedońskiego”, ale w najstarszych manuskryptach brak tej informacji. Paweł raczej nie napisał tego listu z Nikopolis, gdyż z Tytusa 3:12 wynika, że jeszcze tam nie dotarł, lecz dopiero zamierzał tam przezimować.

W starożytności nazwa Nikopolis była dość popularna, a w Biblii najwyraźniej chodzi o miasto w Epirze, leżące na niewielkim półwyspie w pn.-zach. Grecji, ok. 10 km na pn. od Prewezy. To spore miasto mogło stanowić dla Pawła dobry teren do głoszenia dobrej nowiny, a poza tym było dogodnie położone zarówno dla niego (zapewne działającego wtedy w Macedonii), jak i dla Tytusa (usługującego na Krecie). Być może właśnie w Nikopolis Paweł został pojmany, a następnie zabrany do Rzymu, gdzie go powtórnie uwięziono i potem stracono.

Nikopolis założył Oktawian August, by upamiętnić swe zwycięstwo nad Antoniuszem i Kleopatrą w bitwie morskiej pod pobliskim Akcjum (31 p.n.e.). Na pamiątkę tego wydarzenia ustanowił też igrzyska ku czci Apolla. Samo miasto powstało na miejscu rzymskiego obozu, a tam, gdzie stał namiot Oktawiana, wybudowano świątynię poświęconą Neptunowi. Według Józefa Flawiusza wiele budowli publicznych w tym mieście zostało wzniesionych dzięki staraniom i pomocy finansowej Heroda Wielkiego (Dawne dzieje Izraela, XVI, V, 3).