ORZECH

(hebr. ʼegòz).

W Pieśni nad Pieśniami (6:11) Szulamitka mówi, że zeszła do „sadu orzechowego”. Mogły tam rosnąć orzechy włoskie (Juglans regia). Drzewo to pochodzi z pd.-wsch. Europy i zach. Azji i obecnie jest uprawiane m.in. w Galilei i na stokach Libanu oraz Hermonu. Żydowski historyk Flawiusz donosi, że w I w. n.e. drzewa orzechowe rosły w ogromnej ilości w okolicy Jeziora Galilejskiego (Wojna żydowska, III, X, 8 [516, 517]). Orzech jest okazałym drzewem, często osiągającym wysokość ok. 10 m, a jego pachnące liście dają dużo cienia. Twarde, piękne drewno orzecha znakomicie nadaje się do wyrobu mebli. Owoc jest zamknięty w łupinie zawierającej taninę. W wyniku gotowania łupin uzyskuje się brązowy barwnik. Nasiona orzecha są cenione ze względu na smak, można też z nich tłoczyć olej, który jakością niemal dorównuje oliwie z oliwek.