OHOLIBA

(„mój namiot [służący oddawaniu czci] jest w niej”).

W 23 rozdz. Ezechiela za pomocą alegorycznej postaci nierządnicy Oholiby przedstawiono niewierność Jerozolimy wobec Jehowy. Znaczenie tego imienia przypuszczalnie ma związek z faktem, że w Jerozolimie znajdował się „namiot” Jehowy, czyli Jego sanktuarium (por. OHOLA). Oholiba jednak nie ceniła tego. Nie wzięła też sobie do serca kary wymierzonej za wiarołomstwo jej siostrze, Oholi (Samarii). Nie tylko trwała w niewierności, której zaczęła się dopuszczać już w Egipcie, ale postępowała jeszcze gorzej niż jej siostra. Na wielką skalę praktykowała bałwochwalstwo i związała się sojuszami z Asyryjczykami i Babilończykami. W rezultacie Babilończycy, jej dawni kochankowie, mieli — zgodnie z zapowiedzią — wystąpić przeciwko niej i uczynić z niej „przedmiot grozy”.