PEREC

(„pęknięcie; pęknięcie krocza”).

Jeden z dwóch synów bliźniaków urodzonych Judzie przez jego synową Tamar. Podczas porodu najpierw zaczął wychodzić brat Pereca, Zerach, ale się cofnął i pierwszy wyszedł Perec, powodując u Tamar pęknięcie krocza (Rdz 38:24-30). Z czasem okazał się on znaczniejszy niż jego brat i zawsze był wymieniany przed nim, a dom Pereca zyskał większą sławę niż dom Zeracha (Rut 4:12). Pereca oraz jego dwóch synów, Checrona i Chamula, wyliczono wśród potomków Jakuba przybyłych z nim do Egiptu. Wszyscy trzej stali się założycielami rodów w plemieniu Judy (Rdz 46:8, 12). Biblia nie podaje więcej informacji na temat życia Pereca.

Wzmianki o nim mają głównie charakter genealogiczny — z jego linii rodowej wywodziła się większość potomków Judy (1Kn 2:4, 5, 9-55; 4:1-20). Jak wykazał drugi spis ludności przeprowadzony na pustkowiu, rody Pereca i jego dwóch synów stanowiły znaczną część plemienia Judy (Lb 26:20-22). Niektórzy potomkowie Pereca byli członkami pierwszego z oddziałów pełniących na zmianę miesięczną służbę dla Dawida (1Kn 27:3). Poza tym wielu powróciło z niewoli babilońskiej, a 468 z nich zamieszkało w Jerozolimie (1Kn 9:3, 4; Neh 11:4, 6). Z linii rodowej, do której należał Perec, pochodzili Boaz i Dawid, a później Jezus — obiecany Mesjasz (Rut 4:18-22; 1Kn 2:4-15; Mt 1:3; Łk 3:33).