REBELIA

Greckie słowo stásis, które przede wszystkim znaczy ‛stanie’ (Heb 9:8), może też oznaczać „powstanie” lub „rebelię” (Mk 15:7; Łk 23:19, 25, Int). Bywa też tłumaczone na „zatarg” (Dz 15:2), a czasami zawiera myśl o przemocy (Dz 23:7, 10).

Według prawa rzymskiego udział w rebelii lub wywoływanie rozruchów było przestępstwem, za które karano śmiercią. Dlatego pisarz miejski ostrzegał wzburzony tłum w Efezie: „Doprawdy grozi nam niebezpieczeństwo, że zostaniemy oskarżeni o rebelię, gdyż nie ma żadnej przyczyny, którą moglibyśmy wytłumaczyć zejście się tego bezładnego motłochu” (Dz 19:40). Bardzo poważny był też zarzut Tertullusa, który przed rzymskim namiestnikiem Feliksem oskarżył Pawła, że „wznieca rebelie wśród wszystkich Żydów”. Gdyby apostoła uznano za winnego, musiałby ponieść śmierć (Dz 24:5).