SZAFAN

(„góralek [ssak kopytny wielkości królika]”).

Syn Acaliasza, sekretarz królewski. W 642 r. p.n.e. został przez króla Jozjasza wysłany wraz z dwoma innymi urzędnikami do arcykapłana Chilkiasza, żeby przekazać mu wskazówki dotyczące naprawy świątyni. Otrzymał wtedy od Chilkiasza niedawno znalezioną tam „księgę prawa” — być może nawet oryginał. Gdy tylko przeczytał Jozjaszowi jej fragment, król postanowił się dowiedzieć, jakie zamiary ma Jehowa w stosunku do Judy, więc wyprawił Szafana z synem Achikamem i innymi do prorokini Chuldy. Wysłannicy przekazali Jozjaszowi proroctwo Jehowy, że nastąpi zagłada, lecz nie za jego panowania (2Kl 22:3-20; 2Kn 34:8-28).

Synowie Szafana: Achikam (Jer 26:24), Elasa (Jer 29:1-3) i Gemariasz (Jer 36:10-12, 25), najwyraźniej także trzymali się czystego wielbienia Boga. Niestety, inaczej postępował jego syn Jaazaniasz (Eze 8:10, 11). Natomiast wnuk Szafana Gedaliasz był bogobojnym namiestnikiem, ustanowionym po upadku Jerozolimy (2Kl 25:22; Jer 39:14).