WAŚŃ, ZWADA

Sprzeczka, kłótnia czy spór, wynikające z wrogości do drugiej osoby. Pismo Święte wymienia różne przyczyny waśni, swarów i zwad, m.in. nienawiść (Prz 10:12), złość (Prz 15:18; 29:22), intrygi (Prz 16:28), szyderstwo (Prz 22:10), pijaństwo (Prz 23:29, 30), oszczerstwo (Prz 26:20), butę lub pychę oraz niewłaściwe nauki (Prz 28:25; 1Tm 6:3, 4). Swary mącą pokój i szczęście. Księga Przysłów wielokrotnie podkreśla, jak przykre i uciążliwe jest to dla innych (Prz 19:13; 21:9, 19; 25:24; 27:15). Waśnie między osobami, które kiedyś łączyła braterska więź, mogą wydawać się przeszkodą nie do pokonania. „Brat, przeciwko któremu popełniono występek, to więcej niż silny gród; i są swary, które przypominają zasuwę w wieży mieszkalnej” (Prz 18:19).

Waśnie i swary należą do uczynków ciała, których Jehowa nienawidzi (Gal 5:19, 20; por. Prz 6:19; Rz 1:28, 29, 32; Jak 3:14-16), i dlatego w zborze chrześcijańskim nie ma na nie miejsca (Rz 13:13; 1Ko 3:3; 2Ko 12:20; Flp 2:3; Tyt 3:9). Jednym z wymagań stawianych chrześcijańskiemu nadzorcy jest to, żeby nie był wojowniczy (1Tm 3:1, 3; „nieswarliwy”, Bw). Tych, którzy trwają w swarach i waśniach, czeka niepomyślny wyrok Boży (Rz 2:6, 8).

W I w. n.e. apostoł Paweł musiał stawiać czoło osobom skłonnym do waśni. Niektórzy głosili dobrą nowinę ze swarliwości, prawdopodobnie chcąc zwrócić na siebie uwagę oraz osłabić autorytet i znaczenie Pawła. On jednak nie pozwolił, by pozbawiło go to radości z faktu, iż Chrystus jest rozgłaszany (Flp 1:15-18).