SYRTA

(od rdzenia oznaczającego: „ciągnąć”).

Wywodząca się z języka greckiego nazwa dwóch zatok na pn. wybrzeżu Afryki. Zachodnią zatokę (między Tunisem a Trypolisem) nazywano Małą Syrtą. Na wsch. od niej znajduje się Wielka Syrta. Starożytni żeglarze obawiali się obu zatok z powodu zdradliwych mielizn, które przemieszczały się na skutek pływów. Jak pisał geograf Strabon (I w. n.e.), statki, które wpadły na mielizny, rzadko kiedy bezpiecznie się z nich uwalniały (Geografika, 17, III, 20).

Gdy apostoł Paweł płynął jako więzień do Rzymu, na pd. od Krety jego statek został porwany przez pn.-wsch. wiatr. Załoga obawiała się wtedy, że ugrzęźnie „na mieliźnie Syrty” — najwyraźniej chodziło o Wielką Syrtę (Dz 27:14-17).