OSET

(hebr. dardár; gr. tríbolos).

Roślina z postrzępionymi, kolczastymi liśćmi, twardymi łodygami i okrągłą lub cylindryczną główką, z której wyrasta puszysty, jedwabisty koszyczek kwiatowy w kolorze fioletowym, żółtym lub białym. Adam i później jego potomkowie musieli się zmagać z ostami przy uprawie ziemi, która została przeklęta (Rdz 3:17, 18). Ponieważ nasiona ostu roznosi wiatr, roślina ta łatwo się rozplenia w miejscach zaniedbanych i opuszczonych (zob. Oz 10:8). Jezus Chrystus wspomniał o oście, gdy mówił, że ludzi, tak jak rośliny, rozpoznaje się po owocach (Mt 7:16). W Palestynie często można zobaczyć, jak jesienny wiatr toczy po ziemi zbite kłęby ostu, do czego najwyraźniej nawiązano w Psalmie 83:13 i w Izajasza 17:13.