TOBIASZ

(„dobry jest Jah”).

1. Przodek grupy wygnańców, którzy po powrocie z niewoli nie potrafili ustalić swego rodowodu ani izraelskiego pochodzenia (Ezd 2:1, 59, 60; Neh 7:61, 62).

2. Przeciwnik Nehemiasza. Tobiasz był „sługą”, zapewne jakimś urzędnikiem w służbie króla Persji (Neh 2:19). Zarówno on, jak i jego syn Jehochanan ożenili się z Żydówkami; Tobiasz był ponadto spokrewniony z arcykapłanem Eliaszibem. Wielu Żydów dobrze myślało i mówiło o Tobiaszu, co ten starał się wykorzystać, by podważyć autorytet Nehemiasza (Neh 6:17-19; 13:4).

Gdy Nehemiasz przybył do Jerozolimy, Tobiasz i jego towarzysze zaniepokoili się, że ktoś ‛zabiega o coś dobrego dla Izraela’ (Neh 2:9, 10). Początkowo tylko się naigrawali i wyśmiewali z Żydów (Neh 2:19; 4:3), ale postępy przy odbudowie muru bardzo ich rozzłościły. Jednak różne ich knowania, by zabić Żydów (Neh 4:7-9, 11, 14, 15) albo skłonić Nehemiasza do pogwałcenia świętości świątyni, nie przyniosły skutku (Neh 6:1, 10-13). Nawet po ukończeniu odbudowy murów Tobiasz swą korespondencją ze stronnikami w Jerozolimie próbował zastraszyć Nehemiasza (Neh 6:16-19). Słusznie więc Nehemiasz prosił Jehowę, by pamiętał o wielu niegodziwych czynach Tobiasza i jego sprzymierzeńców (Neh 6:14). Gdy Nehemiasz przybył z Babilonu po raz drugi i zauważył, że jedną z jadalni na dziedzińcu świątyni przeznaczono dla Tobiasza, natychmiast wyrzucił z niej jego rzeczy (Neh 13:4-9).