CHWASTY

Ogólne określenie roślin niepożądanych i raczej nieużytecznych. Poszczególne słowa hebrajskie i greckie tłumaczone w Biblii na „chwasty” niektórzy uczeni próbowali utożsamić z konkretnymi roślinami, ale precyzyjna identyfikacja nie jest możliwa.

Jak się przypuszcza, hebrajskie słowo boʼszáh pochodzi od rdzenia oznaczającego „cuchnąć” i obejmuje różne rośliny o nieprzyjemnym zapachu, „cuchnące chwasty”. Wierny Hiob oświadczył, że jeżeli jego życie nie było nieskazitelne, to niech zamiast jęczmienia wyrosną cuchnące chwasty (Hi 31:40).

Inne określenie, chòach, najwyraźniej odnosi się ogólnie do roślin ciernistych, do kolczastych chwastów pojawiających się na polach uprawnych i szybko zarastających opuszczone tereny (Hi 31:40; Iz 34:13; Oz 9:6). To samo słowo występuje w Hioba 41:2, gdzie prawdopodobnie nawiązano do wbijania ciernia w skrzela ryby, żeby łatwiej ją było przenieść. Słowo chòach może też mieć znaczenie metaforyczne (PnP 2:2). Ciernisty chwast w ręku pijaka może wyrządzić szkodę jemu samemu oraz innym ludziom i podobnie jest z głupcami, którzy robią niewłaściwy użytek z przysłów, gdyż ich nie rozumieją (Prz 26:9). Izraelski król Jehoasz przyrównał działania dumnego króla judzkiego Amacjasza, który chciał z nim walczyć, do prośby ciernistego chwastu o danie jego synowi za żonę córki cedru Libanu (2Kl 14:8, 9; 2Kn 25:18).

Wyraz szájit najprawdopodobniej odnosi się do pewnej odmiany chwastów rosnącej na ugorach lub terenach opuszczonych (Iz 5:6; 7:23-25; 27:4). Tłumaczony w Biblii na „chwasty”, w znaczeniu symbolicznym określa ludzi, którzy z powodu swej niewierności stali się bezużyteczni i zasługują jedynie na zagładę (Iz 9:18, 19; 10:17-19; por. Dn 4:20-22).

W Przysłów 24:31 użyto liczby mnogiej słowa kimmòs, które na ogół oznacza „pokrzywę”, ale tu zdaje się odnosić do wszelkich chwastów (zob. POKRZYWA).

Chwasty (gr. zizánia), o których wspomniał Jezus w przykładzie zapisanym w Mateusza 13:24-30, 36-43, najczęściej utożsamia się z życicą roczną (Lolium temulentum). Roślina ta bardzo przypomina pszenicę; dopiero gdy dojrzeje, można ją łatwo odróżnić od pszenicy po mniejszych, czarnych nasionach. Z tego powodu, a także dlatego, że korzenie tego chwastu splatają się z korzeniami pszenicy, lepiej nie wyrywać go w początkowej fazie rozwoju. Gdyby nasiona życicy zmieszały się po żniwie z ziarnami pszenicy, mogłoby to mieć bardzo groźne konsekwencje. Spożywanie chleba zawierającego zbyt wiele mąki z życicy wywołuje zawroty głowy i może nawet prowadzić do śmiertelnego zatrucia. Na ogół uważa się, że trujące właściwości nadaje nasionom życicy grzyb rosnący w ich wnętrzu.