Wskazówki dotyczące zebrania chrześcijańskiego życia i służby

Spis treści

1. Poniższe wskazówki stanowią pomoc dla osób, które mają wystąpienia podczas zebrania chrześcijańskiego życia i służby. Przed przygotowaniem swojego wystąpienia powinny one przypomnieć sobie wytyczne odnoszące się do ich zadania podane w periodyku Życie i służba oraz w niniejszych wskazówkach. Wszystkich głosicieli należy zachęcać, żeby zgłosili swoją gotowość do przedstawiania zadań. Mogą je przedstawiać również inne osoby blisko związane ze zborem, jeśli zgadzają się z naukami biblijnymi i żyją zgodnie z zasadami chrześcijańskimi. Jeżeli chętny nie jest jeszcze głosicielem, nadzorca zebrania chrześcijańskiego życia i służby powinien omówić z nim wymagania, którym takie osoby mają odpowiadać. Następnie nadzorca poinformuje go, czy spełnia te wymagania. Rozmowa powinna się odbyć w obecności prowadzącego studium z daną osobą (albo w obecności rodzica będącego Świadkiem Jehowy). Wymagania te są takie same, jak dla nieochrzczonych głosicieli (od rozdz. 8, ak. 8).

UWAGI WSTĘPNE

2. 1 minuta. Każdego tygodnia po początkowej pieśni i modlitwie przewodniczący zebrania chrześcijańskiego życia i służby rozbudzi zainteresowanie programem. Powinien skupić się na myślach, z których zbór odniesie najwięcej korzyści.

SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO

3. Przemówienie. 10 minut. Temat oraz szkic zawierający dwa lub trzy punkty główne zamieszczany jest w periodyku Życie i służba. Przemówienie to wygłosi starszy lub wykwalifikowany sługa pomocniczy. Gdy w programie przewidziano czytanie nowej księgi biblijnej, należy odtworzyć wprowadzający ją materiał wideo. Mówca może zwrócić uwagę, jak poruszone w nim myśli wiążą się z tematem. Powinien jednak skupić się na omówieniu materiału według szkicu podanego w dwumiesięczniku Życie i służba. Jeśli czas pozwoli, powinien również zrobić dobry użytek z ilustracji, która została przygotowana, by uzupełnić podany materiał. Może też wykorzystać dodatkowy materiał, pod warunkiem że będzie się on wiązał z głównymi punktami przemówienia.

4. Wyszukujemy duchowe skarby. 10 minut. Pytania i odpowiedzi, bez wstępu i zakończenia. Punkt ten przedstawi starszy lub wykwalifikowany sługa pomocniczy. Powinien zadać oba pytania. Może również zadecydować, czy należy odczytać podane wersety. Wypowiedzi obecnych nie powinny przekraczać 30 sekund.

5. Czytanie Biblii. 4 minuty. To zadanie przedstawi mężczyzna. Powinien odczytać wyznaczony materiał bez dodawania słów wstępnych i zakończenia. Przewodniczący zebrania zwróci szczególną uwagę na staranne czytanie ze zrozumieniem, płynność, akcent zdaniowy, modulację, właściwe stosowanie pauz i naturalność. Ponieważ niektóre wyznaczone fragmenty są krótsze, a inne dłuższe, nadzorca zebrania chrześcijańskiego życia i służby powinien podczas przydzielania zadań brać pod uwagę możliwości uczestników.

ULEPSZAJMY SWOJĄ SŁUŻBĘ

6. 15 minut. Ta część zebrania daje wszystkim możliwość praktycznego przygotowywania się do służby oraz ulepszania umiejętności prowadzenia rozmów, głoszenia i nauczania. W razie potrzeby zadania można przydzielać starszym. Każdy uczestnik powinien wziąć pod uwagę lekcję z broszury Czytanie i nauczanie albo Kochaj ludzi, którą podano w nawiasie obok przydzielonego zadania. Co jakiś czas w programie przewidziano punkt z udziałem obecnych. Przedstawi go starszy lub wykwalifikowany sługa pomocniczy (zobacz akapit 15 omawiający, jak prowadzić punkty z udziałem obecnych).

7. Rozpoczynanie rozmowy. Zadanie to może przedstawić mężczyzna lub kobieta na siedząco albo na stojąco. Pomocnik powinien być tej samej płci, chyba że jest członkiem rodziny uczestnika (więcej informacji o treści i tle tego zadania można znaleźć w akapitach 12 i 13).

8. Podtrzymywanie zainteresowania. Zadanie to może przedstawić mężczyzna lub kobieta na siedząco albo na stojąco. Pomocnik powinien być tej samej płci (km 5/97 s. 2). Uczestnik powinien pokazać, jak podtrzymać zainteresowanie, nawiązując do poprzedniej rozmowy (więcej informacji o treści i tle tego zadania można znaleźć w akapitach 12 i 13).

9. Pozyskiwanie uczniów. Zadanie to może przedstawić mężczyzna lub kobieta na siedząco albo na stojąco. Pomocnik powinien być tej samej płci (km 5/97 s. 2). Chodzi o przedstawienie fragmentu prowadzonego kursu biblijnego. Nie ma potrzeby przygotowywania wstępu i zakończenia, chyba że uczestnik pracuje nad związaną z tym lekcją. Nie trzeba też odczytywać całego przydzielonego materiału, choć można to zrobić.

10. Wyjaśnianie swoich wierzeń. Kiedy punkt ten zaplanowano w formie przemówienia, zadanie to przedstawi mężczyzna. W wypadku scenki zadanie to może przedstawić mężczyzna lub kobieta. Pomocnik powinien być tej samej płci, chyba że jest członkiem rodziny uczestnika. Celem uczestnika powinno być udzielenie na podstawie materiałów źródłowych jasnej i taktownej odpowiedzi na pytanie podane w temacie zadania. Uczestnik sam może zdecydować, czy w trakcie wystąpienia kierować uwagę na wskazane źródło.

11. Przemówienie. Zadanie to przedstawi mężczyzna w formie przemówienia skierowanego do zboru. Kiedy zadanie jest oparte na dodatku A z broszury Kochaj ludzi, uczestnik powinien uwypuklić, jak podane wersety wykorzystać w służbie. Może na przykład podać znaczenie wersetu, wyjaśnić, w jakiej sytuacji go użyć albo jak omówić go z rozmówcą. Kiedy zadanie jest oparte na fragmencie lekcji z broszury Kochaj ludzi, uczestnik powinien się skupić na tym, jak wykorzystać daną myśl w służbie. Może odwołać się do przykładu podanego w punkcie 1 lekcji lub wykorzystać dodatkowe wersety w niej podane.

12. Treść. Materiał w tym i następnym akapicie odnosi się do zadań „Rozpoczynanie rozmowy” oraz „Podtrzymywanie zainteresowania”. Jeśli nie zaznaczono inaczej, celem uczestnika jest podzielenie się prostą prawdą z Biblii, która może być praktyczna dla jego rozmówcy, oraz przygotowanie gruntu pod kolejną rozmowę. Wybrany temat powinien być aktualny i dostosowany do potrzeb miejscowego terenu. Uczestnik może sam zdecydować, czy wprowadzić publikację albo wideo z podstawowych narzędzi do nauczania. Zamiast przedstawiać wyuczony na pamięć schemat rozmowy, uczestnicy powinni pracować nad umiejętnością prowadzenia rozmów, na przykład nad okazywaniem osobistego zainteresowania czy naturalnością.

13. Tło. Uczestnik powinien dopasować przydzielone tło do miejscowych warunków. Na przykład:

1) Od domu do domu. Może to być głoszenie od domu do domu, głoszenie telefoniczne i listowne oraz podtrzymywanie zainteresowania u osoby napotkanej w służbie od domu do domu.
2) Głoszenie nieoficjalne. Obejmuje to wykorzystanie okazji do dania świadectwa, która pojawiła się w trakcie zwykłej rozmowy. Może chodzić o podzielenie się myślą z Biblii z kimś, kogo spotkałeś w pracy, w szkole, w twojej okolicy, w transporcie publicznym albo gdzieś indziej podczas wykonywania codziennych zajęć.
3) Świadczenie publiczne. Może ono obejmować świadczenie przy wózku z literaturą, głoszenie na terenach handlowych, na ulicy, w parku, na parkingu albo w innych miejscach, w których można spotkać ludzi.

14. Wykorzystanie materiałów wideo i publikacji. W zależności od sytuacji uczestnik może zdecydować, czy wykorzysta materiał wideo albo jakąś publikację. Jeśli w zadaniu przewidziano wideo albo jeśli uczestnik chce je wykorzystać podczas zadania, powinien je wprowadzić i omówić, ale nie odtwarzać go w trakcie wystąpienia.

CHRZEŚCIJAŃSKI TRYB ŻYCIA

15. Ta część zebrania zaczyna się pieśnią. Pierwsze 15 minut przewidziano na jeden lub dwa punkty, których celem jest pokazanie obecnym, jak stosować w życiu zasady ze Słowa Bożego. Jeśli nie zaznaczono inaczej, punkty te mogą przedstawiać starsi lub wykwalifikowani słudzy pomocniczy. Wyjątek stanowią „Potrzeby zboru”, które powinni przedstawiać starsi. Kiedy w punkcie przewidziano udział obecnych, prowadzący może zadawać dodatkowe pytania poza tymi zamieszczonymi w periodyku. Wstęp powinien być krótki, żeby wystarczyło czasu na omówienie głównych myśli oraz odpowiedzi obecnych. Gdy przewidziano wywiad, najlepiej, żeby osoba biorąca w nim udział robiła to ze sceny.

16. Zborowe studium Biblii. 30 minut. Poprowadzi je wykwalifikowany starszy (jeśli w zborze jest mało starszych, można przydzielić je wykwalifikowanemu słudze pomocniczemu). Grono starszych ustali, kto ma odpowiednie kwalifikacje do prowadzenia zborowego studium Biblii. Wyznaczeni bracia powinni prowadzić studium w sposób przemyślany, trzymać się wyznaczonego czasu, uwypuklać kluczowe wersety oraz pomagać obecnym dostrzegać praktyczną wartość materiału. Zatwierdzeni prowadzący odniosą korzyść z przypomnienia sobie wskazówek dotyczących prowadzenia punktów przeprowadzanych z udziałem obecnych (w23.04 s. 24, ramka). Po dokładnym omówieniu wyznaczonego materiału nie ma potrzeby przedłużać studium. O ile to możliwe, na każdy tydzień należy wyznaczyć innego prowadzącego i lektora. Jeśli przewodniczący zebrania poprosi o skrócenie studium, prowadzący zdecyduje, jak to zrobić. Może na przykład pominąć odczytywanie niektórych akapitów.

UWAGI KOŃCOWE

17. 3 minuty. Przewodniczący zebrania powtórzy szczególnie przydatne myśli. Zapowie też materiał, który będzie omawiany w następnym tygodniu. Gdy będzie na to czas, może przypomnieć, którzy uczestnicy przedstawią zadania za tydzień. W uwagach końcowych przewodniczący odczyta wszystkie niezbędne listy i ogłoszenia, chyba że zaznaczono inaczej. Nie będzie podawać informacji dotyczących planu zbiórek do służby lub sprzątania — powinny być one umieszczane na tablicy ogłoszeń. Jeśli przewodniczący z góry wie, że zabraknie mu czasu na przedstawienie niezbędnych ogłoszeń lub odczytanie listów, powinien poprosić braci przedstawiających punkty w części „Chrześcijański tryb życia”, żeby je odpowiednio skrócili (zobacz akapity 16 i 19). Zebranie kończy się pieśnią i modlitwą.

POCHWAŁY I RADY

18. Po każdym z zadań ćwiczeniowych przewodniczący przeznaczy mniej więcej minutę na pochwalenie uczestników oraz udzielenie im rad na podstawie wyznaczonej lekcji. Wprowadzając zadanie, nie będzie on informował, nad którą lekcją pracuje dana osoba. Po zakończeniu zadania przewodniczący w kilku słowach pochwali uczestnika. Następnie może powiedzieć, nad którą lekcją uczestnik pracował, i wyjaśnić, jak udało mu się zastosować wskazówki z danej lekcji, albo życzliwie wskazać, dlaczego powinien poświęcić jej więcej uwagi i jak może to zrobić. Może też skomentować inne aspekty wystąpienia, jeśli uważa, że uczestnik lub słuchacze odniosą z tego korzyści. Poza tym przewodniczący może udzielić dodatkowych konstruktywnych rad na osobności po zebraniu albo przy innej okazji. Powinny być one oparte na broszurach Kochaj ludzi oraz Czytanie i nauczanie lub podręczniku Szkoła teokratyczna i odnosić się do wyznaczonej lub innej lekcji. (Zobacz akapity 19, 24 i 25, które omawiają zadania przewodniczącego zebrania chrześcijańskiego życia i służby oraz doradcy).

CZAS

19. Ani poszczególne zadania, ani uwagi przewodniczącego nie powinny trwać dłużej, niż to przewidziano w programie. Chociaż periodyk Życie i służba określa czas każdego punktu, to jeśli materiał został wystarczająco omówiony, nie ma potrzeby podawać dodatkowych informacji tylko po to, żeby wykorzystać cały przewidziany czas. Jeśli punkty zostaną przedłużone, z prowadzącymi je braćmi powinien na osobności porozmawiać przewodniczący zebrania chrześcijańskiego życia i służby albo doradca (zobacz akapity 24 i 25). Całe zebranie, łącznie z modlitwami i pieśniami, powinno trwać 1 godzinę i 45 minut.

WIZYTA NADZORCY OBWODU

20. Jeśli w danym tygodniu w zborze zaplanowano wizytę nadzorcy obwodu, zebranie odbędzie się według programu zawartego w periodyku Życie i służba, ale bez zborowego studium Biblii. Zostanie ono zastąpione 30-minutowym przemówieniem służbowym nadzorcy obwodu. Przed tym przemówieniem przewodniczący podsumuje przedstawione myśli, zapowie program następnego zebrania w tygodniu, w razie potrzeby odczyta wszystkie niezbędne listy i ogłoszenia, a następnie wprowadzi nadzorcę obwodu. Po wygłoszeniu przemówienia służbowego nadzorca obwodu zakończy zebranie wybraną przez siebie pieśnią. Może poprosić innego brata o modlitwę. Podczas jego wizyty nie będą przedstawiane zadania w dodatkowych grupach. Wyjątkiem są grupy obcojęzyczne, które mogą przeprowadzić zebranie w swoim języku. Powinny jednak dołączyć do zboru, by wysłuchać przemówienia służbowego nadzorcy obwodu.

TYDZIEŃ ZGROMADZENIA OBWODOWEGO LUB KONGRESU

21. W takim tygodniu nie odbywa się żadne zebranie. Powinno się przypomnieć zborowi, że przewidziany materiał należy rozważyć we własnym zakresie — samodzielnie lub w gronie rodziny.

TYDZIEŃ PAMIĄTKI

22. Gdy Pamiątka wypada w tygodniu, nie organizuje się zebrania chrześcijańskiego życia i służby.

NADZORCA ZEBRANIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO ŻYCIA I SŁUŻBY

23. Grono starszych zdecyduje, który starszy będzie usługiwał w tym charakterze. Brat ten będzie dbał, żeby zebrania były dobrze zorganizowane i przebiegały zgodnie z tymi wskazówkami. Powinien ściśle współpracować z doradcą. Gdy tylko ukaże się nowe wydanie dwumiesięcznika Życie i służba, nadzorca zebrania przydzieli prowadzących i uczestników do wszystkich punktów i zadań na zebraniach w podanych dwóch miesiącach. Obejmuje to wyznaczenie na każdy tydzień przewodniczącego spośród braci zatwierdzonych przez grono starszych (zobacz akapity 3-16 i 24). Przydzielając zadania uczestnikom, nadzorca powinien wziąć pod uwagę ich wiek, doświadczenie oraz czy mają w danym temacie swobodę mowy. Podobnymi kryteriami powinien się kierować, przydzielając inne punkty zebrania. Co najmniej na trzy tygodnie przed datą przydzielonego zadania należy poinformować o tym uczestnika, korzystając z formularza „Zadanie podczas zebrania chrześcijańskiego życia i służby” (S-89). Nadzorca zebrania dopilnuje, żeby kompletny program zebrania został wywieszony na tablicy ogłoszeń. Grono starszych może wyznaczyć mu do pomocy innego starszego lub sługę pomocniczego. Jednak tylko starsi powinni przydzielać punkty programu, które nie są zadaniami ćwiczeniowymi.

PRZEWODNICZĄCY ZEBRANIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO ŻYCIA I SŁUŻBY

24. Każdego tygodnia jeden ze starszych (lub wykwalifikowany sługa pomocniczy, jeśli starszych jest niewielu) będzie usługiwał jako przewodniczący. Jego zadanie polega na przygotowaniu uwag wstępnych i końcowych oraz wprowadzaniu wszystkich punktów programu. W zależności od wielkości grona starszych może on również przedstawiać inne punkty zebrania — zwłaszcza te, w których należy tylko odtworzyć wideo bez omawiania go. Komentarze pomiędzy poszczególnymi punktami powinny być bardzo zwięzłe. Grono starszych zdecyduje, którzy starsi mogą usługiwać jako przewodniczący zebrania. Zazwyczaj wyznaczeni bracia będą prowadzić zebrania na zmianę. Zależnie od miejscowych warunków nadzorca zebrania chrześcijańskiego życia i służby może być przewodniczącym częściej niż pozostali wykwalifikowani starsi. Jeśli jakiś starszy ma kwalifikacje potrzebne do prowadzenia zborowego studium Biblii, prawdopodobnie będzie mógł też usługiwać jako przewodniczący zebrania. Warto pamiętać, że od przewodniczącego wymaga się udzielania serdecznych pochwał i — jeśli zachodzi taka potrzeba — praktycznych rad osobom, które przedstawiają zadania. Przewodniczący czuwa również nad tym, żeby zebranie zakończyło się w wyznaczonym czasie (zobacz akapity 17 i 19). Jeśli wyrazi taką chęć i jeśli jest wystarczająco miejsca na podium, można ustawić dla niego dodatkowy statyw z mikrofonem, dzięki czemu mówcy będą mogli wejść na scenę już w trakcie wprowadzenia. Przewodniczący może też usiąść przy stoliku podczas zadań — zarówno podczas czytania Biblii, jak i w trakcie części „Ulepszajmy swoją służbę”. W ten sposób można oszczędzić czas.

DORADCA

25. W miarę możliwości rolę doradcy warto powierzyć starszemu, który jest doświadczonym mówcą. Jego zadaniem jest udzielanie na osobności starszym oraz sługom pomocniczym wskazówek dotyczących ich wystąpień, o ile zachodzi taka potrzeba. Może to dotyczyć punktów podczas zebrania chrześcijańskiego życia i służby, wykładów publicznych, prowadzenia studium Strażnicy lub zborowego studium Biblii czy też usługiwania w charakterze lektora (zobacz akapit 19). Jeśli w zborze jest kilku starszych, którzy są umiejętnymi mówcami i nauczycielami, zadanie to można co roku powierzać innemu wykwalifikowanemu bratu. Nie jest konieczne, by udzielał on rad starszym i sługom pomocniczym po każdym ich wystąpieniu.

DODATKOWE GRUPY

26. W zależności od liczby uczestników można utworzyć dodatkowe grupy, w których będą przedstawiane zadania. W każdej takiej grupie rad powinien udzielać wykwalifikowany starszy zboru, a jeśli nie jest to możliwe — wykwalifikowany sługa pomocniczy. Grono starszych powinno ustalić, kto może usługiwać w tej roli i czy wybrani bracia powinni się zmieniać. Przy udzielaniu rad obowiązują wskazówki podane w akapicie 18. Gdy organizowane są zajęcia w dodatkowej grupie, uczestnicy zostaną poproszeni o przejście do innego pomieszczenia po punkcie „Wyszukujemy duchowe skarby” w części „Skarby ze Słowa Bożego”. Powrócą oni do sali głównej po ostatnim zadaniu ćwiczeniowym.

MATERIAŁY WIDEO

27. W programie zebrań w tygodniu przewidziano odtwarzanie wybranych materiałów wideo. Będą one dostępne w aplikacji JW Library® i będzie można je odtwarzać na różnych urządzeniach.

S-38-P 11/23