Sprawy osobiste człowieka

„Mając na oku nie tylko osobiste zainteresowanie własnymi sprawami, ale też osobiste zainteresowanie sprawami innych.” — Filip. 2:4, NW.

1. Jak człowiek różni się od niższych stworzeń pod względem swoich zainteresowań?

STWORZENIOM ziemskim, to znaczy lądowym, jak również latającym i morskim Bóg udostępnił pewne dziedziny zainteresowań, do których trzeba zaliczyć karmienie się, łączenie się w pary, budowa gniazd i wychowywanie potomstwa. Do zajmowania się tymi sprawami podczas ograniczonego, ale wystarczającego dla nich okresu życia skłania je instynkt. Żyją tym ze skarbnicy Bożej, z czego On im dał prawo korzystać. „Przypatrzcie się ptakom niebieskim: nie sieją ani żną, ani nie zbierają do spichlerzy; a jednak Ojciec wasz niebieski żywi je.” (Mat. 6:26, Kow) Ale człowiek w przeciwieństwie do tych niższych stworzeń, które się kierują narzuconymi im prawami instynktu, został przy stworzeniu obdarzony znaczną miarą inteligencji. Powierzono mu taki zdumiewający dar, jakim jest wolna wola. Człowiek został pierwotnie tak stworzony, żeby korzystając ze swoich uzdolnień mógł zająć się rozległymi dziedzinami zainteresowań, żeby potrafił je docenić, a nawet dalej rozwijać w nigdy się niekończącym szczęśliwym życiu ku chwale swego Stwórcy.

2. Dlaczego podstawowe zainteresowania ludzi z różnych stron świata nie różnią się od siebie?

² Zalążki zainteresowania pewnymi podstawowymi sprawami wszczepione są każdemu mężczyźnie i każdej niewieście, gdyż tak wyposażył naturę ludzką jej Stwórca. Ze względu na posiadanie wolnej woli człowiek może te zaczątki rozwinąć bądź mądrze, bądź niemądrze. Niezależnie od tego, gdzie by się znajdował na globie ziemskim, ma on z natury te same podstawowe zainteresowania, gdyż wszyscy pochodzimy od wspólnego przodka, Adama. Zainteresowania wszczepione nam w formie zalążków są prawnie uznane przez Boga; są to prawa, których nam udzielił Bóg. Prawa udzielone ludziom przez Boga są oczywiście niższe od przyrodzonych praw samego Boga, wobec czego sprawom Bożym i dopilnowywaniu ich trzeba zawsze dawać pierwszeństwo.

3, 4. Co autorytety prawne rozumieją przez „prawo natury”?

³ W związku z tym pewne autorytety prawne traktują te wrodzone człowiekowi prawa jako prawa natury. „Ponieważ człowiek jest we wszystkim bezwzględnie zależny od swego Twórcy, więc powinien pod każdym względem koniecznie dostosowywać się do woli tego Twórcy. Wola jego Twórcy nazwana jest prawem natury. Gdy bowiem Bóg stwarzał człowieka i wyposażał go wolną wolą, aby się nią kierował we wszystkich dziedzinach życia, wtedy ustalił też pewne niezmienne prawa ludzkiej natury, które tę wolną wolę w określonym stopniu regulują i ograniczają; dał mu też zdolność rozumowania, aby odkrył sens tych praw.”a

⁴ Inny autorytet prawny definiuje prawo natury w ten sposób: „Jest to prawo, które suwerenny Bóg wszechświata przepisał wszystkim ludziom, lecz nie przez jakiekolwiek formalne obwieszczenie, tylko przez wewnętrzny nakaz rozsądku. (...) Elementarne prawa natury można sprowadzić do sześciu, mianowicie: (1) względna bystrość umysłu albo rozsądek, (2) miłość własna, (3) powab odmiennej płci, (4) troskliwa opieka rodziców nad dziećmi, (5) uczucia religijne i (6) towarzyskość.”b

5. Jakie osobiste sprawy i zainteresowania wynikają u człowieka z tego, że jest z natury wyposażony bystrym, rozumującym umysłem?

⁵ Jakie sprawy ludzkie odsłania pierwsze z powyższych praw natury? W przeciwieństwie do zwierząt człowiek jest stworzeniem wysoce inteligentnym, czyli posiada znaczną bystrość umysłu. Potrafi dochodzić do wniosków rozumowych. Jest w stanie odróżniać dobro moralne od zła. Może też być pociągany do odpowiedzialności za swe czyny i za to, w jaki sposób dogląda swoich spraw. Człowiek odczuwa szczęście i nieszczęście. Stąd człowiek z natury interesuje się tym, żeby być poinformowanym, czyli żeby zdobywać wiedzę, zgłębiać fakty, wysnuwać z nich wnioski i na ich podstawie podejmować decyzje. Człowiek nie zdeprawowany ma wrodzoną skłonność, by dobrze doglądać swoich spraw, swoich zainteresowań, i w ten sposób zakładać konto zasług, które mu w nagrodę przynosi szczęście.

6, 7. Co czynią świadkowie Jehowy ze względu na wrodzone człowiekowi zainteresowanie dowiedzeniem się prawdy?

⁶ Jehowa Bóg wyposażył człowieka pierwotnie zdrowym, naturalnym zainteresowaniem dla prawdy. Ten wrodzony popęd został w pewnej mierze spaczony, przez co pomysłowość ludzka dostała się na złe drogi. Zło stwarza konto winy, które przynosi nieszczęście. Chociaż długotrwałe złe panowanie Szatana przytępiło to naturalne zainteresowanie, to jednak w znacznym stopniu istnieje ono jeszcze po dziś dzień razem z towarzyszącymi mu naturalnymi prawami.

⁷ Z tej przyczyny świadkowie Jehowy bezustannie pracują nad roznieceniem iskry tego naturalnego zainteresowania. Przede wszystkim dążą do tego, żeby sami byli wciąż należycie poinformowani o sprawach teokratycznych i budowali się intelektualnie prawdą Słowa Bożego. Po drugie jako życzliwi bliźni starają się w tym czasie końca odwiedzić możliwie jak najwięcej mężczyzn i niewiast, aby im ku bezstronnemu rozpatrzeniu rozumnie przedstawić prawdę o objawionych zamysłach Jehowy. Świadkowie Jehowy naśladują tym sposobem przykład dany im przez Jezusa i jego apostołów, bo i ci odwiedzali dom po domu na podstawie tej wrodzonej dziedziny zainteresowań ludzkich.

8. Jakie sprawy osobiste wynikają z „miłości własnej”?

⁸ Drugie prawo natury to miłość własna. Biblia potwierdza istnienie w naturze ludzkiej tej fundamentalnej zasady, zaszczepionej przez Boga”. Napisano: „Musisz miłować swego bliźniego jak siebie samego. Ja jestem Jehowa”. (3 Mojż. 19:18, NW) To mocne prawo miłości własnej każe myśleć każdemu człowiekowi samozachowawczo o ochronie swego życia, o wystrzeganiu się uszkodzeń ciała, o unikaniu w ogóle wszystkiego, czym by sobie wyrządził krzywdę; pobudza go też do starania się o wszystko, co jest niezbędne do utrzymania jego egzystencji. Sprawy dotyczące własnej osoby tworzą u niego rozległą dziedzinę i same ze swej strony otwierają liczne dalsze pola zainteresowań ludzkich.

9, 10. Czy zainteresowanie własną osobą jest niesłuszne? Jak dalece można je rozwijać?

⁹ Rozumna miłość własna, czyli umiarkowane zainteresowanie dla własnej osoby jest rzeczą dobrą i słuszną. Wiedzie do zjednania sobie zasług, których nagrodą jest szczęście. Jednak kto tak dalece rozwija miłość własną albo zainteresowanie samym sobą, że przez to wyklucza z kręgu swoich myśli bliźniego, ten wstępuje na złą drogę. W takich wypadkach miłość własna obraca się w skrajne samolubstwo. To prowadzi do trudności i obarczenia się winami, za które trzeba odpowiadać. Dana osoba stanie wobec konieczności płacenia za nie w formie pokonywania przeciwności losu, która to kara ją unieszczęśliwi. — 2 Tym. 3:2-5.

¹⁰ Nie ma w tym nic złego, gdy człowiek jest zainteresowany własnym dobrem cielesnym i duchowym. Nauki religijne o „umartwianiu się” albo rozwijaniu charakteru aż do unicestwienia siebie przez zabicie wszelkich pragnień są fałszem. Buddyzm i niektóre sekty chrześcijaństwa nauczając takich doktryn stają się krzewicielami błędu. Są to nauki przeciwne naturze ludzkiej, nauki podważające tak zasadniczy jej rys jak miłość własna, którą przecież Bóg na początku słusznie wszczepił w doskonałego człowieka. Mądrze zrównoważona miłość do Boga i miłość do samego siebie jest tym czynnikiem, który pobudza człowieka do szukania sprawiedliwości i do służenia Jehowie całym sercem, aby w końcu zdobyć przychylność i uznanie Jehowy a w następstwie tego życie wieczne. „Z bojaźnią i ze drżeniem sprawujcie [wypracowujcie, NW] zbawienie swoje.” — Filip. 2:12, NT.

11. Jakie sprawy osobiste wynikają z naturalnej zasady powabu płci odmiennej?

¹¹ Inną z podstawowych cech natury ludzkiej jest powab płci odmiennej. Tak Bóg stworzył człowieka, z podziałem na płeć męską i żeńską. Mężczyzna i niewiasta wzajemnie się uzupełniają. (1 Mojż. 1:27; 2:20-22) Bóg po to urządził rzecz w ten sposób, aby umożliwić zaludnienie ziemi, która to sprawa wchodzi w zakres Jego boskich zainteresowań. (1 Mojż. 1:28; Izaj. 45:18) Powab płci staje się podstawą wielkiej rozmaitości spraw osobiście interesujących człowieka. Do ważniejszych z nich trzeba zaliczyć małżeństwo, posiadanie dzieci i ogniska domowego, zarabianie na utrzymanie. Tym zainteresowaniom towarzyszą odpowiednie, udzielone ludziom prawa. Przy tym małżonek ma wyłączne prawo do swej małżonki i odwrotnie. (1 Kor. 7:2-5) Gdzie te osobiste sprawy ludzkie są doglądane w odpowiedni sposób, tam powstaje konto zasług i osiąga się nagrodę prawdziwego szczęścia. Przeciwny kierunek postępowania kończy się nieszczęściem. Żadnym postronnym ludziom nie wolno wtrącać się w dziedzinę czyichś spraw osobistych, jak na przykład w właściwie zawarte małżeństwo. Z drugiej strony według rady Jezusa człowiek musi ograniczyć swoje zainteresowania na tym polu do swego jedynego partnera małżeńskiego. — Mat. 19:4-9.

12. Jakie zainteresowania wynikają z zasady czułej opieki rodziców nad dziećmi?

¹² Podobnie wrodzoną naturze ludzkiej zasadniczą cechą jest troskliwa opieka rodziców nad dziećmi. Dzieci są po urodzeniu zupełnie niezdolne do zatroszczenia się o najmniejsze ze swych potrzeb. Tymczasem ojcowska i macierzyńska miłość rodziców wyrównuje te braki. To zainteresowanie rodzicielskie, ta piecza nad młodymi należy do najsilniejszych praw w przyrodzie. Dziedzina ta wymaga, by rodzice ochraniali dzieci, starali się o pokarm i odzienie dla nich, wychowywali je i karcili, a w razie potrzeby dla dobra dziecka stosowali nawet środki przymusu.c Sprawy te bardzo zajmują zwłaszcza matki, które mądrze dbają o dobro dziecka; stanowią dla nich niemal zajęcie pełnoczasowe. Jednak przynoszą z sobą też błogosławieństwa i radości. — Przyp. 17:6.

UCZUCIA RELIGIJNE I TOWARZYSKOŚĆ

13. Co trzeba rozumieć przez „uczucia religijne” i jak Szatan usiłował je wyzyskać dla siebie?

¹³ Pragnienie oddawania komuś czci i chwały oraz spoglądania ku jakiejś prawdziwej lub domniemanej wyższej mocy, i szukania u niej rady przy rozwiązywaniu problemów roznieca szereg innych naturalnych zainteresowań, wrodzonych człowiekowi za sprawą Stwórcy. „Uczucia religijne, które nas naturalnym biegiem rzeczy wiodą ku Najwyższej Istocie, należą do cech właściwych wyłącznie ludzkości, a ich wielkie znaczenie stawia je w rzędzie praw moralnych natury.”d Dlatego właśnie tę wrodzoną człowiekowi cechę Szatan od samego początku usiłował wyzyskać dla siebie, nakłaniając Adama i Ewę do przyjęcia fałszywej religii i zbuntowania się w ten sposób przeciw Bogu. Odtąd ciągle wynajdywał najróżnorodniejsze religie, aby przechwycić zainteresowania religijne i upodobania większości ludzi. W ten sposób trzymał ich umysły i ich oddanie z dala od prawdziwego Boga. — 1 Kor. 8:5, 6.

14. Jak korzystała i dotąd korzysta z podstawowego „uczucia religijnego” mniejszość spośród ludzi?

¹⁴ Niemniej przez wszystkie wieki istniała wśród ludzi mniejszość, która pozwalała elementarnemu „uczuciu religijnemu” wieść siebie ku prawdziwemu Bogu i utrzymywać w sobie aktywność w wiernym wielbieniu Go. Dzisiaj do tej nieskażonej mniejszości należą świadkowie Jehowy, którzy odwiedzają ludzi w ich mieszkaniach nie tylko w celu przekazania im dokładnej wiedzy biblijnej, ale też po to, żeby zaapelować bezpośrednio do ich naturalnego pragnienia oddania czci wyższej mocy i tak zachęcić ich do przyjęcia prawdziwej religii, do podjęcia czynnego wielbienia Jehowy, ich prawdziwego Boga i Stwórcy. (Jana 4:23, 24) Niezależnie od tego, gdzie człowiek żyje na ziemi, ma on zagwarantowane mu przez Stwórcę podstawowe prawo wolności religijnej. Może pełnić służbę na rzecz prawdziwego Boga Jehowy, aby uzyskać szczęście i życie, albo też służyć jakimkolwiek urojeniom religijnym, które mu odpowiadają, ale które doprowadzą swoich zwolenników do nieszczęścia i śmierci. Jak Jozue w starożytności, tak dziś świadkowie Jehowy mówią ludziom: ‚Obierzcie sobie dziś, komu będziecie służyć, czy pogańskim bogom waszych przodków, czy Jehowie. Ale my będziemy służyć Jehowie.’ — Joz. 24:15, NW.

15, 16. (a) Co wynika z naturalnej towarzyskości człowieka? (b) Jaki oddźwięk znajdują te sprawy u świadków Jehowy?

¹⁵ Ostatnią z sześciu zasadniczych cech wrodzonych człowiekowi i oddziałujących na dziedzinę jego osobistych spraw i zainteresowań jest „towarzyskość”. „Odczuwana przez człowieka potrzeba życia w obrębie społeczności należy do elementarnych praw natury, skąd wynikają nasze obowiązki i prawa; a istnienie społeczności uwarunkowane jest poszanowaniem praw wszystkich jej członków.”e Żaden normalny człowiek nie życzy sobie prowadzić życia pustelniczego i mieszkać samotnie w jakimś odosobnionym miejscu. Pragnieniem głęboko zakorzenionym w ludziach jest raczej serdeczna przyjaźń podobnie usposobionych towarzyszy i czynna współpraca z nimi. Takie zainteresowania społeczne, rozsądnie rozwijane, przynoszą radość i zadowolenie. Tylko zbrodniarze i niepoczytalni bywają wykluczani z ludzkiej społeczności.

¹⁶ W harmonii z naturalnymi u człowieka zainteresowaniami towarzyskimi świadkowie Jehowy zbierają się dziś w coraz większych kręgach swoich zborów i interesują się osobiście swymi braćmi; tworzą znane teraz już w około 175 różnych krajach Społeczeństwo Nowego Świata, „mając na oku nie tylko osobiste zainteresowanie własnymi sprawami, ale też osobiste zainteresowanie sprawami innych”. (Filip. 2:4, NW) Wszystkim sprawiedliwie usposobionym, podobnym do owiec ludziom pomaga się zrozumieć, że w interesie ich własnego teraźniejszego bezpieczeństwa oraz przyszłego życia powinni natychmiast uciec się pod opiekę Jehowy Boga do Społeczeństwa Nowego Świata, jedynej prawdziwej owczarni, której Pasterzem jest Chrystus Jezus. — Jana 10:14-16.

17, 18. (a) Jakie istnieją inne zainteresowania osobiste? (b) Co należy z nimi zrobić i dlaczego? (c) Jak powinniśmy się ustosunkować do cudzych spraw?

¹⁷ Prócz tych podstawowych spraw osobistych człowieka, które dają się poznać jako prawa natury, istnieją jeszcze liczne inne dziedziny zainteresowań, na przykład sport, wywczasy, film i teatr, fotografika, jazda samochodem, podróżowanie, muzyka, przyrodoznawstwo, oglądanie telewizji, gry, liczne gałęzie nauki, jak również dalsze sztuki piękne oraz cały zastęp jeszcze innych rzeczy, gdyż w miarę rozwoju wiedzy i pomysłowości ludzkiej wyłaniają się wciąż nowe dziedziny. Jednak nikomu nie starcza teraz czasu na to, żeby się osobiście zajmować wszystkimi tymi sprawami. Dzień jest za krótki, ma za mało godzin, aby uczynić to wszystko. Dlatego każda jednostka musi z całego tego ogromu ostrożnie wybierać sobie zainteresowania wykraczające poza te, które — jak wykazaliśmy — nakazuje jej natura.

¹⁸ Chrześcijanin oddawszy się Bogu musi zrezygnować z wielu tak zwanych świeckich zainteresowań, aby utrzymać równowagę między swymi osobistymi sprawami a sprawami Bożymi i nowo poznanymi sprawami społeczności (zboru), o których będzie mowa w następnym artykule. Mądry chrześcijanin pozwoli sobie tylko na te osobiste zainteresowania, które mu u Jehowy Boga zjednają zasługi, aby mógł osiągnąć wspaniały cel życia wiecznego w nowym świecie. Każdy chrześcijanin troszczy się o to, co wchodzi w zakres jego osobistych spraw, i spokojnie współżyje z drugimi chrześcijanami, nie krytykując niczyich spraw osobistych. Idzie za radą, której apostoł Paweł udzielił co do spraw prywatnych: „Prosimy was, bracia, abyście (...) starali się pilnie o zachowanie spokoju, własnych spraw pilnując.” — 1 Tes. 4:11, Dą.

19. Czy jakiekolwiek zasługi mogą jeszcze uratować ten stary świat? Jaki przykład biblijny unaocznia to?

¹⁹ Doszliśmy już w strumieniu czasu do tego, że społeczeństwo starego świata Szatana jest ostatecznie skazane na zniszczenie. Żadna choćby największa zasługa, jaką by sobie zdobyli pojedynczy sprawiedliwi ludzie albo grupa reformatorów religijnych, nie uratuje tego społeczeństwa. Obecny stan rzeczy równa się dokładnie temu, co było za czasów Sodomy i Gomory. Jehowa powiedział Abrahamowi, że gdyby znalazł w Sodomie pięćdziesięciu sprawiedliwych, ich zasługi miałyby w Jego oczach dostateczną wartość, aby zachować miasta owej równiny wraz z ich złymi mieszkańcami od zniszczenia z ręki Bożej. Ponieważ Abraham wątpił, czy rzeczywiście znajdzie się tam stosunkowo duża liczba pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy mogliby się wykazać zasługami, wstawił się w końcu u Jehowy tylko za dziesięcioma sprawiedliwymi. Ale nie było nawet dziesięciu ludzi z kontem zasług. — 1 Mojż. 18:22-33.

20. Jak zostało zobrazowane postępowanie ważne teraz dla każdej jednostki? Dlaczego trzeba tak postąpić?

²⁰ Wobec tego zostali tam posłani aniołowie, aby ostrzec Lota z żoną i dwiema córkami, czyli wszystkiego cztery osoby; mieli skłonić tę rodzinę do wspólnej ucieczki w bezpieczne miejsce. Cała czwórka została o tym powiadomiona i teraz było ich sprawą osobistą, czy podejmą odpowiednie kroki. Przedsięwzięli takie kroki, ale gdy potem żona Lota osłabłe w wierze, odwróciła się i straciła życie. Zatem tylko trzy jednostki z osobistą zasługą zostały nagrodzone zachowaniem od ognistej zagłady. (1 Mojż. 19:15-26) Dzisiaj Bóg podaje do wiadomości wszystkim sprawiedliwie usposobionym osobom, że każda z nich powinna we własnym interesie przyswoić sobie dokładną wiedzę biblijną i się dowiedzieć, jak uciec ze społeczeństwa babilońskiego starego świata, które teraz jest już skazane na zatracenie. „Wyjdźcie z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami grzechów jego, i żebyście nie wzięli z plag jego.” — Obj. 18:4, NT.

21. Jak opisano w Piśmie Świętym dzisiejszą odpowiedzialność osobistą?

²¹ Każdy z nas może teraz osobiście podejmować właściwe decyzje, którymi zjedna sobie konto zasług u Jehowy Boga, aby być poczytanym za sprawiedliwego. Natomiast błędne decyzje zaświadczą o naszej niezdatności, obciążą nas winą, czyli grzechem, i wskutek tego znajdziemy się przed Bogiem w pozycji niegodziwców. Zważmy, jak Biblia opisuje osobistą odpowiedzialność jednostki: „Dusza, która grzeszy, ta umrze; ale syn nie poniesie nieprawości ojcowskiej, ani ojciec poniesie nieprawości synowskiej; sprawiedliwość [zasługa] sprawiedliwego przy nim zostanie, a niepobożność [wina] niepobożnego nań przypadnie. Ale jeśliby się niepobożny odwrócił od wszystkich grzechów swoich, które czynił, a strzegłby wszystkich ustaw moich, i czyniłby sąd i sprawiedliwość, pewnie żyć będzie, nie umrze.” — Ezech. 18:20, 21. Zobacz też 5 Mojż. 24:16; Jer. 31:29, 30.

[Przypisy]