Kto jest Bogiem?
Który spośród wielu bogów istniejących w przeszłości i obecnie jest prawdziwym Bogiem? Jak wykazał przed całym stworzeniem, że jest Bogiem?
Niemal wszystko, cokolwiek znane jest człowiekowi, było już w jakimś okresie czczone jako bóg czy bogini. Słońce, księżyc, gwiazdy oraz planety od niepamiętnych czasów były przedmiotem kultu. Do zbioru bogów dołączano rośliny i zwierzęta ssące, owady i płazy, stworzenia ożywione i nieożywione. Moskity, muchy, małpy, dziki, kobry i krowy, jak również drzewa i rzeki dziś jeszcze należą do najsławniejszych bogów. Wydaje się, że tworzeniu bogów nie ma końca.
Niektórzy ludzie wielbili tylko jednego Boga i nie mieli żadnych bożków, natomiast inni czcili miliony bogów i mieli tyleż bałwanów. Król Salomon czcił na przykład Astarot, boginię sydońską, i Melkarta, obrzydliwość Ammonitów. Niektóre niewiasty jeruzalemskie czciły Tammuza. Król Achab i królowa Jezabel oddawali cześć Baalowi. Król Jeroboam kazał ludowi kłaniać się złotym cielcom. Izraelici nawet ‚przenosili przez ogień’ swych synów i córki ku czci boga Molocha. Babilon i Egipt, Asyria i Persja, Grecja i Rzym — wszystkie te państwa miały swoich bogów, których czciły pod różnymi imionami.
Świat współczesny ma także swoich bogów. Na przykład Kościół rzymskokatolicka czci trójjedynego, bezimiennego boga, którego określa się tylko tytułami „Pan”, „Bóg”, „Ojciec” itp. Katolicy uważają go za boga zarówno miłującego jak i mściwego, który wynagradza dobrych błogością niebiańską, oczyszcza błądzących w płomieniach czyśćca, a złych skazuje na wieczne bolesne męczarnie w ogniu piekielnym. Wiele wyznań protestanckich na równi z Kościołem rzymskokatolickim czci tego bezimiennego, trójjedynego boga.
Z drugiej strony nauka chrześcijańska utrzymuje też, że „Bóg jest boskim Umysłem, Duszą, Duchem; jest życiem, Prawdą i Miłością. Jest wszechmogący, wszechwiedzący i wszechobecny; jedynym Stwórcą, jedyną przyczyną, wszystkim we wszystkim.”
Religie Wschodu mają dużo bogów. W samych tylko Indiach bogowie i boginie zdążyli się do dziś pomnożyć do 330 000 000. Czci się ich w tysiącach świątyń, w wielu wypadkach za pomocą obrazów i obrządków, które ranią poczucie moralności każdego szanującego się człowieka.
Tymczasem chrześcijanie uznają tylko wielbienie jednego Boga, jak to apostoł Paweł oświadczył Koryntianom: „Bo choć są, którzy bogami nazywani bywają, i na niebie i na ziemi (jakoż jest wiele bogów i panów), ale my mamy jednego Boga Ojca, z którego wszystko, a my w nim, i jednego Pana Jezusa Chrystusa, przez którego wszystko, a my przezeń.” Ale kto jest tym jedynym Bogiem? — 1 Kor. 8:5, 6.
Nie mamy co do tego wątpliwości, że jest nim Bóg Jezusa Chrystusa, Bóg, który wskrzesił Jezusa z martwych, Bóg wiernego Abrahama, Izaaka i Jakuba, przodków narodu izraelskiego, Bóg Samuela, Eliasza, Izajasza, Jeremiasza i innych wiernych proroków, Bóg, którego wyznawał Mojżesz, czcił Dawid i któremu służył Noe — Bóg Biblii Świętej, którego imię brzmi Jehowa. „Ja jestem Jehowa. To jest moje imię; a nikomu innemu nie dam chwały mojej, ani mej sławy rzeźbionym wizerunkom.” To imię Jehowa występuje w hebrajskim tekście Pisma Świętego ponad 6823 razy. O Jehowie Bogu prorok Mojżesz pisał: „Od wieku aż na wieki tyś jest Bogiem.” — Izaj. 42:8, NW; Ps. 90:2.
POJAWIENIE SIĘ FAŁSZYWYCH BOGÓW
Noe przeżył potop dlatego, że wielbił prawdziwego Boga Jehowę. Przekazał on swoim synom wiarę w żywego Boga, lecz wkrótce po potopie prawdziwe wielbienie wyrodziło się w fałszywy kult wielu bogów. Ci, którzy zaczęli czcić przedmioty i siły przyrody, zlekceważyli wielbienie Jehowy. Stało się tak, jak to wyjaśnia apostoł Paweł: „Ludzie odmienili prawdę Bożą w kłamstwo, i chwalili stworzenie, i służyli mu raczej, niż Stworzycielowi, który jest błogosławiony na wieki. Amen.” — Rzym. 1:23, 25.
W Ur Chaldejczyków — w kraju, gdzie się urodził Abraham — lud czcił bogów gwiezdnych, ponieważ jego przywódcy byli sławnymi astrologami. Takie bogi jak Assur i Kissar były dziełem ich własnych rąk. Mieszkańcy Chaldei mieli także bogi: Anu, Bel, Baal i Ea. Jednak Jehowa okazał się wyższy nad wszystkie bogi Chaldejczyków, gdyż udaremnił ich wysiłki około budowy wieży Babel przez pomieszanie języków ludzkich. — 1 Mojż. 11:5-9.
Gdy potomkowie Abrahama zawędrowali do Egiptu, napotkali tam cały szereg innych bogów. Według egiptologa Wilkinsona Egipcjanie mieli wiele bogów, z których największymi byli: Neph, Amon, Ptah, Chem, Set, Mat i Bubastis. Ra i Seb były pierwszymi wśród egipskich bóstw drugiego stopnia. Egipcjanie wierzyli, że Neph powoduje obieg słońca i księżyca. Ptah był czczony jako stwórca. Chem uchodził za boga rolnictwa. Ra był czczony jako bóg słońca, a jego syn Seb przedstawiał czas. Starożytni Egipcjanie czcili też trójcę, złożoną z Ozyrysa, Izydy i Horusa, to jest z ojca, matki i syna. Dokładnie taką samą trójcę czci się w chrześcijaństwie. Pochodzi ona ze starożytnego Egiptu i Babilonu.
Jehowa udowodnił swą przewagę nad wszystkimi bogami Egiptu, gdy ich pohańbił dziesięcioma plagami i zniszczył egipskie siły zbrojne w Morzu Czerwonym. Obserwując to zwycięstwo naród izraelski śpiewał na cześć Jehowy: „Ten jest Bogiem moim, przetoż przybytek wystawię mu. Bóg ojca mego, przetoż wywyższać go będę. Pan [Jehowa, NW], mąż waleczny. Pan [Jehowa] imię jego. (...) Któż podobien tobie między bogami, Panie [Jehowo]?” Nikt! — 2 Mojż. 15:2, 3, 11.
Naczelnym bogiem starożytnych Babilończyków był Baal. Był to też bóg Asyryjczyków, Fenicjan i Kartagińczyków. Nawet Izraelici dali się zwieść do kultu Baala. Przedstawiano go jako boga okrutnego. Dla ułagodzenia go składano mu w ofierze małe dzieci. Kapłani Baala nacinali się do krwi nożami i lancetami. Ofiarowano nią również wielkie ilości zwierząt. W Babilonie zbudowano dwunastometrowy złoty posąg, który służył za świątynię kultu tego Baala. Jehowa okazał nad nim swoją nieprzezwyciężoną moc, gdy za dni Eliasza pobito proroków Baala. Później, gdy Babilończycy zaczęli czcić boga Marduka, król Nabuchodonozor także zmuszony był za prawdziwego Boga uznać Jehowę. Do proroka Daniela powiedział: „Zaprawdę Bóg wasz jest Bogiem bogów, a Panem królów.” — Dan. 2:47.
Nawet wszyscy bogowie Asyryjczyków okazali się bezradni wobec Jehowy, gdy rozgromił ich armie, zabijając w ciągu jednej nocy 185 000 żołnierzy króla Sennacheryba. Nesroch, bóg tego asyryjskiego króla, nawet nie mógł go uchronić od zamordowania przez własnych synów. — Izaj. 37:36-38.
MEDOWIE, PERSOWIE, GRECY I RZYMIANIE
Gdy panowanie nad światem objęli Medowie i Persowie, wystąpiły na jaw nowe bogi. Jako najwyższego czczono teraz perskiego boga Ormuzda. Przedstawiano go niekiedy w postaci majestatycznego mężczyzny, siedzącego na byku, perskim symbolu stworzenia. Mitra, wyobrażany przez słońce bóg-pośrednik, oraz Aryman, książę ciemności, tworzyli wraz z Ormuzdem perską trójcę. Ku czci Mitry odbywały się wielkie uroczystości w dniu jego urodzin, który przypadał na 25 grudnia — dzień „Bożego narodzenia” w nominalnym chrześcijaństwie.
Chociaż Persowie uznawali wiele bogów, to jednak król Dariusz musiał przyznać, że prawdziwym Bogiem jest Jehowa, Bóg Daniela. Dariusz wydał następujący dekret: „Wydany jest ode mnie ten wyrok, aby po wszystkim państwie królestwa mego wszyscy drżeli a bali się oblicza Boga Danijelowego; bo on jest Bóg żyjący i trwający na wieki, a królestwo jego ani władza Jego nie będzie skażona [nie zginie, Wu] aż do końca.” Bogiem Daniela był Jehowa, Bóg wiernych Izraelitów. — Dan. 6:26.
Starożytni Grecy prześcignęli inne narody w ilości wymyślonych i czczonych przez siebie bogów. Niektórzy utrzymują, że na greckim Olimpie miało być kiedyś przez krótki czas 30 000 bogów różnych stopni. Bogowie greccy byli uosobieniami sił przyrody. Z biegiem czasu Grecy uczynili z nich przedstawicieli ludzkich zdolności i namiętności. Następnie greccy bogowie stali się wyidealizowanymi mężczyznami i kobietami, tryskającymi życiem, zaplątanymi w ludzkie przygody, walki i miłości. Później tych bogów przejęli Rzymianie, tylko nadali im inne imiona.
W Rzymie czczono Saturna, ponieważ rzekomo przyniósł temu miastu złoty wiek. Ku jego czci obchodzono co roku siedmiodniowe uroczystości, tak zwane Saturnalia. Historycy podają, że z tego pogańskiego święta, które przypadało na grudzień, wywodzi się chrześcijańskie „Boże Narodzenie”.
Jehowa zawstydził greckich i rzymskich bogów, gdy przywrócił do życia swego jednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa, którego żołnierze rzymscy wyszydzali i przybili do pala.
BOGOWIE INDII I CHIN
Bóstwa Indii miały przeważnie charakter abstrakcyjny. Starożytny Hindus miał wiele bogów. Za największego ze wszystkich bogów uchodził Indra. Jego czciciele twierdzili, że zabił demonicznego boga Writrę i przez to udowodnił swą wyższość nad innymi bogami. Yama był czczony jako bóg śmierci i uważany za założyciela raju oraz władcę złotego wieku w zaświatach.
W późniejszej mitologii hinduskiej jako najwyższe bóstwo przedstawia się Brahmę. Trójca hinduska składa się z Brahmy-stwórcy, Wisznu-zachowawcy i Siwy-niszczyciela. Ci trzej stanowią razem jednego boga, Brahmę. Brahma jest najwyższym bogiem Hindusów, lecz właściwie jest mało czczony; podobno w całych Indiach są tylko dwie świątynie poświęcone temu bóstwu. Miliony ludzi czczą Wisznu, drugą osobę hinduskiej trójcy. Siwa, trzecia osoba trójcy, bywa przedstawiany z powrozem do wieszania złoczyńców, naszyjnikiem z czaszek ludzkich, z wężowymi kolczykami i ze świętą rzeką Ganges na głowie. Na jego cześć i w celu wielbienia go wzniesiono liczne świątynie. Krowy, małpy, węże i dziki również uważa się w Indiach za święte.
Przyjmuje się na ogół, że w starożytnych Chinach nie było wiele bogów, później jednak niemal każda rzecz w życiu Chińczyka miała osobnego boga. Czang-ti był czczony jako wielka praprzyczyna. Gdy na tron wstępował nowy cesarz, składał bogu Czang-ti w ofierze plon z pewnego obszaru kraju. Wierzono, że jeśli władca zlekceważył ten zwyczaj, wówczas nawiedzały ludność różnego rodzaju klęski.
Chińczycy czcili też innych bogów. Hwa-Kwang, bóg ognia i ciepła, przedstawiany jest z trzema oczami. Jego czciciele twierdzą, że potrafi nawet w ciemności widzieć na odległość tysiąca mil. Kupcy wzywają go, aby ich chronił przed złodziejami i rozbójnikami. To-ti jest bogiem ziemi i przyczynia się do powodzenia w interesach. Bóg-tygrys i bóg-ogień to dwa bardzo popularne bóstwa Chińczyków. Są one — jak niemal wszystkie chińskie bogi — brzydkie i dziwaczne.
Szyntoizm, religia pospolita u Japończyków, ma także swoich bogów i boginie, swoje święte symbole i legendy. Japoński bóg piekła jest prawdziwym kolosem; od stóp do głowy mierzy prawie dwadzieścia metrów.
Teutoni i Sasi czcili bogów niebieskich. W celu uspokojenia bogów zazwyczaj składano ofiary z ludzi. Huitzilopochtli, boga wojny Azteków, można było udobruchać tylko ofiarami ludzkimi. F. S. Dobbins zapewniał, że „temu potworowi ofiarowano rocznie co najmniej dwadzieścia tysięcy mężczyzn, kobiet i dzieci.” Oznacza to, że dziennie ofiarowano niemniej niż pięćdziesięciu ludzi.
Były też bogi i boginie poświęcone cnocie, wierze, godności, nadziei, sprawiedliwości, miłosierdziu, niewinności, prawdzie, rozsądkowi, pokojowi, zdrowiu, wierności, pieniądzom, wolności, śmiechowi, genialności i milczeniu. Cechą znamienną tych bogów jest to, że prawie w każdym wypadku mają charakterystyczne rysy swoich twórców. Były dziełem rąk i wyobraźni ludzkiej. Apostoł Paweł słusznie nauczał więc tego, o czym zaświadczył niejaki Demetriusz: „Ten Paweł namówił i odwrócił wielki lud, mówiąc, że to nie są bogowie, którzy są rękami uczynieni.” A więc tych wszystkich wcale nie ma! — Dzieje 19:26.
PRAWDZIWY BÓG
Jedynym Bogiem, który poprzez wszystkie wieki okazywał się Najwyższym, jest Jehowa. O Jehowie pisał Dawid: „Wszystkie bogi ludów są bogami bezwartościowymi, ale co do Jehowy, to on nawet uczynił niebiosa.” „Jehowa jest wielkim Bogiem i wielkim Królem nad wszystkimi innymi bogami.” Władca wszechświata nie jest bezimiennym, trójjedynym bogiem. Jego imię brzmi Jehowa. O sobie samym mówi On: „Przede mną nie był stworzony Bóg, ani po mnie będzie. Ja, Jam jest Pan [Jehowa, NW], a nie masz oprócz mnie zbawiciela.” „Obejrzyjcie się na mię, abyście zbawione były, wszystkie kończyny ziemi; bom Ja Bóg, a nie masz żadnego więcej.” Apostoł Piotr oświadczył: „Każdy, kto będzie wzywał imienia Pańskiego [Jehowy, NW], zbawiony będzie.” Ta prawda jest dziś nadal aktualna, gdyż „Jehowa naprawdę jest Bogiem. Jest Bogiem żywym i Królem na czas nieokreślony.” Zwróć się do Niego. Wielbij Go i żyj! — Ps. 96:5; 95:3, NW; Izaj. 43:10, 11; 45:22; Dzieje 2:21, NT; Jer. 10:10, NW.