Mądrość Salomona

KTO jeszcze nie słyszał o mądrości króla Salomona? Jest ona tak samo przysłowiowa jak cierpliwość Ijoba. Czy chciałbyś być tak mądry, jak on? „To jest niemożliwe”, odpowiesz? Bynajmniej. Możesz tak samo mądrze rozwiązać swoje zagadnienia jak on, jeśli przestrzegać będziesz tych samych reguł, jakich on wówczas przestrzegał.

Biblia, Słowo Boże, wymownie świadczy o mądrości Salomona. Jednym z pierwszych przykładów, o których ona donosi, jest owo zdarzenie, gdy dwie kobiety przyszły do niego z jednym żywym i jednym martwym dzieckiem, przy czym każda twierdziła, że żywe dziecko należy do niej, a martwe do tej drugiej. Jak Salomon miał stwierdzić, która miała rację? Wiedząc, jakie uczucie żywi matka dla swego dziecka, polecił on rozkroić żywe dziecko na dwie czyści i każdej dać połowę. Reakcja, jaką to wywołało pokazała, do której z tych dwóch kobiet dziecko należało. — 1 Król. 3:16-28.

Salomonowy olbrzymi program budowy, przy realizowaniu którego pracowało przeszło 183 000 robotników i przetopiono tyle miedzi, że go nazwano „królem miedzi”, również wymagał wielkiej mądrości. Także poświęcenie świątyni Jehowy świadczyło o mądrości Salomonowej, gdyż pozwoliło poznać, że mógł dokonywać wielkich rzeczy. Pomyślmy tylko o 20 000 sztuk bydła i 12 000 owiec, które wówczas zostały ofiarowane, albo o jego olbrzymiej, dobrze zgranej orkiestrze i wielkim chórze, albo o jego wymownej modlitwie. — 1 Król. 5:1 do 8:66; 2 Kron. 2:1 do 7:11.

Inspirowane doniesienie mówi o mądrości Salomona: „Większa była mądrość Salomonowa, niżeli mądrość wszystkich narodów wschodnich (...) mędrszym był nad wszystkich ludzi (...) Nadto złożył trzy tysiące przypowieści, a pieśni jego było tysiąc i pięć”, z których „Pieśń Salomonowa” chyba jest najdonioślejsza. Był też dobrze obeznany z przyrodoznawstwem, botaniką i zoologią. Z całego świata przychodzili ludzie „słuchać mądrości Salomonowej”. — 1 Król. 4:29-34.

Księga Salomonowa, znana pod tytułem „Kaznodzieja”, zawiera mnóstwo spostrzeżeń. Mówi ona o marności wszystkich dążeń ludzkich i pokazuje, że z powodu niepewności życia są one zajęciem, które przysparza ludziom wiele mozołów i wysiłków. Między innymi stwierdza on w tej księdze, że wszystko musi się dziać w wyznaczonym czasie („Każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem”), że „lepiej jest we dwóch być, niż jednemu”, że mądrość i znajomość tak samo są ochroną jak pieniądze, że w śmierci ludzie są bez świadomości i nie mają żadnej przewagi nad zwierzętami i że wreszcie człowiek przede wszystkim musi się bać Boga i zachowywać Jego przykazania. — Kaz. 3:1; 4:9; 7:12; 3:19; 12:13.

Większą jeszcze miarę mądrości Salomonowej znajdujemy w księdze „Przypowieści”. Przede wszystkim pokazuje ona, dlaczego mądrość jest czymś tak pożądanym: ponieważ przynosi ze sobą pokój, szczęście i długość życia. (3:13-18) Nadto pokazuje, że nawet człowiek jako stworzenie ziemskie przyczynić się może do radości Stwórcy i do Jego usprawiedliwienia, o ile jest mądry: „Bądź mądry, synu mój! a uweselaj serce moje, abym miał co odpowiedzieć temu, który by mi urągał.” (27:11) Salomon podkreśla w tej księdze około piętnaście razy wartość bojaźni Jehowy i nazywa ją nawet „początkiem mądrości”. — Przyp. 9:10.

Poniżej kilka wyborowych mądrości, które ta księga zawiera:

„Nade wszystko, czego ludzie strzegą, strzeż serca twego; bo z niego żywot pochodzi.” „Błogosławieństwo Pańskie ubogaca, a nie przynosi ze sobą utrapienia.” „Człowiek szczodrobliwy bywa bogatszy; a kto nasyca, sam też będzie nasycony.” „Odpowiedź łagodna uśmierza gniew.” „Przed zginieniem przychodzi pycha.” „Lepszy jest nierychły do gniewu, niżeli mocarz.” „Kto odpowiada pierwej niż wysłucha, głupstwo to jego.” „Kupuj prawdę, a nie sprzedawaj jej.” „Nie chlub się z dnia jutrzejszego, bo nie wiesz, co przyniesie dzień dzisiejszy.” „Lepsze są rany od przyjaciela.” „Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.” — Przyp. 4:23; 10:22; 11:25; 13:20; 15:1; 16:18, 32; 18:13; 23:23; 27:1, 6; 29:25.

Skąd Król Salomon miał tę mądrość? Od Jehowy Boga, swego Stwórcy, do którego ongiś się modlił: „O Panie, Boże mój, (...) jam jest dziecię małe i nie umiem wychodzić ani wchodzić (...) Przetoż daj słudze twemu serce rozumne [posłuszne, NW], aby sądził twój lud i aby rozeznawał między dobrem a złem.” Ponieważ Salomon w swych młodych latach poznał, że potrzebował mądrości i ponieważ się zwrócić do właściwego źródła, przeto stał się rzeczywiście mądrym. — 1 Król. 3:7-9.

Pozostał on jednak tylko tak długo mądrym, póki zachował „posłuszne serce”. W podeszłym wieku zlekceważył przykazanie, które Bóg dał swym sługom, aby się nie spowinowacali z poganami i dany królom izraelskim zakaz Boży co do wielożeństwa, i wskutek tego mądrość jego zanikała. Postąpił on wbrew swej własnej radzie: „Ufaj w Panu ze wszystkiego serca twego, a na rozumie twoim nie spolegaj. We wszystkich drogach swoich znaj go, a on prostować będzie ścieżki twoje.” Stał się on błaznem i umarł poza łaską Bożą. (Przyp. 3:5, 6; 5 Mojż. 7:3, 4; 17:14-18) Salomon jest więc dla nas godnym naśladowania przykładem, póki był mądry, a ostrzegawczym przykładem, gdy stał się głupcem.

Może ty nie tak uważnie obserwujesz życie jak Salomon i nie jesteś takim dobrym organizatorem jak on. Możesz jednak czerpać z tego samego źródła mądrości jak on i również przejawić mądrość, która daleko przewyższa mądrość ludzką. Możesz tak samo prosić Boga o mądrość jak Salomon. „Jeśli więc komuś z was nie dostaje mądrości, ten niech nie przestaje prosić Boga, bo on udziela wszystkim hojnie i bez wymawiania, a będzie mu dana.” — Jak. 1:5, NW.

Nie tylko to, ale Mojżesz rzekł do ludu izraelskiego: „Patrzcież, żem was nauczał ustaw i sądów, jak mi rozkazał Pan, Bóg mój, (...) Przestrzegajcież ich tedy, a czyńcie je; to bowiem jest mądrość wasza i rozum wasz.” — 5 Mojż. 4:5, 6.

Jeśli chcesz zdobyć mądrość Salomonową, musisz się zwrócić do Boga i Jego Słowa, a potem „posłusznym sercem” przestrzegać i czynić to, czego On od ciebie żąda.