Czy ci bez różnicy w co wierzysz?
ISTNIEJE wiele zagadnień, co do których możesz mieć swój pogląd bez żadnego wpływu na twoją pomyślność. Możesz na przykład uważać, że pewien kolor jest bardziej przyjemny dla oczu niż inny i to bynajmniej nie odbije się na twym życiu. Będzie to po prostu kwestia osobistego gustu.
Co by się jednak stało, gdybyś wierzył, że możesz wyskoczyć z wysoko lecącego samolotu bez spadochronu zmniejszającego szybkość spadania? Ach, powiesz, to co innego, takie absurdalne przekonanie odbiłoby się na życiu, to znaczy naraziłoby je na niebezpieczeństwo. A więc tam, gdzie w grę wchodzi życie, starasz się wierzyć w to, co jest prawdą. Możesz być tolerancyjny wobec cudzych przekonań, ale nie przyjmiesz ich za swoje, jeśli czujesz, że zagroziłyby twemu dobru.
Czy jesteś tak samo troskliwy, jeśli chodzi o pogląd na twój osobisty stosunek do Boga? Jak starasz się upewnić o tym, co Bóg od ciebie wymaga? Czy masz rozsądną podstawę dla swych przekonań odnośnie do twego miejsca w zamierzeniach Bożych? Prawda, że wielu powiada, iż to, w co na ten temat wierzysz, nie ma specjalnego znaczenia, dopóki w ogóle w coś wierzysz. Ale zapytaj sam siebie: Chociaż innym nie robi różnicy, w co wierzę, to czy jednak jest to obojętne również Bogu?
Przyznajesz, że błędne przekonania dotyczące praw „natury”, takie jak lekceważenie sobie prawa ciążenia i wyskoczenia z samolotu bez spadochronu, są niebezpieczne. Te prawa „natury” są w samej rzeczy prawami ustanowionymi przez Boga. Czy nie powinno cię to skłonić do poglądu, że równie niebezpieczne jest trzymanie się błędnych wierzeń w dziedzinie innych praw Bożych przewidzianych dla ludzi? Jeśli mylne zdanie na temat praw „natury” może wystawić na niebezpieczeństwo czyjeś życie, to mylne zdanie o innych prawach Bożych danych stworzeniom ludzkim na pewno może się okazać jeszcze bardziej niebezpieczne, gdyż odbije się na naszej wiecznej pomyślności.
W minionych wiekach ludzie wierzyli już w najbardziej fantastyczne pomysły na temat Boga i Jego zamierzeń. Tworzyli w swej wyobraźni niezliczone zastępy bóstw i związane z nimi wierzenia. Jednak dziś przeciętnemu człowiekowi trudno byłoby wymienić choćby kilka tych starożytnych bogów lub powiedzieć, co one reprezentowały. Z czasem poszły w zapomnienie, gdyż istniały tylko w wyobraźni, a nie w rzeczywistości. Dzisiejsze fałszywe bogi, które w rzeczywistości nie istnieją, podobnie z czasem przeminą. Tylko Wszechmocny Bóg Jehowa i Jego zamierzenia pozostały konsekwentne, niezmienne i godne zaufania.
Niedawno pewne błędne wierzenie religijne poważnie odbiło się na zdrowiu pacjenta szpitalnego. Pacjent ten od kilku dni znajdował się w stanie głębokiego uśpienia. Otoczono go jak najlepszą opieką. Po jakimś czasie na piersiach i brzuchu rozwinęło się u niego zakażenie wywołane bakteriami gronkowca. Nikt nie mógł zrozumieć, skąd przedostały się te zarazki. Całe otoczenie było higieniczne i żaden inny pacjent nie miał takiego zakażenia! Pewnego dnia lekarz specjalista chorób skórnych zauważył, że matka zaatakowanego skrapia mu czymś brzuch. Wykryto, iż wspomniana matka regularnie kropiła syna „święconą wodą”, gdyż wierzyła, że to pomoże mu wyzdrowieć. Jeden z lekarzy pobrał próbkę tej wody i stwierdził, że w niej aż się roi od zarazków! Gdy kropienie „wodą święconą” ustało, cofnęło się też zakażenie. (Life z 27 września ub.r.) Chociaż matka bez wątpienia czyniła to ze szczerego serca, to jednak postępowanie jej nic nie dopomogło ku dobremu. Nie miało poparcia u Boga. Nie było to niczym innym jak przesądem i w tym wypadku — choć czynione w dobrej wierze — przyniosło tylko szkodę.
Gdzie chodzi o nasz stosunek do Boga, tam nie jest bez różnicy, w co wierzymy. Za dni Noego, ponad cztery tysiące lat temu, przytłaczająca większość ludzi wierzyła, że może porzucić drogi Boże i czynić, co się jej podoba. Skutkiem tego „wiele było złości ludzkiej na ziemi i wszystka myśl serca była napięta ku złemu po wszystek czas. (...) Ziemia skaziła się przed Bogiem i napełniła się nieprawością.” (1 Mojż. 6:5, 11, Wk) Gdy Bóg przez sprawiedliwie usposobionego człowieka, przez Noego, ostrzegał to pokolenie przed zagrażającym ukaraniem za pomocą powszechnego potopu, ludzie ci nie wierzyli temu. Jakże wielce zaważyło to na ich życiu! Ponieważ nie chcieli wierzyć Bogu i postąpić według Jego słów, postradali życie w owym wielkim potopie. Noe z rodziną przeżyli koniec ówczesnego świata, bo wierzyli Bogu i zastosowali się do Jego słów. Dla kwestii ich życia nie było to bez różnicy, gdyż zostali zachowani od klęski, jaką poniósł świat. Miało to wielkie znaczenie nawet dla całego rodu ludzkiego dziś żyjącego na ziemi, bo przecież wszyscy jesteśmy potomkami Noego i jego rodziny. Niewierzący zginęli w potopie, nie pozostawiwszy żadnego potomstwa.
Proroctwo Biblii jasno wskazuje, że my również żyjemy w okresie sądu i znajdujemy się blisko końca tego złego systemu rzeczy. Jezus zaznaczył, że nasze czasy ujrzą dokonane przez Boga oczyszczenie ziemi ze zła, podobnie jak to miało miejsce za dni Noego. (Mat. 24:37-39) Czy temu wierzysz i odpowiednio do tej świadomości postępujesz, czy też nie, to wielka różnica. A mianowicie? „Żywot i śmierć przedłożył [Bóg] przed oczyma twemi, błogosławieństwo i przekleństwo” — w ten sposób określił to Jehowa przez swego sługę Mojżesza. (5 Mojż. 30:19) Jest to więc taka różnica, jak między wiecznym życiem a wieczną śmiercią!
Prawdą jest, że większość mieszkańców ziemi nie wierzy, iż stanęli przed takim wyborem; ale podobnie nie wierzyli ludzie za dni Noego. Ci, którzy szydzą w swej niewierze, zapominają o czymś. Apostoł Piotr określił to słowami: „Umyślnie wiedzieć nie chcą, że (...) świat ówczesny, wodą zatopiony, zginął.” (2 Piotra 3:5, 6, NT) Jak pewne jest, że dawny świat zginął za sprawą Boga, tak samo pewnie też zginie obecny.
Nie trwaj w błędzie. Dla kwestii twego życia stanowi wielką różnicę, w co wierzysz o Bogu i Jego zamierzeniach. Jeżeli pragniesz błogosławieństw Bożych, to będziesz chciał studiować Jego Słowo, Biblię, aby się upewnić, czego On od ciebie oczekuje. Poza tym będziesz też chciał wieść życie zgodne z wyrażoną przez Boga wolą, bo „świat przemija i pożądliwość jego; ale kto czyni wolę Bożą, trwa na wieki”. (1 Jana 2:17, NT) Jakże to wielka różnica, czy człowiek wierzy według woli Bożej!