Operacja nerki bez transfuzji krwi

U PEWNEGO świadka Jehowy w Australii, młodego, dwudziestosześcioletniego człowieka, stwierdzono gruźlicę lewej nerki. Lekarstwa nie przyniosły poprawy. Lekarze orzekli, że chora nerka musi być usunięta i potrzeba dokonać operacji. Gdy ów świadek oznajmił swój pogląd co do transfuzji krwi i decyzję nieprzyjmowania jej, lekarz mimo to okazywał gotowość przeprowadzenia operacji. Zaczął jednak odwiedzać go prawie każdego dnia, usiłując go przekonać do zmiany decyzji i przyjęcia krwi. Brat nasz trwał w swoim postanowieniu, powołując się na prawo Boże, między innymi na tekst z Dziejów Apostolskich 15:29: „Abyście się wstrzymywali od (...) krwi.”

Podczas swych codziennych wizyt lekarz zarzucał brata takimi pytaniami, jak na przykład: „Jest 99 procent nadziei, że pan nie będzie potrzebował transfuzji, ale może się pan też okazać tym jednym procentem. Czy wciąż jeszcze by pan odmówił?” Albo: „Czy już pan zmienił zdanie?” W końcu lekarz rzekł pewnego dnia: „Pan nakłada na mnie wielką odpowiedzialność. Mogę się wstrzymać od dokonania tej operacji.” Gdy świadek Jehowy zaproponował, że podpisze oświadczenie uwalniające lekarza od wszelkiej odpowiedzialności w związku z jego odmową przyjęcie krwi, tamten gwałtownie opuścił salę. W przeddzień planowanej operacji lekarz odmówił jej dokonania, jeżeli pacjent nie zgodzi się na transfuzję krwi.

Sytuacja stała się groźna. Jeśli pacjent nie zostanie zoperowany w przeciągu miesiąca, chora nerka prawdopodobnie zatruje cały ustrój, doprowadzając do śmierci. Co robić? Czy brat nadal będzie stawiał prawo Jehowy na pierwszym miejscu? Czy da się znaleźć lekarz, który byłby gotów operować bez krwi? Wielu świadków Jehowy z całego obszaru miasta Sydney telefonicznie poszukiwało takiego lekarza. Nadzorca zboru, do którego pacjent należał, uzyskał w Stowarzyszeniu Lekarzy Urologów miasta Sydney listę, na której jednego po drugim trzeba było jednak przekreślać. Dni mijały, a wciąż jeszcze nie było odpowiedniego lekarza. W końcu, gdy już wszelkie nadzieje zdawały się upadać, ktoś z braci przypomniał sobie specjalistę, który mniej więcej przed dwunastoma miesiącami usunął chorą nerkę u innego świadka. Szybko skontaktowano się z nim i przedstawiono mu sprawę. Okazał dla niej zainteresowanie. Zapytał danego brata: „Czy jest pan w sobie zupełnie zdecydowany nie przyjąć transfuzji krwi?” Otrzymawszy odpowiedź twierdzącą, lekarz odrzekł: „Zgoda, jestem pewien, że u pana mi się uda przeprowadzić to bez krwi.”

Podczas operacji obieg krwi u pacjenta został za pomocą aparatu oziębiającego zwolniony do tego stopnia, że się ledwo utrzymywał, i wszystko poszło według planu. Przed upływem dwóch godzin pacjent powrócił na swój oddział i czuł się na tyle dobrze, by porozmawiać z żoną. Przy operacji nie stracił więcej niż pół szklanki krwi.