Pytania czytelników

• Czy Jakub nie postąpił niesłusznie gdy się podał za Ezawa, jak to opisano w księdze 1 Mojżeszowej 27:18-30? Dlaczego to zostało dopuszczone?

W istocie rzeczy nie chodziło tu o wprowadzenie w błąd, ale przeciwnie, o przedstawienie sprawy zgodnie ze stanem faktycznym. Jakub już uprzednio odkupił prawo pierworodztwa od swego brata bliźniaka, mógł więc słusznie go reprezentować, czyli zająć miejsce brata, którego niemal zupełnie już niewidomy Izaak w dalszym ciągu uważał za pierworodnego, ponieważ nic nie wiedział o zawartej między braćmi umowie. (1 Mojż. 25:29-34) Ponadto również Rebeka mogła słusznie radzić Jakubowi, żeby się udał do ojca i tak się zachował, jak właśnie uczynił, gdyż Jehowa Bóg rzekł Rebece przed urodzeniem tych bliźniaków: „Dwa narody są w twym łonie, dwa odrębne ludy wyjdą z twych wnętrzności; jeden będzie silniejszy od drugiego, starszy będzie sługą młodszego.” (1 Mojż. [Rodz.] 25:23, BT) Rebeka mogła zresztą też wiedzieć, że Jakub odkupił prawo pierworodztwa. Zatem wszystkimi tymi okolicznościami odpowiednio pokierował Jehowa, a sprawozdanie biblijne odtąd wymienia Jakuba przed jego starszym bratem bliźniaczym; tak na przykład czytamy w 1 Mojżeszowej 28:5 o „matce Jakubowej i Ezawowej”. Sam Jehowa również niedwuznacznie wskazał na pierwszeństwo Jakuba. (Mal. 1:2, 3) Chrześcijańskie Pisma Greckie stawiają Ezawa za ostrzegawczy przykład dla chrześcijan, aby nie stali się jak on winni braku doceniania spraw świętych, czyli duchowych. (Hebr. 12:16) Natomiast Jakub jest dla nich przykładem godnym naśladowania, ponieważ wielce sobie cenił sprawy duchowe i ufnie oczekiwał spełnienia obietnic Jehowy, które jego ojciec odziedziczył po Abrahamie. — Hebr. 11:8-10.