Babilońska religia doprowadza do stosowania przemocy i do upadku narodu

STOSOWANIE przemocy stało się w każdym narodzie ustawicznie zagrażającym niebezpieczeństwem. Wzrost bezprawia przypisuje się różnym przyczynom, jak np. nacjonalizmowi, rasizmowi, niedostatkowi i bezrobociu. Gdzie jednak tkwią główne korzenie tego zła? Czy można podjąć jakieś kroki zapobiegawcze? Jeżeli rzeczywiście szczerze chcemy znaleźć odpowiedź na te pytania i mamy odwagę spojrzeć prawdzie w oczy, to możemy tę odpowiedź znaleźć. Przejawiając taką odwagę oraz korzystając z wiedzy i okazując ochoczą gotowość możemy jako poszczególne jednostki uratować zarówno swoje życie, jak również życie swych rodzin.

² Odpowiednik tego znajdziemy w okropnych stosunkach, które zaistniały w Judzie i które osiągnęły swój punkt szczytowy tuż przed zniszczeniem tego państwa. Bóg sprawił, że obraz żałosnego stanu Judy oraz jego główna przyczyna zostały zapisane jako przykład tego, co miało zaistnieć w o wiele większych rozmiarach w dobie dzisiejszej. Ludowi, który utrzymywał, że jest Mu oddany, Bóg przedstawił wyraźnie kwestię sporną, nie pozostawiając go bez ostrzeżenia. Z dobitną szczerością wyjawił im, jakim się stali narodem. Ozeasz, który prorokował zarówno północnemu królestwu Izraelskiemu, jak i Judzie, śmiało powiedział: „Przeklinają, kłamią, mordują i kradną, cudzołożą, popełniają gwałty, a zbrodnia idzie za zbrodnią.” Jeremiasz opisał Jeruzalem słowami: „Powszechny panuje w nim ucisk (...) O krzywdzie i gwałcie słyszy się w nim, wciąż mam przed wzrokiem boleść i rany.” Ezechiel powiedział, że kraj napełnił się przejawami gwałtu. — Ozeasza 4:2; Jer. 6:6, 7; Ezech. 8:17; 9:9, BT.a

GŁÓWNA PRZYCZYNA UTRAPIENIA

³ Co doprowadziło do takiego stanu rzeczy? Ozeasz odpowiada: „Nie masz prawdy, ani żadnego miłosierdzia, ani znajomości Bożej w tej ziemi.” (Oz. 4:1) A zatem główną przyczyną był fakt, że lud zlekceważył prawo i wiedzę o Bogu. To jednak nie wszystko, ponieważ w związku z lekceważeniem prawa Bożego dostali się pod zgubny wpływ fałszywej religii babilońskiej. W jaki sposób religia fałszywa może do tego doprowadzić? Jakie praktyki religijne przyczyniają się do takiego upodlenia, sprawiając podupadanie narodu i popychając go ku zagładzie? Dowiemy się o tym, zapoznając się ze sprawozdaniem.

⁴ Stosowanie przemocy osiągnęło swój punkt szczytowy w Jeruzalem za panowania króla judzkiego Sedekiasza, którego król Babilonii, trzeciego mocarstwa światowego, Nabuchodonozor, uczynił swoim wasalem w roku 617 p.n.e. Prorok Jeremiasz przepowiedział całkowite spustoszenie Judy jak również późniejszy upadek Babilonu. Do Żydów wziętych do niewoli w roku 617 p.n.e., którzy byli w Babilonie, napisał, że ich naród posunął się za daleko w nieposłuszeństwie wobec Boga, że nie będą mogli wrócić do swej ojczyzny zanim minie okres siedemdziesięciu lat i że nie powinni się buntować przeciw Babilonowi. — Jer. 29:1-10, 27:1-15.

⁵ W samym Babilonie znajdował się wówczas inny prorok Jehowy. Szczególnie jego pisma wskazują nam, że korzeń zła panującego w Judzie stanowiła fałszywa religia babilońska. Tym prorokiem był Ezechiel, który rozpoczął prorokować w Babilonie w roku 613 p.n.e. i pełnił tę służbę przez dwadzieścia dwa lata. — Ezech. 1:1-3; 3:15; 29:17,18.

⁶ Ponieważ Ezechiel przebywający w niewoli babilońskiej nie mógł być w Jeruzalem, aby widzieć, co się tam działo, więc Bóg mocą swego inspirującego ducha przeniósł Ezechiela w wizji do świątyni Jehowy w Jeruzalem. Tam, przy wewnętrznej bramie północnej, ujrzał obrzydliwego bożka, którego tam postawiono z pogwałceniem wyłącznego oddania wymaganego przez Jehowę Boga i wbrew drugiemu z dziesięciu przykazań. (2 Mojż. 20:4-6) Wewnątrz na ścianach świątyni wyryte były „wszelakie podobieństwa płazu i zwierząt obrzydłych i wszelkich plugawych bałwanów domu Izraelskiego.” Siedemdziesięciu starszych mężów Izraela kadziło rytym bałwanom. Oni myśleli, że Jehowa ich nie widzi. — Ezechiela 8:1, 3-12.

KULT NEMRODA

⁷ Była to fałszywa religia babilońska. Dlaczego ona kojarzy nam się z Babilonem? Mówi o tym Ezechiel: „Następnie zaprowadził mnie do przedsionka bramy świątyni Jahwe, mieszczącej się po stronie północnej, a oto siedziały tam kobiety i opłakiwały Tammuza.” (BT) W tym miejscu, w Ezechiela 8:13, 14, rzymskokatolicki przekład Wujka nazywa tego boga „Adonisem”, ponieważ tak nazywa go oficjalna łacińska Wulgata. Kim on był?

Imię Adonis, pod którym to bóstwo było znane Grekom, nie jest niczym innym, jak fenickim Adhon; podobnie jest w hebrajskim. (...)

[1] Imię bóstwa fenickiego, greckiego Adonisa. Pierwotnie był to sumeryjski, czyli babiloński bóg słońca zwany Dumuzu, mąż bogini Isztar, która jest odpowiednikiem greckiej Afrodyty [Wenus]. Kult tych bóstw został zaprowadzony w Syrii w bardzo dawnych czasach; zwano je wówczas Tammuz i Astarte. Pojawia się on u Greków w micie o Adonisie i Afrodycie, których utożsamiono z Ozyrysem i Izysem z panteonu egipskiego, co wskazuje na jego znaczne rozpowszechnienie. Mit babiloński przedstawia Dumuza lub Tammuza jako pięknego pasterza zabitego przez dzikiego odyńca, który był symbolem zimy. Isztar długo opłakiwała go i zstąpiła do podziemi, aby go wyzwolić z objęć śmierci (...) To opłakiwanie Tammuza niewiasty w Babilonie obchodziły w drugim dniu czwartego miesiąca, który w związku z tym otrzymał nazwę Tammuz. (...) Niewiasty z Gebal [Syria] zwykły udawać się do tej świątyni w środku lata, aby obchodzić śmierć Adonisa lub Tammuza i tam też w związku z tymi obchodami powstały te rozwiązłe rytuały, które tak bardzo zniesławiły ten kult, że został on zakazany przez Konstantyna Wielkiego. — „The International Standard Bible Encyclopedia”. Wydanie z 1955, tom 5, strona 2908 a.

⁸ Według The Encyclopedia Americana [Tom 26 wydanie z 1929 na stronie 238] imię Dumuzu oznacza w języku sumeryjskim „słońce życia”. Natomiast w książce The Two Babylons, (Dwa Babilony) Hislopa, powiedziano na stronie 245:

Imię Tammuz, stosowane w odniesieniu do Nemroda lub Ozyrysa, było równoznaczne z imieniem Alorus, czyli „bóg ognia”, i wydaje się, że było mu nadane jako wielkiemu czyścicielowi za pomocą ognia. Tammuz wywodzi się z tam, „czynić doskonałym”, i muz, „ogień”, i oznacza „ogień udoskonalacza” lub „udoskonalający ogień”. O powyższym znaczeniu tego imienia jak również o roli Nemroda jako Ojca bogów, wspomina werset zoroastryjski, który mówi: „Wszystko pochodzi z JEDNEGO OGNIA. OJCIEC udoskonalił wszystko i wyzwolił je do drugiego ducha, którego wszystkie narody nazywają pierwszym. (...) Stąd też niewątpliwie pochodzi potrzeba ognia czyśćcowego dla końcowego „udoskonalenia” dusz ludzkich i oczyszczania ich ze wszystkich grzechów, które przenieśli ze sobą do niewidzialnego świata.

⁹ Mówiąc dalej o Tammuzie, Hislop dodaje na stronach 21, 22:

W Piśmie świętym wspomniany jest (Ezech. 8:14) pod imieniem Tammuz, jednak wśród klasyków znany jest powszechnie pod imieniem Bachus, co znaczy „Opłakiwany”. Przeciętnemu czytelnikowi imię Bachusa nie przywodzi na myśl nic więcej poza biesiadami i pijaństwem, lecz obecnie dokładnie wiadomo, iż wielkim celem wszystkich obrzydliwości, jakie towarzyszyły jego orgiom, było — jak to wyznawano — „oczyszczenie dusz” z winy i skażenia grzechem. Ów opłakiwany, przedstawiony i uwielbiany jako małe dziecko w ramionach matki. (...)

¹⁰ Nietrudno dostrzec, jak to przenikanie fałszywej religii babilońskiej stało się powodem niezadowolenia Bożego i wywarło jak najbardziej upadlający wpływ na sposób postępowania Żydów. Babilon stanowił źródło zamieszania i zapoczątkował stosowanie przemocy na ziemi po potopie. (1 Mojż. 10:8-12; 11:8, 9) Religia babilońska krzewiła wszelkie formy bezprawia i występku włącznie z demonizmem, magią i czarami. Ona gloryfikowała popęd płciowy i szerzyła zboczenia seksualne.b

KRZYŻ SYMBOLEM NEMRODA

¹¹ U Babilończyków stojący krzyż był uznawany za święty symbol. Podobnie jak w alfabecie hebrajskim taki krzyż przedstawiał pierwotną formę ich litery T [lub Taw], która była pierwszą literą imienia ich boga Tammuza, czyli Bachusa. Krzyż był czczony przez wiele stuleci przed tak zwaną erą chrześcijańską. O rozprzestrzenieniu się tego kultu z Babilonu pisze archeolog V. Gordon Childe:

Pewna ‚pieczęć’ z Mohenjodaro przedstawia bóstwo z rogami i trzema obliczami, które siedzi z podwiniętymi nogami w postawie rytualnej medytacji między różnymi dzikimi zwierzętami; jest to niewątpliwie prototyp Sziwy, ‚o trzech obliczach’, ‚pana zwierząt’, ‚księcia jogów’ (...) Szereg tablic glinianych przedstawia męskie bóstwo; na jednej widać rzekę wypływającą z łona bogini (...) Swastyka i krzyż, znajdujące się zwykle na pieczęciach i tabliczkach, były religijnymi albo magicznymi symbolami zarówno w Babilonii, jak i w Elamie w najwcześniejszym okresie przedhistorycznym, lecz zachowują jeszcze ten charakter w nowożytnej Indii jak również gdzie indziej.c

¹² Oto, co powiedziano o krzyżu w książce pt. The Two Babylons (Hislopa) na stronach 199, 204, 205:

Był czczony w Meksyku wiele wieków przedtem nim pojawili się tam misjonarze rzymskokatoliccy. Wznoszono wielkie kamienne krzyże, prawdopodobnie dla „boga deszczu”. Kult krzyża, był więc dość rozpowszechniony; uważano go za święty symbol Bachusa, babilońskiego Mesjasza, gdyż przedstawiano go z pokrytą krzyżami opaską na głowie (...) Ten symbol babilońskiego boga jest czczony do dnia dzisiejszego na całym rozległym pustynnym obszarze Tatarii [azjatyckie i europejskie terytoria zamieszkałe przez Tatarów] gdzie przeważa buddyzm, a sposób w jaki się go wśród nich przedstawia stanowi uderzający komentarz do tego, co Rzym mówi o krzyżu. „Krzyż” powiada pułkownik Wilford w książce pt. „Asiatic Researches”, chociaż nie stanowi przedmiotu „kultu” u Baudasów lub Buddystów, jest ich ulubionym symbolem i godłem (...) [W chrześcijaństwie] Taw, znak krzyża, niezaprzeczalny znak Tammuza, fałszywego Mesjasza, został wszędzie umieszczony zamiast niej [zamiast greckiej litery CHi lub X jak w Christos] (...)”d

¹³ Niewątpliwie krzyż był świętym symbolem dla owych odstępczyń żydowskich, które kalały świątynię Jehowy, siedząc tam i płacząc nad babilońskim Bachusem,e bogiem Tammuzem. Te kobiety opłakiwały w rzeczywistości śmierć możnego myśliwego Nemroda, założyciela Babilonu, który niewątpliwie zginął śmiercią gwałtowną, ponieważ był winien dokonywania aktów gwałtu wobec ludzi i zwierząt. (1 Mojż. 10:8-10; 9:6) Podczas gdy te żydowskie niewiasty czciły boga słońca w sposób pośredni na wzór kobiet babilońskich, mężczyźni — jak to widział prorok Ezechiel — oddawali się bezpośredniemu kultowi słońca w świątyni Salomona w Jeruzalem. — Ezechiela 8:16.

KULT NEMRODA SPRZYJA STOSOWANIU PRZEMOCY

¹⁴ Nemrod był ojcem zwyczaju stosowania przemocy po potopie. On nie tylko urządzał bezsensowne rzezie zwierząt, lecz również polował na ludzi i uczył innych polowania na ludzi i zabijania ich. A zatem rzecz jasna kult Nemroda jako boga Tammuza lub Bachusa, skłaniał tych ludzi do naśladowania Nemroda, ponieważ jest zasadą, że człowiek naśladuje boga, którego wielbi i przybiera cechy, dobre czy złe, przypisywane temu Bogu. (Rzym. 1:22-28; Jana 8:44; 1 Kor. 11:1; Rzym. 12:2; Efez. 4:22-24; Gal. 5:22, 23) Babilończycy okazywali również poparcie Nemrodowemu stosowaniu przemocy żywiąc przekonanie, iż życie w przepaścistym Aralu, przypuszczalnym miejscu pobytu zmarłych, było bardziej znośne dla żołnierzy niż dla pozostałych ludzi.f Bóg Bachus jest nawet dzisiaj symbolem swawolnych biesiad. Kult Nemroda, spod symbolu krzyża, nie mógł sprowadzić nic innego niż tylko przemoc i rozpustę na całą ziemię.

¹⁵ Upadlający i plugawy pod względem moralnym kult babiloński, do którego zniżyli się Żydzi, ściągnął na nich wiele obrzydliwych chorób. Tam gdzie dotąd mieszkały sprawiedliwość i prawość, mord stawał się zjawiskiem powszechnym. (Izaj. 1:15, 21; Jer. 7:9; 5 Mojż. 28:58-61) Nienawiść i stosowanie przemocy były skierowane szczególnie przeciwko tym, którzy obstawali przy wielbieniu Jehowy i przy jego prawie. (2 Król. 24:3, 4; Jer. 26:8; 32:2, 3; 37:15, 16; 38:4) Czy Bóg uznał to za ważny powód do podjęcia odpowiednich kroków? On powiedział do Ezechiela: „Czy widzisz to, synu człowieczy? Czyż nie dosyć domowi Judy dokonywać tych obrzydliwości, które tu popełniają? Napełniają kraj ten nieprawością i stale mnie obrażają. I oto wciąż podnoszą gałązkę do nosa [do mego nosa, NW]. Również i ja będę postępował z nimi z zapalczywością; oko moje nie okaże litości i nie będę oszczędzał. A będą wołać do moich uszu donośnym głosem, lecz ja ich nie wysłucham.” — Ezech. 8:17, 18, BT.

ZAGŁADA LUB POKÓJ — ZALEŻNIE OD FORMY WIELBIENIA

¹⁶ W wizji Ezechiela wykonawcy wyroku Jehowy rozpoczęli swą działalność od zabicia dwudziestu pięciu czcicieli słońca, a potem wykonali wyrok na siedemdziesięciu mężczyznach, oddających cześć bałwanom rytym na ścianach i niewiastach, które opłakiwały oznaczonego krzyżami boga Tammuza. (Ezech. 8:17 do 9:8) Był to jednak tylko pokaz tego co miało spaść na Jeruzalem i co zostanie omówione w późniejszych wydaniach tego czasopisma. — Jer. 25:9, 15-18.

¹⁷ Ta karta dziejów Judy wskazuje jasno, że fałszywa religia babilońska była istotnie przyczyną utrapień Judy, narodu, którego Bogiem był Jehowa, a prawem państwowym prawo Jehowy, który cieszył się Jego ochroną, pokojem i pomyślnością duchową oraz czystością cielesną, gdy był Mu posłuszny. To pomaga nam zrozumieć, że fałszywa religia babilońska jest korzeniem rozpowszechnionego na całym świecie zła, bezprawia i stosowania przemocy. Jej złe praktyki dokonywane w imię Boże zupełnie odstręczyły wielu, nawet w chrześcijaństwie, od wiary w Boga i przyczyniły ale do tego, że padli ofiarą takiej ideologii, jaką jest ateizm, który z kolei prowadzi do stosowania jeszcze większej przemocy. Żaden naród nie może się dzisiaj ostać, tak jak to miało miejsce z Judą, jeżeli jego systemy religijne naśladują praktyki babilońskiej formy wielbienia.

¹⁸ Jezus Chrystus dał jednak zachęcającą wskazówkę dla uczciwych ludzi spośród narodów, słowami: „To znaczy życie wieczne: ich nabywanie wiedzy o Tobie, jedynym prawdziwym Bogu i o tym, któregoś posłał Jezusie Chrystusie.” (Jana 17:3, NW) Przybieranie w prawdziwej wiedzy o Jehowie Bogu i o jego Synu oraz przyłączenie się do tych, którzy wielbią Boga duchem i prawdą, nie spowoduje zamieszania ani nie wzbudzi zabobonnego lęku przed czyśćcem lub ogniem piekielnym. Nie będzie też pobudzać do złych pragnień seksualnych ani nie zachęci do stosowania przemocy w odniesieniu do własności lub też samej osoby naszego bliźniego. Ustrzeże nas przed wkroczeniem na upadlającą drogę ku zagładzie, po której idą narody. Uczyni nas czystymi i przyniesie nam pokój oraz zapewni łaskę Bożą i życie w jego nowym porządku sprawiedliwości. — Jana 4:23, 24. (B-13)

[Przypisy]

Występowanie krzyża jako symbolu datuje się od nieznanych czasów starożytnych. Był on uznawany we wszystkich krajach, na całym świecie we wszelkich okresach czasu. Przed obecną erą buddyści, wyznawcy hinduizmu, druidzi używali tego godła. Seymou mówi na ten temat: „Druidzi uważali, że długie ramię krzyża symbolizuje drogę życia, a krótkie ramię trzy stany świata duchowego równoznaczne z niebem, czyśćcem i piekłem.” U starożytnych Egipcjan krzyż był czczonym symbolem. Ich ankh [crux anasata czyli krzyż z uchwytem] przedstawiał życie, a pionowy trzon z kilkoma ramionami ustawionymi pod kątem prostym [Krzyż Nilu] miał jak się zdaje pewien związek z urodzajem. Pięć spośród ich symbolów planet (...) były przedstawione w kształcie krzyża przyczepionego do koła lub części koła. Prescott mówi, że gdy pierwsi Europejczycy przybyli do Meksyku, znaleźli ku swemu zdumieniu „krzyż, święty symbol ich własnej wiary, wystawiony jako przedmiot kultu w świątyniach Anahuaka.”

[Pytania do studium]

1. (a) Jakim przyczynom przypisuje się na ogół wzrost bezprawia? (b) Co może nam uratować życie?

2. (a) Gdzie i kiedy zaistniały warunki podobne do obecnych? (b) Jak ustosunkował się do nich Jehowa? (c) Co ogłosili prorocy Ozeasz, Jeremiasz i Ezechiel?

3. (a) Co doprowadziło do takiego stanu rzeczy? (b) Jaka religia wywierała zgubny wpływ na Izraelitów?

4. (a) Kiedy przemoc osiągnęła w Jeruzalem punkt szczytowy? (b) Co przepowiedział prorok Jeremiasz?

5. Jakiego jeszcze proroka wzbudził wówczas Jehowa i co on głosił?

6. Jakie trzy przykłady bałwochwalstwa widział Ezechiel w świątyni jeruzalemskiej i w jaki sposób zostało mu to ukazane?

7. (a) Jaka czwarta obrzydliwość została pokazana Ezechielowi? (b) Na co wskazywała ona bezpośrednio? (c) Pod jakimi imionami występował Tammuz oraz w związku z jakimi mitami i rytuałami?

8. (a) Jakie istnieją poglądy na temat znaczenia imion Tammuza? (b) Jakie dalsze informacje podano o nim w związku z ogniem?

9. Co się wiąże z jeszcze jednym jego imieniem — Bachus?

10. Czym od dawien dawna odznaczała się religia babilońska?

11. (a) Wykaż, dlaczego kult krzyża należy wywodzić z Babilonu? (b) Dokąd między innymi rozprzestrzenił się stamtąd?

12. (a) Jakie świadectwo z książki „The Two Babylons” [Dwa Babilony] dowodzi, że również chrześcijaństwo przejęło symbol krzyża z Babilonu? (b) Jakie podano dalsze dowody, że posługiwanie się krzyżem w celach kultu wywodzi się z pogaństwa?

13. Jaki bezpośredni oraz pośredni kult słońca uprawiano więc bluźnierczo w świątyni Jehowy?

14. (a) Jakie cechy przejęli od swego boga czciciele Nemroda? (b) Jakie dalsze wierzenia Babilończyków sprzyjały rozwojowi stosowania przemocy oraz rozpuście?

15. (a) Co szerzyło się wśród Żydów wskutek oddziaływania na nich religii babilońskiej? (b) Jak Jehowa Bóg zareagował na to słowami wypowiedzianymi przez proroka Ezechiela?

16. Jakie egzekucje widział następnie Ezechiel i czego to było przedsmakiem?

17. (a) Co więc było istotną przyczyną nieszczęść, które spadły na Judę i które także dzisiaj trapią ludzkość? (b) Jaka przyszłość czeka zwolenników religii babilońskiej?

18. Jaki sposób postępowania ustrzeże nas przed wkroczeniem na upadlającą drogę, która wiedzie ku zagładzie?