Pytania czytelników

• W Ewangelii według Mateusza 27:19 występuje wzmianka o śnie żony Piłata, dotyczącym Jezusa, podczas którego ona „wiele wycierpiała”. Czy był to sen od Boga?

Wspomniany werset brzmi następująco: „A gdy on [Piłat] siedział na krześle sędziowskim, posłała do niego żona jego i kazała mu powiedzieć: Nie wdawaj się z tym sprawiedliwym, bom dzisiaj we śnie przez niego wiele wycierpiała.” Musimy pamiętać, że sprawozdanie ewangeliczne opisuje tu proces wytoczony przeciwko Synowi Bożemu. Proces ten i przybicie Jezusa do pala doprowadziły do pojawienia się cudownych zjawisk, dokonanych mocą Boga: nienaturalnej ciemności, trzęsienia ziemi, rozdarcia zasłony w świątyni na dwoje. (Mat. 27:45, 51-54) Sen występujący w tym kontekście nasuwa myśl o Boskim pochodzeniu, tym bardziej, że jest zanotowany w Słowie Bożym przez Mateusza, który pisał pod natchnieniem świętego ducha Bożego. Nie był to normalny sen, wywołany jakimś przeczuciem, że następnego poranka Jezus będzie doprowadzony przed jej męża celem osądzenia.

Natchnieni pisarze Biblii ukazują, że Jehowa w dawnych czasach nieraz posługiwał się snem dla przekazania ostrzeżeń, i to nie tylko swemu wiernemu ludowi, ale również innym, którzy w jakiś sposób zetknęli się z Jego ludem. Tak było w wypadku Abimelecha, króla Gerary, gdy ten wziął dla siebie żonę Abrahama. Sam Mateusz donosi o innych snach, zawierających w sobie Boskie ostrzeżenia — nie tylko o tych, które były dane Józefowi, opiekunowi Jezusa, lecz także o śnie ostrzegającym pogańskich astrologów, aby nie donieśli Herodowi o miejscu pobytu dzieciątka Jezus. (1 Mojż. 20:3-7; Mat. 1:20-24; 2:12, 13, 19) Tak więc fakt, iż Mateusz uczynił wzmiankę o śnie żony Piłata, ma swoje znaczenie.

W przypadku Piłata sen jego żony miał chyba posłużyć za dobitne ostrzeżenie, iż znajduje się w szczególnej sytuacji, wobec czego musi się bardzo mieć na baczności, by uniknąć popełnienia błędu. Sen podkreślał niewinność Jezusa w taki sposób, że Piłatowi trudno było zignorować ten fakt. Zdążył już zresztą przebadać Jezusa i wiedział, że jest to człowiek niewinny; a wtedy jeszcze otrzymał od żony wiadomość o wspomnianym śnie. Niewątpliwie wpłynęło to na jego postawę, gdyż kilkakrotnie podjął wysiłki, aby skłonić tłum do wycofania się z żądania śmierci Jezusa. Kiedy Piłat w końcu obmył swoje ręce przed tłumem i powiedział: „Nie jestem winien krwi tego sprawiedliwego”, słowa te wprawdzie nie uwolniły go od odpowiedzialności za to, co uczynił, lecz z pewnością już niewątpliwa stała się wina tych, którzy krzyczeli: „Krew jego na nas i na dzieci nasze.” — Mat. 27:24, 25.