Ostatni rząd ludzki na ziemi

BIBLIA w wielu miejscach posługuje się liczbą siedem do przedstawienia jakiejś całości, zupełności. Ustala siedmiodniowy tydzień. Okres przyznany poganom do panowania na ziemi nazywa mianem „siedmiu czasów”. Według księgi Objawienia wylano siedem plag, aby się dopełnił gniew Boży skierowany przeciw światu. Faraon widział we śnie siedem krów tłustych i siedem chudych. To oczywiście tylko parę przykładów użycia liczby siedem, a są ich dziesiątki, przy czym wszystkie wskazują na pewną całość.

² Biblia wylicza też siedem mocarstw światowych, panujących kolejno po sobie na ziemi. Można by na tej podstawie sądzić, że miało ich w ogóle być właśnie siedem; tymczasem — rzecz dziwna — na końcu jako ostatnia miała się jeszcze pojawić ósma potęga. Jak daje się to pogodzić z normalnym użyciem liczby siedem i gdzie jest ósme mocarstwo świata? Warto się tego dowiedzieć. Łatwiej nam wtedy będzie zrozumieć, w jakim miejscu się znaleźliśmy w strumieniu czasu, lepiej też sobie uświadomimy, jakie postępowanie należy obrać w tym szczególnym okresie.

ÓSME MOCARSTWO ŚWIATA

³ Wzmianka o ósmym mocarstwie świata występuje w biblijnej księdze Objawienia, gdzie apostoł Jan opisuje wizję daną mu przez Jezusa Chrystusa. Ujrzał tam między innymi bestię koloru szkarłatnego, mającą siedem głów i dziesięć rogów, a na jej grzbiecie jeźdźca płci żeńskiej. Oto słowa Jana: „Tu trzeba umysłu obdarzonego mądrością. Siedem głów to siedem pagórków, na których rozsiadła się niewiasta, i siedmiu jest królów; pięciu upadło, jeden jest, inny jeszcze nie przyszedł, a gdy przyjdzie, będzie mógł krótko tylko pozostać. A zwierzę, które było, a już go nie ma, jest tym ósmym, i jest z owych siedmiu; idzie na zatracenie.” — Obj. 17:9-11.

⁴ Umysł obdarzony mądrością to nie zwykła ludzka inteligencja; chodzi o mądrość pochodzącą z góry. (Jak. 3:17) Dzikie zwierzę maści szkarłatnej nazwane jest tajemnicą, sekretem, jest więc czymś takim, czego nie można zrozumieć bez trudu, lecz co dopiero miało być objawione, kiedy Bóg to uzna za stosowne. Ludziom, którzy wierzą Bogu i studiują Jego Słowo, udziela On mądrości i zdrowego rozsądku, dzięki czemu potrafią zrozumieć sprawy opisane w tym Słowie oraz w ogóle wszystko, czego im jako Jego sługom potrzeba do zachowania niezłomnej lojalności wobec Niego. (Efez. 1:8; Mat. 16:17) Kwestii biblijnych nie zrozumie człowiek, który wątpi o ich autentyczności lub który próbuje je rozszyfrować na podstawie rozumowania ludzkiego.

⁵ Wspomnianych „siedem głów” należy do szkarłatnej bestii. W gruncie rzeczy są one jednak tylko obrazem czyli odbiciem siedmiu głów bestii, która wystąpiła z morza bezbożnej ludzkości. (Obj. 13:1, 2, 11-15) Są to „pagórki” lub królestwa, siedem politycznych głów następujących kolejno jedna po drugiej. Użycie takiego symbolu można łatwiej zrozumieć, gdy się weźmie pod uwagę teksty księgi Daniela 2:34, 35, 44, 45, gdzie prorok przyrównuje wiecznotrwałe mocarstwo przyszłości, mesjańskie Królestwo Boże, do ‚góry wielkiej’, która ‚napełniła wszystką ziemię’.

⁶ Biblia wymienia siedem potęg światowych, nazwanych w przenośni „siedmioma królami”; określenie takie stosuje się do nich w tym sensie, że każdy z nich jest „królem królów”, królem dominującym nad wszystkimi innymi królami danego okresu. Na przykład prorok Daniel powiedział do babilońskiego władcy świata, Nabuchodonozora: „Ty, o królu, jesteś królem królów, któremu Bóg niebieski dał panowanie, moc, władzę i chwałę (...) — ty jesteś głową ze złota.” (Dan. 2:37, 38, BT) Władca medoperskiego mocarstwa światowego przybrał ten sam tytuł w liście danym pisarzowi biblijnemu Ezdraszowi, kiedy ten wyruszał w podróż do Jeruzalem; czytamy w nim: „Artakserkses, król królów, Ezdraszowi, kapłanowi, znawcy prawa Boga niebios.” — Ezdr. 7:7-12, BT.

USZEREGOWANIE MOCARSTW ŚWIATOWYCH

⁷ Które państwo stało się pierwszą potęgą światową? Czy może Babilon? Nie; Wprawdzie Babilon założył jeszcze Nemrod, dając tym samym początek systemowi, który wyrósł na ogólnoświatowe imperium religii fałszywej, niemniej jednak interwencja Boża zapobiegła jego wyrośnięciu na pierwsze polityczne mocarstwo świata. (1 Mojż. 10:8-10; 11:8, 9) Imperium religii babilońskiej rozciągało wszakże władzę nad pierwszą polityczną potęgą światową w historii biblijnej, nad mocarstwem egipskim, czyli jak gdyby siedziało na szczycie tej pierwszej symbolicznej góry. Drugim z kolei mocarstwem była Asyria; trzecim — Babilon, który dzierżąc prym przede wszystkim w dziedzinie religii stał się w swoim czasie także dominującą potęgą polityczną świata; w czwartej kolejności wyłoniła się Medo-Persja; w piątej — starożytna Grecja lub Macedonia; szóstym mocarstwem był Rzym; natomiast siódme jest dwuczłonowe; jest nim połączona potęga Wielkiej Brytanii i Ameryki. Wszystkie te mocarstwa podlegały bardzo silnym wpływom religii, która w każdym wypadku była religią pochodzenia babilońskiego, wobec czego władza imperium religijnego, zwanego w Biblii Babilonem Wielkim, trwała nieprzerwanie przez cały czas. Nie załamała się ona z chwilą, gdy starożytne miasto Babilon wpadło w roku 539 p.n.e. w ręce czwartego mocarstwa światowego, Medo-Persji, nie przeminęła i wówczas, kiedy to miasto za panowania potęgi rzymskiej ostatecznie zamarło. Babilon Wielki jako imperium religijne przetrwało aż do dnia dzisiejszego.

⁸ Kiedy apostoł Jan oglądał wizję, którą następnie opisał w księdze Objawienia, powiedziano mu, że spośród siedmiu królów pięciu już upadło. Za czasów Jana dominującym mocarstwem świata był Rzym. Dla pierwszych pięciu, od Egiptu do Grecji, przeminął już okres świetności i zeszły ze sceny potęg światowych. Mówiąc: „jeden jest”, anioł miał na myśli to mocarstwo, które zesłało Jana na karną wyspę Patmos, mianowicie szóste, a więc właśnie rzymskie imperium, którego pogański władca piastował wówczas zarazem religijny urząd Pontifeksa Maximusa.

⁹ Obecnie interesuje nas szczególnie siódmy król, a także ósmy. Przede wszystkim wyłania się pytanie: kiedy siódme mocarstwo pojawiło się na scenie świata? Nie stało się to z chwilą, gdy Rzym zajął teutoński król Odoaker, wyznania ariańskiego, który też został wtedy królem Italii. W owym czasie imperium rzymskie obejmowało obszar znacznie większy niż sam Rzym i Półwysep Apeniński. Stolicą całego państwa nie był Stary Rzym w Italii, lecz Nowy Rzym, Konstantynopol nad Bosforem, na skrzyżowaniu dróg: kontynentów Europy i Azji oraz mórz Śródziemnego i Czarnego. W tym ośrodku życia gospodarczego rzymskiego mocarstwa światowego panował wtenczas cesarz Zenon, któremu w roku 489 nawet udało się wypędzić Odoakera z Rzymu. Tamta wschodnia część państwa rzymskiego zakończyła swój byt dopiero w roku 1453, kiedy to Konstantynopol zdobyli Turcy otomańscy.

¹⁰ Na Zachodzie wskutek zabiegów papieskich zostało w roku 800 ustanowione tak zwane „święte imperium rzymskie”; tworowi temu w roku 1806 położył kres cesarz Francuzów, Napoleon I. W gruncie rzeczy więc państwo rzymskie ulegało wielu przemianom, niemniej jednak istniało przez wiele wieków w roli szóstego mocarstwa światowego. Tymczasem w roku 1763 imperium brytyjskie, posiadające wówczas kolonie w Ameryce Północnej, zdobyło dla siebie pozycję „czołowej potęgi handlowej i kolonialnej świata”, jak to określił pewien historyk. Utrzymało ono tę pozycję i nawet w roku 1814 doprowadziło do upadku Napoleona Bonapartego. Istniały już wtedy Stany Zjednoczone Ameryki, zorganizowane na bazie dawniejszych kolonii Wielkiej Brytanii. W licznych dziedzinach i rozmaitymi sposobami zaczęły one współpracować z Wielką Brytanią, wskutek czego powstało dwuczłonowe mocarstwo światowe, najpotężniejsze w historii ludzkiej, silniejsze i bardziej rozprzestrzenione po świecie niż którakolwiek z poprzednich potęg.

¹¹ Tak więc zarówno Biblia, jak i historia świecka, wykazują zgodnie, że dwuczłonowy charakter tej potęgi światowej stał się widoczny mniej więcej w dziewiętnastym wieku. Janowi zapowiedział anioł o tym „królu”: „A gdy przyjdzie, będzie mógł krótko tylko pozostać.” (Obj. 17:10) W porównaniu z tym, jak długo istniało szóste, rzymskie mocarstwo świata, ta siódma, czyli anglo-amerykańska dwuczłonowa potęga światowa utrzyma się „krótko tylko”, ponieważ obecnie ‚królowie całej zamieszkanej ziemi’ gromadzą się już na miejscu czyli w sytuacji określanej biblijną nazwą Har-Magedon, gdzie ich spotka zagłada. Nawet jeśli liczyć od wyżej wymienionej daty, od roku 1763, to dwa stulecia dzielące ją od ‚wojny w wielkim dniu wszechmogącego Boga’ stanowią stosunkowo krótki odcinek czasu. (Obj. 16:14, 16, BT) Znaczna większość tego odcinka należy już do przeszłości. Kres jego jest bliski.

MOCARSTWA SIÓDME I ÓSME — WSPÓŁCZESNE

¹² Wszystkie siedem mocarstw, o których jest mowa w Biblii, istniały kolejno po sobie, to znaczy każde dominowało przez jakiś czas, a potem ustępowało czołowej pozycji następnemu mocarstwu światowemu. Jak jednak ma się rzecz z ósmym? W tym miejscu widoczna jest różnica, dzięki której łatwiej nam zrozumieć, dlaczego liczba potęg światowych nie kończy się na siedmiu, co samo w sobie wskazywałoby na pewną całość; otóż z Biblii wynika, że podczas końcowych lat panowania siódmego mocarstwa współcześnie z nim dzierżyć władzę miało i ósme. Jak to możliwe, żeby te dwie potęgi istniały obok siebie?

¹³ Biblia wyjaśnia, że siódme mocarstwo świata miało być głównym protektorem ósmego, które istnieje dzisiaj w formie Organizacji Narodów Zjednoczonych. Tekst Objawienia 13:11-15 ukazuje ową dwuczłonową potęgę jako dziką bestię mającą dwa rogi baranie i odgrywającą czołową rolę przy wzniesieniu wizerunku czyli posągu wcześniejszej bestii, która wystąpiła z morza. Tamta bestia wychodząca z morza miała siedem głów, co zobrazowało pełną organizację polityczną Szatana, która sprawowała władzę na ziemi za pośrednictwem siedmiu kolejnych potęg świata. „Obrazem” czyli „posągiem” jej jest bestia maści szkarłatnej, wyposażona w tę samą ilość głów i rogów oraz inne podobieństwa. Intencją projektodawców tej szkarłatnej bestii było, aby uczynić z niej coś w rodzaju rządu ponadnarodowego, który by pracował nad utrzymaniem pokoju między narodami bez konieczności pozbawienia siódmego mocarstwa światowego czy innych silnych narodów suwerenności na ich własnych terenach. O szkarłatnym zwierzęciu powiedziano, że „jest tym ósmym” królem i że „jest z owych siedmiu”. (Obj. 17:11) Członkami Narodów Zjednoczonych są dzisiaj zarówno oba państwa siódmej potęgi światowej, jak też — między innymi — resztki wszystkich poprzednich mocarstw. Zatem organizacja ta zawdzięcza swe istnienie owym siedmiu mocarstwom i z nich się wywodzi. Wprowadziła do akcji również własne zmilitaryzowane siły policyjne i stąd słusznie można ją nazwać ósmym „królem”.

¹⁴ Skoro Biblia wskazuje, że siódme mocarstwo światowe będzie współcześnie z ósmym istniało aż do bitwy Armagedonu, czy to ma znaczyć, iż dla utrzymania swej dominującej pozycji pokona ono i usunie ze świata potęgę ateizmu? Nie; wynika z niej ponadto, że również ateizm nie pokona militarnie podwójnej potęgi brytyjskiej i amerykańskiej, ale że zarówno siódme mocarstwo światowe, jak i blok jemu przeciwny utrzymają się jako nieprzejednani rywale aż do końca,a przy czym ósmy „król”, Organizacja Narodów Zjednoczonych, będzie podejmował daremne wysiłki ku zbliżeniu tych królów w imię ustanowienia prawdziwego pokoju. — Dan. 11:40-45.

„OBRZYDLIWOŚĆ”

¹⁵ Proroctwo z Objawienia powiada nam: „Zwierzę, które było, a już go nie ma, jest tym ósmym, i jest z owych siedmiu; idzie na zatracenie.” (Obj. 17:11) Skoro Bóg przepowiedział zagładę całej politycznej organizacji Szatana na ziemi, zagładę sprawioną przez Jego mesjańskie Królestwo, to z konieczności objęty tym będzie również ósmy król, gdyż jest on jedynie odbitką, czyli posągiem dzikiej bestii, która wyszła z morza — ogólnoświatowej organizacji politycznej Szatana. W mniejszej lub większej mierze jest jakby manekinem, którym inne narody, niby brzuchomówcy, posługują się do rozgłaszania swoich idei i ideologii. Ósmy „król” zawiera wszystkie elementy składowe pozostałych potęg światowych i wraz z nimi przeciwstawia się Królestwu Bożemu oraz stara się zająć jego miejsce.

¹⁶ Międzynarodowa organizacja na rzecz pokoju i bezpieczeństwa jest wobec tego obrzydliwością, rzeczą wstrętną dla Jehowy Boga, tak samo jak złoty posąg wysokości sześćdziesięciu łokci i szerokości sześciu łokci, który wystawił król babiloński Nabuchodonozor, aby mu oddawały cześć wszystkie prowincje jego państwa, przy czym starał się nakłonić do tego również sług Bożych: Szadraka, Meszaka i Abed-Nego. (Dan. 3:1-15, BT) Podobnie jak owi wierni mężowie Boży odmówili pokłonu posągowi Nabuchodonozora, tak i świadkowie Jehowy uznają Narody Zjednoczone za rzecz odrażającą dla Boga, na równi z każdym innym bałwanem; zdają sobie sprawę z tego, że gdyby wielbili tę obrzydliwość, naraziliby się na gniew Boży. Z drugiej strony duchowieństwo nominalnego chrześcijaństwa naśladuje tych, którzy w roku 33 n.e. odrzucili Jezusa Chrystusa i zamiast swego króla, Chrystusa, przyjęli pogańską obrzydliwość, wołając do rzymskiego gubernatora Piłata Poncjusza: „Nie mamy innego króla jak cesarz.” (Jana 19:15, Kow) Siódme mocarstwo światowe, popierane przez duchowieństwo, stało się narzędziem w ręku „boga tego systemu rzeczy”, Szatana Diabła, i za jego pomocą ustanowił on „posąg” bestii, czego symboliczną zapowiedź czytamy w Objawieniu 13:14, 15.

WŁADZA LUDZKA USUNIĘTA

¹⁷ Miliony ludzi przez długie wieki cierpiały pod panowaniem dzikiego zwierzęcia, „które miało dziesięć rogów i siedem głów”. (Obj. 13:1) Istniejący w dobie obecnej obraz czyli posąg tej bestii nie stanowi dla ludzi pomocy ani nie przynosi im ulgi wśród tych wszystkich strasznych rzeczy, jakie się dzieją na ziemi; tak samo nie uchroni ich przed najgorszym nieszczęściem, jakie nadchodzi, mianowicie przed wytraceniem ich z rąk Jehowy Boga na polach bitewnych Har-Magedonu. Wiele osób szczerego serca widzi, że panowanie ludzkie sprowadza jedynie coraz gorsze kłopoty. Zgodnie z przepowiednią Bożą, zanotowaną w proroctwie Ezechiela, rozdziale 9, jednostki te „wzdychają i narzekają nad wszystkimi obrzydliwościami, które się dzieją”. Ludzie tego rodzaju z wiarą i ufnością przyjmują ogłaszaną im dobrą nowinę o Królestwie, nowinę o wyzwoleniu, jakie Bóg sprawi za pośrednictwem swego Królestwa, które po usunięciu ostatniego rządu ludzkiego będzie władać całą ziemią w sprawiedliwości. Jezus Chrystus miłuje takich, gdyż są to jego „drugie owce”, i dostają się oni pod ochronę jego ręki. (Jana 10:16, NT; Izaj. 49:10; Obj. 7:13-17) Do takich Biblia kieruje wezwanie: „Szukajcie Jehowy, wszyscy pokorni ziemi, którzy pełnicie jego orzeczenia. Szukajcie sprawiedliwości, szukajcie pokory. Zapewne będziecie ukryci w dniu gniewu Jehowy.” — Sof. 2:3, NW.

¹⁸ Już wkrótce, po straszliwej masakrze, która oznaczać będzie starcie z powierzchni ziemi ostatniej władzy ludzkiej, ujrzymy wprowadzenie na naszym globie sprawiedliwości; wprawdzie Bóg będzie miał na ziemi „książąt”, ludzi wypróbowanej wiary i godnych zaufania, niemniej jednak nie będzie to rząd ludzki, gdyż „książęta” jedynie wykonywać będą postanowienia niebiańskiego rządu Chrystusa Jezusa. Wówczas to rzeczywiście stanie się prawdą, że „wierność wyrośnie z ziemi, a sprawiedliwość wejrzy z niebios. Potem udzieli Pan [w tekście orygin.: Jehowa] także dobrobytu i ziemia nasza wyda plon swój.” — Ps. 85:12, 13; 45:17, Sz. (B-66)

[Przypis]