Czy twoja religia jest prawdziwa?
Można to sprawdzić. Czy wiesz, w jaki sposób?
„SKĄD mogę mieć pewność, że moja religia jest prawdziwa?” — takie pytanie zadaje sobie niejeden myślący człowiek. „Istnieją setki rozmaitych religii i każda z nich twierdzi, że posiada prawdę. Ale nie mam czasu, żeby badać każdą religię”.
Czy takie jest też twoje zdanie, drogi czytelniku? Być może, i nie trudno byłoby cię zrozumieć, gdybyś właśnie tak myślał. Ponieważ jednak te różnorodne religie głoszą sprzeczne ze sobą nauki, więc jest rzeczą oczywistą, że nie mogą wszystkie być prawdziwe.
Biblia ze swej strony również to potwierdza, gdyż mówi o „jednej wierze”, a przy tym zachęca nas: „Poddawajcie samych siebie próbie, czy trwacie w wierze, doświadczajcie siebie” (Efez. 4:5; 2 Kor. 13:5). Biblia, czyli Pismo święte, ostrzega nas także, byśmy nie dali się zwieść przez fałszywych sług Bożych, którzy tylko „przybierają postać sług sprawiedliwości” (2 Kor. 11:14, 15). Sam Jezus Chrystus mówił, że wiele osób da się zwieść i pójdzie szeroką drogą, która wiedzie ku zgubie, toteż ostrzegał: „Strzeżcie się fałszywych proroków”. — Mat. 7:13-15.
Naturalnym pragnieniem człowieka jest, że nie chciałby być zwiedziony. Jak jednak mógłbyś tego uniknąć? Skąd możesz wiedzieć na pewno, że twoja religia jest prawdziwa? Wystarczy po prostu ustalić, czy jej nauki mają poparcie Słowa Bożego, o którym Jezus powiedział, że jest prawdą (Jana 17:17). Można to również ustalić przez określenie, jakie owoce wydaje dana religia. Dobre, zdrowe owoce są oznaką religii prawdziwej, natomiast złe świadczą o fałszu religijnym. — Mat. 7:16-23.
A zatem próba jest stosunkowo łatwa do przeprowadzenia. Religia, która nie pozostaje w zgodzie z tym, czego naucza Biblia, jest daleka od prawdy. Nie jest prawdziwą religią (Rzym. 3:4). Nie potrzebujesz się obawiać takiego sprawdzenia swych przekonań religijnych za pomocą miernika, jakim jest Słowo Boże, bo jeśli posiadasz religię prawdziwą, możesz dzięki temu tylko umocnić się w swoich przekonaniach. Jeżeli natomiast twoje wierzenia nie zgadzają się z Biblią, powinieneś ochoczo przyjąć prawdę, gdyż tylko prawda doprowadzi cię do życia wiecznego. — Jana 17:3.
SPRAWDZENIE
Poniżej znajdziesz, czytelniku, szereg pytań, które powinny ci pomóc w ustaleniu, czy twoja religia jest zgodna z Biblią. Odpowiedz sobie na te pytania zaraz po ich przeczytaniu, a następnie rozważ, co na ten temat podaje Biblia. Jeżeli posiadasz prawdziwą religię, będzie ona harmonizować z Biblią. Niewątpliwie najbardziej rozpowszechnionym, a przy tym poniekąd już tradycyjnym polskim przekładem Pisma świętego jest tak zwana Biblia gdańska; z niej też w niniejszej analizie nauk religijnych będą przytaczane cytaty biblijne (inne tłumaczenia będą specjalnie oznaczone), chociaż tę samą prawdę znajdziesz, czytelniku, w każdym innym przekładzie Biblii.
A więc po pierwsze: Czy twoja religia naucza doktryny o „Trójcy”, według której i Bóg Wszechmocny, i Jezus Chrystus, i duch święty stanowią jednego Boga w trzech osobach? Czy twierdzi, że Syn, Jezus Chrystus, jest równy w mocy i chwale oraz tak samo odwieczny jak Ojciec, Jehowa Bóg?
Zastanów się teraz nad tym, co na poruszony temat podaje Biblia: „Jeden jest Bóg, jeden także pośrednik między Bogiem i ludźmi, człowiek Chrystus Jezus” (1 Tym. 2:5). A więc Bóg to jedna osoba, natomiast Jezus nie jest częścią składową Boga, lecz pośrednikiem między Bogiem a człowiekiem. Sam Jezus powiedział również: „Słuchaj, Izraelu, Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest” (Marka 12:29). A o sobie Jezus rzekł: „Jestem Synem Bożym” (Jana 10:36; zobacz również Łukasza 1:32). Zatem Biblia nie głosi, iż Jezus jest Bogiem ani że jest cząstką Boga, lecz określa go mianem Syna Bożego.
Czy Jehowa Bóg i Chrystus Jezus są jednakowo odwieczni, jak to zakłada nauka o „Trójcy”? Biblia mówi o Jehowie: „Oto zaraz od wieku aż na wieki tyś jest Bogiem”. W innym miejscu czytamy, że jest On „najdostojniejszy i najwyższy, który mieszka w wieczności” (Ps. 90:2; Izaj. 57:15). A więc nikt go nie urodził ani nie został stworzony; po prostu jest bez początku. Zwróćmy jednak uwagę na to, że Jezusa Chrystusa nazywa Biblia „pierworodnym wszystkich rzeczy stworzonych” oraz „początkiem stworzenia Bożego”. — Kol. 1:15; Obj. 3:14.
A co można powiedzieć o tym, jakoby byli równi sobie pod względem mocy czy chwały? Orędownicy „Trójcy” twierdzą, że tu wchodzi w grę całkowita równość. Ale Jezus powiedział: „Ojciec mój większy jest niż ja” (Jana 14:28). Ponadto ze sprawozdania ewangelicznego Marka 13:32 można się dowiedzieć, że Ojciec zna pewną ważną informację, o której nie są powiadomieni ani aniołowie, ani nawet Syn. Oczywistą jest więc rzeczą, że Jezus i Ojciec nie są sobie równi. Jak wypada porównanie twojej religii z wymową przytoczonych wersetów biblijnych? Jeżeli twoja religia jest prawdziwa, to powinna z nimi harmonizować.
Zbadajmy teraz inną podstawową naukę. Czy twoja religia uczy o nieśmiertelności duszy, co oznacza, że dusza nie może umrzeć? Popatrz, co mówi Biblia: „Przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą” (Ps. 22:30). „Wylał na śmierć duszę swoją” (Izaj. 53:12). „Każda dusza żywa zdechła w morzu” (Obj. 16:3). „Dusza, która grzeszy, ta umrze” (Ezech. 18:4, 20). Stanowisko Biblii jest jasne. Uczy ona, że dusze są śmiertelne, że mogą umrzeć i też umierają. Czy twoja religia uczy tego samego? Powinna tak nauczać, jeżeli jest prawdziwa.
Zbadaj jeszcze dalszą kwestie. Czy twoja religia głosi, że tylko źli idą do piekła, które jest miejscem, gdzie płonie wieczny ogień, i że nie ma stamtąd zmartwychwstania? Biblia podaje, że sam Jezus Chrystus był trzy dni w piekle, po czym został zmartwychwzbudzony. W pewnym proroctwie o nim powiedziano: „Nie zostawisz duszy mojej w piekle [szeolu]; ani dasz świętemu twemu oglądać skażenia” (Ps. 16 [15]:10, Wk, wydanie z roku 1599; zobacz też Dzieje Apostolskie 2:31). Innym człowiekiem, który się dostał do piekła i wyszedł stamtąd żywo, był prorok Jonasz. Swego czasu połknęła go wielka ryba, a on donosi o tym słowami: „Z brzucha piekła [szeolu] wołałem” (Jonasza 2:3, Wk, 1599). Gdzie właściwie był Jonasz? W brzuchu ryby, a tam nie było żadnego ognia!
Czym więc jest piekło? Przekonajmy się o tym z Biblii. Według zapisku z księgi 1 Mojżeszowej 37:35 patriarcha Jakub, przodek Jezusa, opłakując swego syna Józefa, którego miał za zmarłego, lamentował: „Zaprawdę zstąpię za synem moim do grobu [szeolu]”! Inne przekłady, jak Biblia Tysiąclecia, pozostawia w tym miejscu hebrajskie słowo szeol nie przetłumaczone, podczas gdy przekład ks. Jakuba Wujka w pierwotnym wydaniu z roku 1599 stosuje tu słowo „piekło”. Jasną jest rzeczą, że szeol — wyraz tłumaczony często na „piekło” — oznacza wspólny grób ludzkości. Zauważmy ponadto, że Biblia mówi: „Śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich byli” (Obj. 20:13). Owszem, wszyscy znajdujący się w piekle mają zmartwychwstać! Czy tak uczy twoja religia? Ponieważ naucza tego Biblia, więc głosi to również prawdziwa religia.
A teraz jeszcze jedno pytanie. Czy twoja religia twierdzi, że umarli zachowują świadomość? Natchnione Pismo święte powiada: „Ci, co żyją, wiedzą, że umrzeć mają; ale umarli o niczym nie wiedzą” (Kazn. 9:5). „Umarli nie będą chwalili Pana, ani kto z tych, co zstępują do miejsca milczenia” (Ps. 115:17). A zatem według Biblii umarli nie mają żadnej świadomości. Mają wszakże wspaniałą perspektywę wzbudzenia ze stanu nieświadomości przez zmartwychwstanie. — Jana 5:28, 29; Dzieje 24:15.
Równie łatwo możesz przeprowadzić taką analizę w odniesieniu do innych nauk. Czy twoja religia uczy na przykład, że chrześcijanie nadal podlegają Prawu Mojżeszowemu i że z tej racji powinni przestrzegać cotygodniowego sabatu? (Rzym. 6:14; Kol. 2:16, 17). Czy twoja religia popiera modlenie się przed świętymi obrazami albo oddawanie im czci? (3 Mojż. 26:1; 1 Kor. 10:14). Czy zezwala na spożywanie krwi? (3 Mojż. 17:12-14; Dzieje 15:28, 29). Czy w twym kościele działa klasa duchownych, których obdarza się takimi tytułami jak „ojciec” bądź „świętobliwy”? (Mat. 23:9; Ijoba 32:21, 22). Zaznaczone tutaj teksty biblijne wykazują, że religia prawdziwa ani nie naucza, ani nie praktykuje takich rzeczy.
Zaproponowaną próbę koniecznie powinieneś przeprowadzić. Skoro nie jesteś pewny, czego właściwie twoja religia naucza, postaraj się za wszelką cenę o tym dowiedzieć, a następnie sprawdź jej nauki w świetle Słowa Bożego. Przekonaj się, czy znajdują poparcie w Biblii. Jeżeli nie, porzuć tę religię. Poszukaj religii, której nauki są zgodne z Pismem świętym. Usłuchaj napomnienia biblijnego: „Wszystkiego doświadczajcie, a co jest dobrego, tego się trzymajcie”. — 1 Tes. 5:21.
JAKIE OWOCE?
Religię prawdziwą można także rozpoznać po owocach, jakie wydaje. Jezus Chrystus wskazał na pewną szczególną cechę, którą się ona miała odznaczać, gdy powiedział: „Z tego poznają wszyscy, żeście moimi uczniami, jeśli miłość mieć będziecie ku sobie wzajemnie” (Jana 13:35, NT). Czy twoja religia wydaje taki owoc, to znaczy miłość? Czy skłania swych wyznawców do szczerej miłości wzajemnej, bez względu na rasę lub narodowość, do jakiej należą? — 1 Jana 4:20.
Czyż jednak nie jest faktem bezspornym, że wielkie religie świata — zamiast owocować miłością — pobłażały pod tym względem swym zwolennikom, a nawet zachęcały ich do nienawidzenia i zwalczania innych ludzi, należących do odmiennej rasy bądź narodowości? W okresach wojny miliony członków tych samych religii mordowały się wzajemnie na polach bitew, podszczuwane po obu stronach frontu przez duchownych jednej i tej samej religii! Religie, które popierają bezwzględność i nienawiść, nie podążają drogą miłości ani prawdy. Po ich owocach łatwo poznasz, że są fałszywe. — 1 Jana 3:10-12.
Prowadźmy dalej nasze badania. Stosunek do świata tej religii, której cię uczono, również pozwala określić, czy to jest religia prawdziwa. Jezus Chrystus wskazał na właściwą postawę wielbicieli prawdziwego Boga, gdy oświadczył: „Nie są z świata, jak i ja nie jestem z świata” (Jana 17:16). A jego uczeń Jakub napisał: „Nie wiecież, że przyjaźń świata jest nieprzyjaźnią Bożą?” — Jak. 4:4.
Prawdziwa religia uwzględnia te pouczenia biblijne i trzyma się z dala od świata. Czy twoja religia stara się o to? Czy przeciwnie, jest nieodłączną częścią tego świata i jego polityki? Czy na przykład angażuje się w takie akcje, jak wybory władz politycznych? Jeżeli rzeczywiście zależy ci na błogosławieństwie Bożym, to nie możesz sobie pozwalać na utrzymywanie kontaktu z religią, która w tych sprawach pomija nakazy Chrystusa.
Badajmy rzecz dalej. O tym, czy religia, której cię nauczono, jest prawdziwa, wiele mówi też jej stanowisko wobec imienia Bożego, to znaczy wobec imienia Jehowa (2 Mojż. 6:3; Ps. 83:19; Izaj. 12:4, 5). Jezus Chrystus, ogłaszając imię Boże, dał nam pod tym względem stosowny przykład; w modlitwie do swego Ojca wyjaśnił: „Objawiłem imię twoje ludziom, których mi dałeś ze świata” (Jana 17:6, NT). Czy twoja religia wydaje taki owoc? Czy jest specjalnie znana z tego, że obwieszcza imię i zamierzenia Boże? Właśnie to cechuje religię prawdziwą.
Sprawdzajmy jeszcze dalej. Prawdziwą religię można poznać również po tym, że za przykładem Jezusa przywiązuje należytą wagę do Słowa Bożego. Zdecydowanie obstaje przy tym, że „wszystko Pismo od Boga jest natchnione i pożyteczne ku nauce, ku strofowaniu, ku naprawie” (2 Tym. 3:16). Stąd też szczególną jej cechą charakterystyczną jest to, że aktywnie zajmuje się nauczaniem Słowa Bożego. Czy tym wyróżnia się i twoja religia? Czy dla wygody ludzi zainteresowanych Biblią organizuje bezpłatne nauczanie jej w domach prywatnych? Religia prawdziwa podejmuje się tego.
Nie koniec na tym, ponieważ religię prawdziwą charakteryzuje jeszcze inna cecha. Chodzi o głoszenie dobrej nowiny o Królestwie Bożym. W wydawaniu tego owocu Jezus Chrystus także dał nam wyśmienity przykład. Biblia donosi: „Stało się potem, że on chodził po miastach i po miasteczkach, każąc i opowiadając królestwo Boże” (Łuk. 8:1). Uczniów swoich również zaprawiał do tej pracy (Mat. 10:12-14). A gdy udzielał pouczeń dla chrześcijan żyjących w obecnych „dniach ostatnich”, powiedział: „Będzie głoszona ta Ewangelia o królestwie po całym świecie, na świadectwo przeciwko wszystkim narodom. I wtedy przyjdzie koniec”. — Mat. 24:14, NT.
Czy twoja religia dopisuje pod tym względem? Czy dba o zanoszenie dobrej wieści o Królestwie Bożym do domów ludzi, wykonując służbę kaznodziejską taką samą metodą, jaką stosował Jezus i jego apostołowie? Czy jej kaznodzieje mogą powiedzieć za apostołem Pawłem: „Nie uchylałem się tchórzliwie od niczego, co pożyteczne, tak że przemawiałem i nauczałem was publicznie i po domach”? (Dzieje 20:20, BT). Głosiciele prawdziwej religii śmiało mogą tak powiedzieć, gdyż swą działalność kaznodziejską przeprowadzają zasadniczo właśnie według tej metody.
RELIGIA PRAWDZIWA
A zatem istnieje sposób na to, by stwierdzić, która religia jest prawdziwa. Można ją rozpoznać przede wszystkim na podstawie jej nauk. Prawdziwa religia nie głosi dogmatu o „Trójcy”; nie twierdzi, że człowiek ma nieśmiertelną duszę; nie uczy, iż ludzie będą po śmierci cierpieć wieczne męki w ogniu piekielnym. Naucza natomiast, że Ojciec, Jehowa Bóg, jest większy niż Syn; powiada, że zmarli nie mają świadomości, i wyjaśnia, że spoczywają w grobach aż do zmartwychwstania. Czy prawda biblijna o samych choćby naukach nie odsłania już dość jasno religii prawdziwej?
A jaką wydatną pomoc stanowi zbadanie owoców! Stwierdziliśmy, że religia prawdziwa wykazuje się miłością oraz że jej wyznawcy nie zabijają na wojnie swych współbraci, bez względu na to, jakiej rasy czy narodowości by oni byli. Absolutnie nie wtrącają się do polityki świata. Często natomiast mówią o Bogu i używają Jego imienia, Jehowa. Znani są szeroko z tego, że bezpłatnie prowadzą studia biblijne w domach ludzi zainteresowanych. Kaznodzieje prawdziwej religii również systematycznie chodzą od domu do domu, głosząc Królestwo Boże.
Czy znasz religię odpowiadającą temu opisowi? Czy jest to twoja religia? Jeżeli nie, to powinieneś się koniecznie postarać o to, by znaleźć religię prawdziwą.
Będzie to wprawdzie wymagać od ciebie osobistego przyłożenia się do studiów. Ale nie ma w tym nic trudnego. Bóg zgotował dla nas swe Słowo, Biblię świętą, która wykazuje, co jest prawdziwą religią. Studiuj więc Biblię. Stwierdź, co jest fałszem, i odrzuć to. Upewnij się, co jest prawdą, a potem trzymaj się tego. Poznawszy wolę Bożą, spełniaj ją. Apostoł Jan podkreślił niesłychaną wagę takiego postępowania, pisząc: „Świat (...) przemija i pożądliwość jego; ale kto czyni wolę Bożą, trwa na wieki”. — 1 Jana 2:17.