Pytania czytelników
● Co oznacza stwierdzenie z księgi Apokalipsy 19:10: „Dawanie świadectwa o Jezusie inspiruje do prorokowania”?
Słowa te wchodzą w skład wypowiedzi anioła, skierowanej do sędziwego apostoła Jana, gdy ten w chwili silnego wzruszenia zaczął przed tym aniołem bić pokłony. Anioł oświadczył wtedy: „Uważaj! Nie czyń tego! Jestem tylko współniewolnikiem twoim i twoich braci, którzy wykonują dzieło świadczenia o Jezusie. Bogu oddaj cześć; bo właśnie dawanie świadectwa o Jezusie inspiruje do [dosłownie: jest duchem] prorokowania” (Apok. 19:10, NW). Słowa, których dotyczy powyższe pytanie, oznaczają w zasadzie, że „duchem”, czyli całym sensem i celem proroctwa Biblii jest wskazanie na Jezusa Chrystusa. Synowi swemu, Jezusowi, Jehowa wyznaczył kluczową rolę w urzeczywistnieniu swego zamierzenia co do uświęcenia imienia Bożego oraz przywrócenia ziemi i jej mieszkańcom właściwego miejsca w porządku Bożym (Efez. 1:9, 10; Kol. 2:3). Spełnienie wspaniałego zamierzenia Bożego jest w całości związane z Jezusem; stąd też głównym celem proroctw biblijnych, czyli natchnionych wypowiedzi pochodzących od Boga a ogłaszanych przez Jego sług, było wskazanie z góry na Jezusa.
Sam Bóg rozpoczął to prorokowanie, kiedy przepowiedział, że „nasienie” w końcu zmiażdży głowę węża, przeciwnika Bożego, to jest Diabła (Rodz. 3:15; Apok. 12:9). Liczne późniejsze natchnione proroctwa o „nasieniu”, o jego stanowisku i czynach, dawały kolejne świadectwa o Jezusie (Rodz. 22:18; 2 Sam. 7:12-16; Ps. 2:6-12; 110:1-7; Izaj. 53:1-12; Mich. 5:1-5 [2-6, Gd]). Apostoł Piotr słusznie napisał: „O nim to [o Chrystusie] świadczą wszyscy prorocy” (Dzieje 10:43, NP). Prorocze wizje z księgi Apokalipsy również mówią wiele o Jezusie jako o zwycięskim Królu z ramienia Boga. — Apok. 5:12—6:2; 19:11-16.
Nawet wierni aniołowie w niebie byli zainteresowani proroctwami Pism Hebrajskich, dotyczącymi Chrystusa (1 Piotra 1:10-12). Wraz ze sługami Bożymi na ziemi mogli stwierdzić, gdy Jezus już dowiódł swej lojalności aż do śmierci i został wzbudzony z martwych, że „obietnice Boże, ile ich było, w nim znalazły swoje Tak” (2 Kor. 1:20, NP). Dlatego też anioł, który mówił do apostoła Jana, mógł słusznie wskazać, że cały „duch”, czyli cała treść i intencja tych proroctw, to wydanie świadectwa o Jezusie.
Nie inaczej przedstawia się sprawa z prorokowaniem i proroctwami wspomnianymi w Chrześcijańskich Pismach Greckich. Wyraźnie wiążą się one bezpośrednio ze świadczeniem o Jezusie, ze spełnianiem dzieła kaznodziejskiego, jakie on nakazał, albo też ze zrozumieniem zamierzeń Bożych obracających się wokół sprawy Królestwa, którego Królem jest Jezus (Dzieje 21:9-13; 1 Kor. 14:22-25). To samo można powiedzieć o prorokowaniu, jakiego się słudzy Boży podjęli w obecnych „dniach ostatnich” przed ‚wielkim i strasznym dniem Jahwe’ (Joela 3:1-5 [2:28-32, Gd]). Świadkowie Jehowy nie podają nowych proroctw o przyszłości. Rozgłaszają tylko proroctwa już zanotowane w Biblii, mówią o dzisiejszym i przyszłym ich spełnieniu, jak również prorokują w sensie ogłaszania orędzia Bożego. W działalności tej podkreślają kluczową rolę Jezusa w zamierzeniu Jehowy, rolę Króla Jego Królestwa.