Dlaczego ludzie dopuszczają się zła

Artykuł przewidziany specjalnie dla rodziców do przeczytania z dziećmi

CZYŻ nie byłoby pięknie, gdyby każdy był dobry? Wtedy żaden człowiek nigdy nie sprawiłby drugiemu przykrości.

Czy jednak jest w ogóle ktoś taki, kto naprawdę stale jest dobry? Jak myślisz? Biblia mówi nam, że Jehowa Bóg jest zawsze dobry; w Nim nie ma nic, co byłoby złe. Jezus, wielki Nauczyciel, również ciągle czynił to, co słuszne. Ale nikt z nas nie może szczerze powiedzieć, że jest przez cały czas dobry.

Wprawdzie staramy się, żeby być dobrymi. Są jednak chwile, kiedy myślimy o złych rzeczach, prawda? A czasami nawet popełniamy złe uczynki. Pierwszy człowiek, Adam, rozmyślnie stał się nieposłusznym Bogu. Postępek jego był bardzo niedobry. W wyniku tego każdy z nas urodził się człowiekiem niedoskonałym. Wszyscy jesteśmy dziećmi Adama. To właśnie jedna z przyczyn, dlaczego ludzie dopuszczają się zła, choćby nawet nie chcieli być źli.

Ale niektórzy ludzie popełniają wiele złych czynów. Nienawidzą innych ludzi i umyślnie dążą do tego, żeby im wyrządzić krzywdę. Czy uważasz, że takie osoby mogą się jeszcze zmienić i nauczyć dobrego postępowania?

Biblia podaje nam przykłady złych ludzi, którzy się zmienili. Opowiem ci o jednym z nich. I wspólnie zastanowimy się, czy nam się uda stwierdzić, dlaczego był niedobry.

Człowiek ten nazywał się Saul i pochodził z miasta Tarsu. Żył w okresie, kiedy na ziemi przebywał Jezus. Nie wiemy jednak, czy Saul osobiście widział wielkiego Nauczyciela. Biblia po raz pierwszy wspomina o nim krótko po śmierci Jezusa i wzbudzeniu go przez jego Ojca do życia niebiańskiego.

Saul był człowiekiem bardzo religijnym. Należał do stronnictwa religijnego, zwanego faryzeuszami. Posiadali oni spisane Słowo Boże, lecz nauki niektórych swoich wybitnych ludzi stawiali wyżej niż to, co głosiło Słowo Boże. Czy według ciebie takie postępowanie było mądre? Mogło to prowadzić do poważnych kłopotów.

Pewnego dnia, kiedy Saul przebywał w Jeruzalem, aresztowano ucznia Jezusa imieniem Szczepan. Pociągnięto go pod sąd, przy czym trzeba zaznaczyć, że część sędziów należała do faryzeuszy. Chociaż mówiono o nim dużo złego, Szczepan nie dał się zastraszyć. Wystąpił odważnie i wydał sędziom obszerne świadectwo o Bogu i o Jezusie.

Ale tym sędziom nie podobało się to, co wtedy słyszeli. Nie pierwszy raz zresztą słyszeli o Jezusie. W gruncie rzeczy był to ten sam sąd, który na Jezusa wydał wyrok śmierci. Słowo Boże wskazuje, że ci ludzie byli źli. Zamiast zmienić swój sposób myślenia i postępowania, walczyli przeciw Jezusowi i jego uczniom, ponieważ ci głosili Słowo Boże. Sędziowie owi nie lubili prawdy.

Wpadli w wielkie wzburzenie. Porwali Szczepana i wyprowadzili za miasto. Następnie rzucili go na ziemię i zaczęli w niego ciskać kamieniami, aż go zabili.

Saul był tam na miejscu i przyglądał się jak mordowano Szczepana. Pochwalał to zabójstwo. Ale jak mógł postępować w ten sposób?

Otóż Saul był wychowany jako faryzeusz. Całe życie uczono go, że ci ludzie mieli rację. Stawiał ich sobie za przykład. Dlatego ich naśladował.

Teraz, kiedy Szczepan już nie żył, Saul chciał wytępić resztę uczniów Jezusa. Zaczął się wdzierać wprost do ich domów i wywlekać stamtąd mężczyzn, jak i niewiasty. Następnie kazał ich zamykać w więzieniu. Wielu uczniów opuściło wtedy Jeruzalem, uciekając przed Saulem. Nie przestawali jednak głosić o Jezusie. — Dzieje 8:1-4.

Spowodowało to u Saula dalsze spotęgowanie nienawiści do uczniów Jezusa. Poszedł do arcykapłana i dostał od niego zezwolenie na aresztowanie chrześcijan w mieście Damaszku. Chciał ich przyprowadzić jako więźniów do Jeruzalem, aby ich tu ukarano. Ale w drodze do Damaszku zdarzyło się coś zdumiewającego.

Z nieba błysnęło światło tak jasne, że Saul od tego stracił wzrok. A zarazem rozległ się głos: „Saulu, Saulu, czemu mnie prześladujesz?” Tak przemówił z nieba sam Pan Jezus!

Trzy dni później Jezus ukazał się w wizji jednemu ze swych uczniów, imieniem Ananiasz. Kazał mu odwiedzić Saula; miał jemu przywrócić wzrok oraz porozmawiać z nim. Saul przez minione trzy dni poważnie rozmyślał nad sobą. Był teraz gotów do słuchania. Przyjął prawdę o Jezusie i zmienił cały swój tryb życia. Stał się apostołem Pawłem, wiernym sługą Bożym. — Dzieje 9:1-22.

Czy teraz rozumiesz, dlaczego Saul był najpierw taki niedobry? Uczono go złych rzeczy. Naśladował ludzi niewiernych wobec Boga. Należał do ugrupowania, które stawiało myśli ludzkie ponad Słowo Boże.

A dlaczego Saul zmienił swoje życie i zaczął postępować właściwie, chociaż inni faryzeusze tego nie zrobili? Stało się tak dlatego, że Saul w rzeczywistości nie miał w nienawiści prawdy.

Dzisiaj jest dużo ludzi podobnych do Saula. Mogą się zmienić, ale to nie jest łatwe. A to dlatego, że istnieje ktoś, kto ciężko pracuje nad tym, by każdego zmusić do złego postępowania. Czy wiesz, kto to taki? Jezus wskazał na niego, kiedy z nieba przemówił do Saula. Powiedział wtedy do niego: ‚Posyłam cię, abyś otworzył ludziom oczy i odwrócił ich z ciemności ku światłu i od władzy Szatana ku Bogu’. — Dzieje 26:17, 18.

Tak, to Szatan Diabeł sprawił, że uczono tyle złego. On chce, żeby ludzie byli niedobrzy. Biblia ostrzega nas przed nim, pisząc: „Biada ziemi i morzu, gdyż zstąpił do was diabeł pałający wielkim gniewem”. — Obj. 12:12.

Diabeł jest tutaj, blisko ziemi. Nie możemy go zobaczyć, ponieważ jest duchem. Ale on nas widzi. On naprawdę istnieje i robi wszystko, co może, by skłonić ludzi do zła.

Jeżeli robimy to, co jest złe, Diabeł jest zadowolony. Ale my przecież chcemy się podobać Jehowie, prawda? A skąd możemy wiedzieć, kiedy podobamy się Jehowie?

Będziemy się podobać Bogu, jeśli zawsze będziemy zważać na Biblię i czynić to, co ona nakazuje. Gdy z Biblii wynika, że robimy coś złego, powinniśmy zaprzestać tego. Gdy dowiadujemy się z Biblii o czymś, czego Bóg sobie życzy z naszej strony, powinniśmy do tego ochotnie się zabrać. Postępowanie, które się podoba Bogu, oznacza czynienie dobrych rzeczy, ponieważ Bóg jest dobry.

Bądźcie więc poddani Bogu, przeciwstawiajcie się natomiast diabłu, a ucieknie od was. — Jak. 4:7, BT.