Oświadczenie i rezolucja

1. Kto zgromadził się na międzynarodowych kongresach? W czyim imieniu ci ludzie złożyli oświadczenie i przyjęli rezolucję?

MY, to jest zgromadzenie zwolenników najlepszego z możliwych rządów dla całej rodziny ludzkiej, zebrani dzisiejszej soboty, dnia ‐‐‐‐ (data) ‐‐‐‐ roku 1973 na międzynarodowym kongresie chrześcijańskich świadków Jehowy pod hasłem „Boskie zwycięstwo” w ‐‐‐‐‐‐‐‐ (miejscowość i kraj) ‐‐‐‐‐‐‐‐, w imię jednego i jedynego Fundamentu wszelkiego sprawiedliwego rządu, suwerennego Pana całego wszechświata, niniejszym oświadczamy publicznie i postanawiamy, co następuje:

2. Co wykazało studium Pisma świętego w odniesieniu do początków obecnej udręki ludzkości? Co trzeba powiedzieć o rzekomej martwocie suwerennego Władcy wszechświata względem spraw ludzkich?

² Mieszkamy na ziemi wraz z innymi ludźmi, toteż jesteśmy głęboko poruszeni w swoich sercach utrzymywaniem się i nasilaniem udręki całej ludzkości, odkąd w roku 1914 wybuchła pierwsza wojna światowa. Żyjąc pośród pokolenia, które widziało, odczuło i przeżyło ten pierwszy konflikt ogólnoświatowy, szukaliśmy wyjaśnienia owej udręki ludzkości w Słowie spisanym w natchnieniu od Fundamentu doskonałego rządu, to jest w Piśmie świętym, czyli po prostu w Biblii. Z kart tej Księgi, potwierdzonych wymową współczesnych wydarzeń, dowiedzieliśmy się, że powszechna niedola i trwoga narodów nie zaczęła się wtedy, w roku 1914, przez zwykły przypadek, bez uzasadnionego celu oraz z góry ustalonej, właściwej po temu pory. Bezprzykładne to udręczenie ludzkości rozpoczęło się w chwili dokładnie wyznaczonej przez największego Planistę, suwerennego Władcę wszechświata, Stworzyciela takich mierników czasu, jak: słońce, księżyc i gwiazdy. Nie jest On martwy w odniesieniu do spraw człowieka, wręcz przeciwnie, jest żywo zainteresowany pomyślnością wszystkich ludzi. W pełni żyje potrzebami ludzkości.

3. Czym w strumieniu czasu wyróżnił się rok 1914? Czy można Boga czynić odpowiedzialnym za udrękę, którą od tamtej pory cierpi ludzkość? Kto ponosi za to odpowiedzialność?

³ Historycy świata zgodnie uważają rok 1914 za kres pewnej epoki. Stwórca człowieka, który od czasu do czasu dawał o sobie znać w dziejach ludzkich, ze swej strony postanowił, żeby właśnie wtedy zakończyły się „czasy wyznaczone narodom”, zwane inaczej „czasami pogan”. Długo czekano na koniec tych „czasów pogan”, bo już ponad dziewiętnaście wieków temu, w roku 33 n.e., Syn samego Boga, Jezus Chrystus, mówił o „czasach pogan” i podał proroctwo o dopełnieniu się tego okresu (Łuk. 21:24, NW; BT). Przepowiedział on dokładnie, co jego Ojciec niebiański, Jehowa Bóg, postanowił uczynić przy upływie tychże „czasów pogan”. Za to, co w tym znamiennym roku rozpętali na ziemi ludzie i narody, sami ponoszą odpowiedzialność. Bóg nie zmuszał nikogo do takich poczynań i dlatego nie jest odpowiedzialny za udrękę ludzkości, jaka od tamtej pory trwa po dzień dzisiejszy.

4. Na którym mieście rozpoczęły się „czasy pogan”? Na jakim mieście jednak się dopełniły? Dlaczego?

⁴ W ostatnich kilku wiekach, odkąd na całym świecie zaczęto drukować Pismo święte i rozpowszechniać je w licznych językach, badacze Biblii wyrobili sobie określone poglądy na temat tego, co Bóg Najwyższy uczyni przy końcu „czasów pogan”. Zwrócili uwagę zwłaszcza na Jeruzalem, miasto na Bliskim Wschodzie, które od szeregu stuleci znajdowało się pod panowaniem tureckim, po czym w roku 1917 przeszło pod kontrolę brytyjską, a obecnie jest w rękach Izraelczyków. Obliczywszy długość „czasów pogan” według własnej rachuby czasu, ci badacze Pisma świętego pomylili się szczególnie co do tego, czego należało się spodziewać przy końcu omawianego okresu. Nie wzięli pod uwagę faktu, że Bóg przeniósł swoje zainteresowanie z ziemskiego Jeruzalem czasów Jezusa Chrystusa i jego apostołów na „Jeruzalem niebieskie”, które jest teraz miastem określonym w Piśmie świętym mianem „miasta Boga żyjącego” (Hebr. 12:22). „Czasy pogan”, trwające równe 2520 lat, zaczęły się w roku 607 p.n.e. zburzeniem ziemskiego Jeruzalem przez wojska babilońskie. Stąd też nie dopełniły się całkowicie na ziemskim Jeruzalem z czasów Jezusa. Dopełnienie ich dokonało się na niezniszczalnej stolicy, na „Jeruzalem niebieskim”.

5. Jakie uprawnienia królewskie deptano od czasu spustoszenia Jeruzalem i Judy w roku 607 p.n.e.? Dlaczego Jezus, kiedy był na ziemi, nie odrestaurował królestwa w Jeruzalem?

⁵ Przy końcu „czasów pogan” należało oczekiwać czegoś wręcz przeciwnego temu, co miało miejsce na ich początku w roku 607 p.n.e. Decydującego znaczenia nie miało wówczas spustoszenie Jeruzalem i Judei. Rzeczą zasadniczej wagi było obalenie mesjańskiego królestwa Bożego, które koncentrowało się w Jeruzalem pod panowaniem królewskiej dynastii potomków Dawida z Betlejem. Od tamtych dni prawo królewskiego rodu Dawida do sprawowania władzy na ziemi było deptane przez kolejne pogańskie mocarstwa światowe, mianowicie: babilońskie, medo-perskie, greckie, rzymskie i anglo-amerykańskie. Przez cały okres trwania „czasów pogan” Jehowa Bóg nie mieszał się w sprawy ludzkie w sensie ponownego ustanowienia mesjańskiego królestwa z siedzibą w odbudowanym ziemskim Jeruzalem. Dobrze to tłumaczy, dlaczego jego Syn, Jezus Chrystus, nie obalił władzy imperium rzymskiego i nie założył w Jeruzalem na Bliskim Wschodzie ziemskiego państwa z królewskim rodem Dawida na czele. Przepowiedział natomiast, że „czasy pogan” będą trwać dalej, aż do zakończenia ich w chwili ustalonej przez Boga. Zamiast zasiąść na tronie Dawidowym w Jeruzalem, poniósł niewinnie śmierć jako królewski Dziedzic Dawida, lecz trzeciego dnia został wzbudzony z tej męczeńskiej śmierci, po czym wstąpił do nieba, żeby zasiąść po prawicy tronu swego Ojca niebiańskiego. — Dzieje 2:32-36.

6. Gdzie i kiedy odnowione zostało mesjańskie Królestwo? Czy to rozpętało pierwszą wojnę światową?

⁶ Tam, w górze, Syn Boży, Jezus Mesjasz, czekał w dalszym ciągu na zakończenie „czasów pogan” (Hebr. 10:12, 13). Podobnie sam Jehowa Bóg do odpowiedniej chwili wstrzymywał się od działania. Jednakże w roku 1914, po upływie 2520 lat od spustoszenia Jeruzalem i Judy przez Babilończyków, najwyższy Władca wszechświata przedsięwziął niezbędne kroki. Przywrócił mesjańskie Królestwo Dawidowe — tym razem pod władzą niebiańskiego Dziedzica Dawida, Jezusa Chrystusa. Pogańskie narody ziemi nie potrafiły temu zapobiec. Nie mogły już dłużej deptać praw rodu Dawida do władzy Królewskiej. Skończyły się przecież „czasy wyznaczone narodom” pogańskim. Nieprzemijający Dziedzic Dawida, Jezus Mesjasz, od tego czasu panuje w „Jeruzalem niebieskim” (Apok. 12:1-11). Narodziny niebiańskiego Królestwa mesjańskiego nie wywołały na ziemi wybuchu pierwszej wojny światowej. W roku 1914 narody uwikłały się w wojnę już na dwa miesiące przed upływem „czasów pogan”. Rozpętały własną wojnę na skalę dotąd nieznaną, wojnę o panowanie nad światem. Nie chciały uznać faktu, że nadszedł koniec „czasów pogan”.

7. Pod czyim nadludzkim wpływem pogańskie narody działały wtedy i działają do tego czasu?

⁷ Pod czyim wpływem działały wtedy i działają do tej pory narody pogańskie? Z całą pewnością nie podjęły swej akcji pod nadludzkim wpływem Jehowy Boga ani też Bóg ten nie popierał żadnej ze stron walczących w pierwszej wojnie światowej, gdyż wszystkie narody walczyły wtedy o sprawowanie władzy nad światem przez człowieka, a nie o panowanie niebiańskiego Jeruzalem i jego nowo ustanowionego Króla, Jezusa Mesjasza. Nasuwa się tutaj logiczny wniosek, że pogańskie narody działały pod wpływem przeciwnika Jehowy Boga i Jego Mesjasza, Jezusa. Kto jest tym nadludzkim arcywrogiem Jehowy Boga? Ten, którego Jezus Chrystus nazwał „władcą tego świata” i którego chrześcijański apostoł Paweł określił mianem „boga tego systemu rzeczy”. Jest nim Szatan Diabeł. — Jana 12:31; 14:30; 2 Kor. 4:4, NW; Apok. 12:7-13.

8. Jakie główne postacie biorą udział w sporze o panowanie nad światem? Jakie w związku z tym sporem nasuwa się pytanie, przed którym nikt z nas nie może się uchylić?

⁸ Nie porzuciwszy swoich spraw politycznych i nie przeszedłszy na stronę Boga przez przekazanie swej ziemskiej suwerenności Królestwu Bożemu z ośrodkiem w niebiańskim Jeruzalem, narody mogą teraz znaleźć dla siebie miejsce jedynie po stronie przeciwnej, po stronie głównego wroga Bożego, Szatana Diabła. W trwający od roku 1914 spór o panowanie nad światem wmieszane są nie tylko narody. Dotyczy on przede wszystkim Boga Najwyższego, to jest Jehowy, oraz Szatana Diabła. Zasadnicza kwestia brzmi więc: Który z tych dwóch wielkich rywali wygra? Kto odniesie zwycięstwo? Co do wyniku nie może być żadnej wątpliwości. Biblia święta, nieomylne Słowo Boże, z pełną ufnością stwierdza, że wszechmocny Pan Bóg, Jehowa, wywalczy iście Boskie zwycięstwo (Apok. 16:16; 19:11 do 20:3). Wyłania się jednak pytanie, przed którym nikt z nas nie może się obecnie uchylić: Po czyjej stronie chcę się znaleźć, po stronie pokonanego, czy u boku Zwycięzcy?

9. Dlaczego ludzie będą dalej przeżywać „trwogę narodów” i nie znajdą z niej drogi wyjścia?

⁹ Nie może chyba być nic bardziej oczywistego niż fakt, że po stronie nieprzyjaciół i przeciwników Boga nikt nie powinien liczyć na Jego Boskie błogosławieństwo. Wyjaśnia to, dlaczego od roku 1914 ludzkość przeżywa „erę przemocy” i dlaczego zgodnie z zapowiedzią Jezusa Chrystusa bezustannie utrzymuje się „trwoga narodów” (Łuk. 21:25, 26). Dopóki ludzie nie staną w tym wszechświatowym sporze po stronie Jehowy Boga i Jego Mesjasza, dopóty nie znajdą drogi wyjścia ze swych kłopotów i z bezradności „w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi”.

10. Dlaczego całej ludzkości grozi teraz wielkie niebezpieczeństwo? Kto jedynie może mieć nadzieję na radowanie się błogosławieństwami po Boskim zwycięstwie?

¹⁰ Podobnie jak „wielki ucisk” czekał naród, który w roku 33 n.e. odmówił uznania Syna Bożego, Jezusa, za Mesjasza, tak też „wielki ucisk”, jakiego jeszcze nigdy nie było w całych dziejach człowieka, zagraża dzisiaj już i tak zresztą udręczonej ludzkości. Przebywając dziewiętnaście wieków temu na ziemi, Jezus Chrystus dobitnie przestrzegł przed tym uciskiem i przepowiedział wydarzenia światowe, które miały go poprzedzić (Mat. 24:3-22; Apok. 6:1 do 7:14). Obecnie całemu światu ludzkiemu grozi niebezpieczeństwo. Trzeba więc nadal bez przerwy rozgłaszać w nim ostrzeżenie. Nadzieję na przeżycie nadciągającego „wielkiego ucisku” może mieć tylko ten, kto usłucha tej natchnionej przestrogi. Tylko ci, którzy już teraz opowiedzą się po stronie Boskiego Zwycięzcy, mogą się spodziewać zażywania błogosławieństw, jakie nastąpią po wielkim Boskim zwycięstwie.

11. Co chrześcijańscy świadkowie Jehowy postanowili nadal obwieszczać? Komu?

¹¹ DLATEGO W NASTĘPUJĄCEJ REZOLUCJI POSTANAWIAMY, że my, chrześcijańscy świadkowie Jehowy, będziemy w dalszym ciągu pokładać wiarę w Boskim zwycięstwie. Będziemy nadal wytrwale rozgłaszać ostrzeżenie ze spisanego Słowa Bożego wszystkim miłośnikom sprawiedliwego rządu, wprowadzonym w błąd przez głównego wroga Bożego, Szatana Diabła, i z tego powodu polegającym na systemach władzy utworzonych przez człowieka, zaznając przy tym jedynie zgryzoty i strapienia. Będziemy dalej obwieszczać tysiącletnie mesjańskie Królestwo Boże, mając je za panaceum, za uniwersalne lekarstwo na wszystkie cierpienia udręczonej ludzkości.

12. (a) Jakie postanowili stosować metody wychowawcze i środki do rozprzestrzeniania dobrej nowiny? (b) O jakich dobrodziejstwach i radościach mesjańskiego Królestwa Bożego zamierzają nadal opowiadać ludzkości?

¹² Idąc za przykładem apostołów, będziemy głosić publicznie, oraz od domu do domu, a także nauczać prywatnie ludzi zainteresowanych, prowadząc u nich w mieszkaniach cotygodniowe studia biblijne. Będziemy się posługiwać zarówno słowem żywym, jak i drukowanym, oraz korzystać ze wszelkich innych przez Boga uznanych środków celem rozprzestrzeniania dobrej nowiny. Będziemy się bardzo spieszyć w opowiadaniu zagrożonej ludzkości o dobrodziejstwach i radościach mesjańskiego Królestwa Bożego — o nieprzekupnym, sprawiedliwym rządzie, o przywróceniu ludziom doskonałego zdrowia w fizycznym ciele, o zmartwychwstaniu wszystkich odkupionych zmarłych, dzięki czemu połączą się znowu umiłowani przyjaciele i krewni, o trwałym pokoju i o zaspokojeniu wszelkich potrzeb ludzkości w Raju na nowo ustanowionym na oczyszczonej ziemi; o uwolnieniu od strachu i niepewności oraz złych rządów Szatana Diabła i jego ziemskich popleczników; o braterskiej miłości wśród całej rodziny ludzkiej i o jedynej religii prawdziwej: czystym wielbieniu Boga, naszego Stwórcy, za pośrednictwem Jezusa Chrystusa, Jego Syna. Tak, będziemy dalej opowiadać o zwycięstwie, które Bóg Wszechmocny odniesie nad straszliwym wrogiem ludzkości, nad śmiercią, i o tym, jak On pobłogosławi wszystkich swoich posłusznych i lojalnych poddanych życiem wiecznotrwałym w błogosławionej więzi z Nim, ich niebiańskim Ojcem.

13. Jaki nakaz chcą z uwagi na czas spełnić do końca? Na czyjej pomocy polegają w wykonywaniu tego postanowienia?

¹³ Widząc teraz jeszcze wyraźniej niż dotychczas, że się przybliżyło tysiącletnie Królestwo Boże i że udręczonej ludzkości pozostaje coraz mniej czasu na skorzystanie z dobrej nowiny o zbawieniu, chcemy przejawiać lojalną miłość zarówno do Boga, jak i naszych bliźnich. Trzymając się tej zasady, będziemy posłuszni raczej Bogu niż człowiekowi i nie odstąpimy od energicznego spełniania Jego nakazu, danego przez Chrystusa, aby ‚głosić tę dobrą nowinę o Królestwie po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom’, zanim nadejdzie koniec doczesnego skazanego na zagładę systemu rzeczy (Mat. 24:14, NW; Marka 13:10). Polegamy na Bogu, że pomoże nam w wykonaniu tego postanowienia. Oby znalazł nas wiernymi do końca i uznał nas za godnych dostąpienia radości oraz błogosławieństw, jakie wynikną z Boskiego zwycięstwa!

14. Co uczyniono z powyższym Oświadczeniem i Rezolucją na międzynarodowych zgromadzeniach pod hasłem „Boskie zwycięstwo”? Jaką publikację oddano bezpośrednio po tym do użytku? W jakich językach?

¹⁴ Powyższe Oświadczenie wraz z Rezolucją przedkładano na zgromadzeniach chrześcijańskich świadków Jehowy pod hasłem „Boskie zwycięstwo” bezpośrednio po przemówieniu, na które się składał materiał dwóch pierwszych artykułów tego wydania Strażnicy, mianowicie: „Pomnażanie dóbr dla nowego Króla ziemi” i „Ocaleni od rzezi czekającej wrogów Króla”. Po gorącym, wprost entuzjastycznym przyjęciu Oświadczenia i Rezolucji uczestnicy kongresów dowiadywali się, że wydano nową publikację, 416-stronicową oprawną książkę zatytułowaną „Przybliżyło się tysiącletnie Królestwo Boże” (God’s Kingdom of a Thousand Years Has Approched). Będą mogły korzystać z niej również osoby znające niemiecki, bo i w tym języku ją opublikowano. Nowy podręcznik biblijny, dostępny na razie tylko w języku angielskim i niemieckim, okaże się na pewno dużą i skuteczną pomocą dla wszystkich uczestników zgromadzeń pod hasłem „Boskie zwycięstwo” w sumiennym wprowadzaniu w czyn Oświadczenia i Rezolucji, którą jednomyślnie przyjęli.

15. Ile takich zgromadzeń odbyło się do listopada ubiegłego roku? W ilu krajach? Ilu było na nich obecnych? Czy na tym zakończyła się seria owych zgromadzeń?

¹⁵ Do listopada ubiegłego roku odbyły się w 20 krajach 43 zgromadzenia pod hasłem „Boskie zwycięstwo”, na których razem było obecnych 1 447 235 osób. Liczba ta okaże się jeszcze dużo większa, gdy do niej dołączą uczestnicy zgromadzeń urządzonych w grudniu i styczniu. Kongresy te zorganizowano we wszystkich okolicach globu ziemskiego: na półkuli północnej i południowej, na wschodniej i zachodniej. Zawdzięczać to należy upodobaniu Jehowy; służyły one Jego chwale oraz sławie Jego nadchodzącego, Boskiego zwycięstwa.