„Chwalebna dobra nowina” od „szczęśliwego Boga”
„Wszystkim ludom musi być wpierw ogłoszona Dobra Nowina”. — Marka 13:10. Witwicki.
1. Co przepowiedziała Biblia na nasze dni w zakresie (a) złej nowiny, i (b) dobrej nowiny?
WSZYSCY chętnie słuchamy dobrych wiadomości, prawda? Ale gdzie dzisiaj można takie wiadomości napotkać? Na pewno nie w światowych środkach przekazu informacji! Nad ludzkością zawisły ciemne chmury, co dla większości bynajmniej nie wyjdzie na dobre. Niepewność wkracza w dziedzinę zatrudnienia. Żywność kosztuje coraz więcej. Wzrasta przestępczość i przemoc. Moralność spadła tak nisko, jak nigdy dotąd. Dozbrajanie się świata — jak wynika z prasy — „wymyka się spod kontroli”.a Jest dosłownie tak, jak o tych czasach przepowiedziała Biblia: „Trwoga narodów (...). Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi”. Ale czy zawarte są w niej dla nas jedynie złe wiadomości? Nie, gdyż w tym samym tekście powiedziano dalej chrześcijanom: „Nabierzcie ducha i podnieście głowy”. A dlaczego? „Ponieważ zbliża się wasze odkupienie”. — Łuk. 21:25-28.
2. Dlaczego jest to najwspanialsza ze wszystkich dobrych wieści? (Łuk. 2:10).
2 Mamy tu więc dobrą nowinę. Kiedy rozważymy ją dokładnie, okaże się, że jest to najwspanialsza ze wszystkich dobrych wieści. Jest to dobra nowina, która może cię uszczęśliwić.
3. Jakimi różnorodnymi sposobami Pisma Greckie bliżej określają „dobrą nowinę”?
3 Wyrażenie „dobra nowina” pojawia się w Chrześcijańskich Pismach Greckich więcej niż 120 razy. Ewangeliści Mateusz i Łukasz wspominają o „dobrej nowinie o królestwie”. Ewangelia według Marka głosi „dobrą nowinę o Jezusie Chrystusie”. Apostoł Paweł pisze o „chwalebnej dobrej nowinie szczęśliwego Boga”. A apostoł Piotr opisuje „dobrą nowinę” jako „słowo Jehowy”, które „trwa na zawsze”. — Mat. 4:23; Łuk. 8:1; Marka 1:1; 1 Tym. 1:11; 1 Piotra 1:25, NW.
4. Jak w Piśmie Świętym zwrócono uwagę na trwałość „dobrej nowiny”?
4 Na trwałość „dobrej nowiny” zwrócono ponadto uwagę w objawieniu ukazanym apostołowi Janowi, gdyż w księdze Apokalipsy czytamy o „wiecznotrwałej dobrej nowinie”, którą anioł ogłaszał „jako radosną wieść mieszkającym na ziemi, i wszelkiemu narodowi i plemieniu, i językowi i ludowi”. Anioł wzywa wszystkich ludzi: „Bójcie się Boga i dajcie mu chwałę”, a nawet: „Wielbijcie Tego, który uczynił niebo i ziemię, i morze, i źródła wód”. Przyczynę tego Jan wyraża słowami: „Ponieważ nadeszła godzina jego sądu”. — Apok. 14:6, 7, NW.
5. Dlaczego ogół ludzi nie przyjmuje „dobrej nowiny” do swojej wiadomości? Jakie to pociągnie za sobą następstwa?
5 W obecnym kulminacyjnym punkcie wieków „chwalebna dobra nowina” jaśnieje olśniewającym blaskiem. Ale czy ogół ludzi uważa ją za dobrą nowinę? Paweł tak pisze o tym w Liście 2 do Koryntian 4:3, 4: „Dobra nowina (...) jest zakryta wśród tych, którzy giną, wśród których bóg tego systemu rzeczy zaślepił umysły niewierzących, aby tam nie docierało oświecenie chwalebną dobrą nowiną o Chrystusie, który jest obrazem Boga” (NW). Dobra nowina przywodzi szatański system rzeczy pod sąd. Ci, co go popierają, zginą, ponieważ „nie są posłuszni dobrej nowinie o naszym Panu Jezusie”. — 2 Tes. 1:8, NW.
6. Jakich błogosławieństw dostąpią ci, którzy sobie „dobrą nowinę” biorą do serca? (Ps. 37:11, 29).
6 Natomiast ci, którzy zważają na dobrą nowinę, otrzymają tak wspaniałe błogosławieństwa, że żaden śmiertelnik nie jest dziś w stanie ich nawet pojąć! Dając wyraz docenianiu dobrej nowiny, apostoł Paweł wykrzyknął: „O głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga! Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi!” — Rzym. 11:28, 33.
KSIĘGA „DOBREJ NOWINY” I JEJ AUTOR
7. Dlaczego można słusznie nazwać Biblię najwspanialszym dziełem literackim w dziejach?
7 Gdzie można dzisiaj znaleźć dobrą nowinę? Jedynie w Słowie Bożym, w Biblii — naprawdę niezrównanej Księdze nieskończonej mądrości. Jakże wspaniałą panoramę rozpościera przed nami Biblia: od początków stwarzania poprzez całe dzieje ludzkości aż do obecnych krytycznych czasów i dalej, przez wielkie tysiąclecie chwalebnych rządów Chrystusa! A przecież ta Księga dobrych wieści została spisana przez zwykłych ludzi, takich jak my — oddanych Bogu mężczyzn, wybranych przez Jehowę i uzdolnionych mocą Jego ducha do spisania wiadomości, które Bóg chciał nam przekazać. Jehowa dopilnował również, żeby ta Księga zachowała się do naszych czasów, wbrew wszelkim próbom skażenia jej lub zniszczenia. „Dobra nowina” przetrwała przez wieki w formie sześćdziesięciu sześciu „książeczek” różnej wielkości i treści, z których jednak każda wniosła niezastąpiony wkład w to najwspanialsze dzieło literackie, jakie kiedykolwiek pojawiło się na powierzchni ziemi — w Pismo Święte! — Ps. 19:8-12.
8. (a) Co rozsławia nade wszystko ta Księga „dobrej nowiny”? (b) Jak imię Jehowa wyróżnia naszego Boga spośród wszystkich innych zwanych bogami?
8 Owa księga „dobrej nowiny” nade wszystko inne rozsławia imię i zwierzchnictwo prawdziwego, żywego Boga — Jehowy (Apok. 4:11, NW). Jakże wspaniale przedstawia Go jako wiekuistego, szczęśliwego Boga: „Jehowa, Jehowa, Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, a obfitujący w serdeczną życzliwość i prawdę, zachowujący serdeczną życzliwość dla tysięcy, przebaczający błąd i wykroczenia, i grzech”! (Wyjścia 34:6, 7, NW). Możemy zaufać temu wszechwładnemu Panu wszechświata. Jehowa jest współczującym, ojcowskim Bogiem, jakże różnym od nie dającej się objaśnić Trójcy nominalnego chrześcijaństwa i od milionów bogów-przodków, a także martwych bożków, czczonych przez religie niechrześcijańskie! Jest Bogiem Wszechmocnym, Najwyższym nad całą ziemią, a Jego sławne imię Jehowa wspiera Jego zamierzenie wyzwolenia z tego szatańskiego świata wszystkich tych, co Go miłują. — Ps. 83:17, 18, NW (18, 19, BT); Ezech. 38:23.
WSPANIAŁE DZIEŁA BOŻE
9. Jakie zachwycające cechy przejawił Jehowa przy stwarzaniu ziemi? (Jer. 10:10-12).
9 Przejawy mądrości, przewidywania i miłości Jehowy wprost zapierają dech w piersi (Ps. 40:6). Kiedy konstruował „statek kosmiczny”, jakim jest Ziemia, gdy ją lokował w przestrzeni wszechświata i przygotowywał na wiecznotrwały dom człowieka, nie przeoczył nawet najmniejszego szczegółu. Projektanci naszego XX wieku wiele by się mogli nauczyć z zapobiegliwości, jaką Jehowa okazał przy stwarzaniu i zaopatrzeniu tej Ziemi. Wyposażył nasz ziemski dom w fundament, który nigdy się nie skruszy, a za sufit dał mu piękne, usiane gwiazdami sklepienie, które będzie głosić Jego chwałę przez wszystkie przyszłe wieki. Księga Przysłów 3:19 trafnie stwierdza: „Jahwe umocnił ziemię mądrością, niebiosa utwierdził rozumem”.
10, 11. (a) Jak Jehowa wyposażył ziemię dla człowieka, zanim go stworzył? (b) Dlaczego jednak ziemia stała się pełna złych wieści? (Powt. Pr. 32:5).
10 Aby stworzony przez Niego człowiek był w przyszłości szczęśliwy, Jehowa ozdobił jego ziemski dom zachwycającą szatą kolorów. Wyłożył go prześlicznymi dywanami zielonych pól i lasów, które nie tylko są przepięknym miejscem wypoczynku, ale też przyswajają sobie i gromadzą energię słoneczną. Tym samym nasz ziemski dom wyposażony został we własne zasoby energetyczne. Jehowa tak rzecz urządził, że wszystko, co żyje, może czerpać z tych zasobów. Na długo przed stworzeniem człowieka postarał się, żeby ziemska spiżarnia była bogato zaopatrzona — zapewnił rozmaite rodzaje zbóż, owoców, jarzyn i innego pożywienia. Spiżarnia ta zawsze będzie pełna, bo Jehowa oświadczył później: „Dopóki ziemia istnieć będzie, nie ustaną siew i żniwo”. — Rodz. (1 Mojż.) 8:22, NP; Ps. 104:14, 15, 24.
11 Jehowa zapewnił również drogocenne metale i klejnoty, wartościowe minerały i pierwiastki promieniotwórcze oraz bogactwo węgla i ropy naftowej. Dopiero stosunkowo niedawno człowiek zrozumiał, jak cudownie wyposażono jego dom przy stwarzaniu. Gdyby tylko używano wszystkich tych zasobów dla dobra ludzkości i ku chwale Boga, każde nowe odkrycie stawałoby się dobrą nowiną! (Porównaj z tym Księgę Powtórzonego Prawa 8:6-9). Tymczasem chciwi ludzie nie dziękują za to Projektantowi i Budowniczemu Ziemi! Zachowują się jak wandale, nadużywając wspaniałych tworów Jehowy i robiąc z nich zły użytek. Skazili ziemię, zrujnowali jej zasoby i wyprodukowali taki arsenał broni nuklearnej, że doprowadzili ród ludzki na krawędź samounicestwienia. Sprawili, że ziemia pełna jest złych wieści. Ale nie zawsze tak będzie!
12. Dlaczego można mówić, że człowiek został stworzony „cudownie”?
12 Najświetniejszym ze wszystkich ziemskich stworzeń Jehowy jest sam człowiek. Spójrzmy tylko, jak jest zbudowany! A jak wspaniałym stworzeniem musiał być pierwotnie doskonały człowiek, uczyniony na „obraz” Boga, obdarzony organizmem zaprojektowanym i wykonanym nieporównanie lepiej od jakiejkolwiek maszyny, wymyślonej bądź skonstruowanej przez człowieka! (Rodz. 1:27). Doprawdy, powinniśmy powiedzieć do Jehowy: „Panie, uwielbiam Cię, że cudownie jestem stworzony; cudowne są dzieła Twoje, a dusza moja pojmuje to dobrze” (Ps. 139:1-14, Goetze). I pomyśl tylko: jednostka ludzka, jaką i ty jesteś, cała rozwinęła się z komórki jajowej, malutkiej jak koniuszek szpilki. Tylko tyle miejsca potrzebował wielki Projektant, Jehowa Bóg, żeby wpisać oryginalny projekt, według którego zostały skonstruowane wszystkie części składowe twego ciała. Czy nie czujesz się przez to bardzo znikomy? — Kohel. 11:5.
CZEGO DOTYCZY „DOBRA NOWINA”
13. (a) Dlaczego nasze ciała już nie funkcjonują prawidłowo? (b) Jakie możemy mieć ufne przekonanie co do naszego ziemskiego domu? (Ps. 145:17-20).
13 Jakież to nieszczęście, że pierwszy mężczyzna i pierwsza niewiasta wybrali drogę buntu przeciw zwierzchnictwu Jehowy, po czym pogrążyli się w grzechu! Nasze wspaniale zaprojektowane ciała z powodu odziedziczonego grzechu nie funkcjonują już prawidłowo i z czasem wszyscy umieramy (Rzym. 5:12). Wielu ludzi jeszcze pogarsza swój niedoskonały stan, nadużywając ciał i kalając umysły. Daleko im do tego, żeby odzwierciedlali „obraz Boga”. Społeczeństwo ludzkie stało się samolubne i zepsute. Ale my, którzy miłujemy Boga, możemy się dzisiaj starać, by odzwierciedlać Jego osobowość. Możemy Mu też bez wahania zaufać, że naprawi wszystko w naszym ziemskim domu, że usunie wandali, którzy ten dom zrujnowali, oraz odnowi go tak, iż wreszcie zajaśnieje rajskim pięknem, ku radości wszystkich ludzi i ku chwale Boga. Tego właśnie dotyczy omawiana przez nas „dobra nowina”. — Apok. 11:18; Ps. 37:37, 38.
14. Jaką „dobrą nowinę” ogłoszono w związku z pewnym „nasieniem”?
14 Ta szczególna „dobra nowina” zaczęła być rozgłaszana od chwili, kiedy grzech wszedł na świat. Właśnie wtedy, w Edenie, Jehowa oznajmił, że zamierza wzbudzić „nasienie”, Mesjasza i Wyzwoliciela, który zmiażdży „pierwotnego węża”, Szatana, i usunie wszystkie jego niegodziwe dzieła (Rodz. 3:15; Apok. 12:9-12). Abel, Enoch i Noe uwierzyli w tę dobrą wieść, ale chociaż Bóg zburzył w potopie bezbożny świat, nadejście obiecanego „nasienia” wciąż jeszcze należało dopiero do przyszłości. Następnie poczyniono obietnice Abrahamowi i jego potomstwu. — Rodz. 22:15-18.
15. Co pozwoliło właściwie rozpoznać owo „nasienie”? (Łuk. 24:25-27).
15 Kto miał się okazać tym „nasieniem”? Dosłownie w setkach proroctw pisarze natchnieni przez Boga przepowiedzieli w najdrobniejszych szczegółach pojawienie się Mesjasza, jego służbę, cierpienia i śmierć oraz zmartwychwstanie i zajęcie miejsca po prawicy Boga. Tak to Bóg, który wykazał tak cudowną zdolność przewidywania, przygotowując i wyposażając nasz ziemski dom, przepowiedział również na długo naprzód, kim się posłuży dla doprowadzenia ziemi do ostatecznego stanu rajskiej piękności.
16. Kiedy i w jaki sposób „nasienie” pojawiło się na widowni?
16 Po upływie około czterech tysięcy lat wyczekiwania pojawił się na widowni główny przedstawiciel „nasienia” obietnicy, mianowicie Jezus Chrystus (Gal. 3:16). Oznajmiając o człowieczych narodzinach Jezusa, anioł Jehowy powiedział do pokornych pasterzy: „Obwieszczam wam dobrą nowinę o wielkiej radości, która będzie udziałem całego ludu, ponieważ (...) narodził się wam dziś Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan” (Łuk. 2:10, 11, NW). W wieku 30 lat Jezus został ochrzczony i namaszczony duchem Bożym, a w synagodze Nazaretu — miasta, w którym się wychowywał — wyłuszczył cel swego przyjścia na ziemię, odczytując słowa proroka Izajasza: „Duch Pański [Jehowy, NW] spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnych, abym obwoływał rok łaski od Pana”. Później, usiadłszy już, Jezus powiedział do współobywateli tego miasta: „Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli” (Łuk. 4:18-21). Ale czy uradowali się tą dobrą wiadomością? Nie, nawet próbowali za to zabić Jezusa.
17. Jaką świetlaną przyszłość zapowiadała „dobra nowina”, którą głosił Jezus?
17 W odpowiednim czasie „Jezus wyruszył w podróż okrężną przez wszystkie miasta i wsie, nauczając w ich synagogach i głosząc dobrą nowinę o królestwie, lecząc każdy rodzaj choroby i każdy rodzaj dolegliwości” (Mat. 9:35, NW). Tak więc Jezus opowiadał o panowaniu Królestwa, które miało przynieść ludziom ogromne błogosławieństwa, i wskazał na cudowny zasięg tych błogosławieństw, uzdrawiając choroby i słabości (Łuk. 7:22). „Dobra nowina” istotnie zapewniała świetlaną nadzieję uwolnienia od grzechu i śmierci, od niegodziwych rządów Szatana i człowieka, od niewoli religii fałszywej.
DLACZEGO POWINNIŚMY DZIĘKOWAĆ BOGU I CHRYSTUSOWI
18. Co dowodzi, że Bóg i Chrystus rzeczywiście się troszczą o ludzi?
18 „Dobra nowina” wiele mówi o tym, jak bardzo Bóg troszczy się o ludzi na ziemi: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (Jana 3:16). Jakże powinniśmy dziękować Jehowie za tę serdeczną troskę! I jak powinniśmy dziękować Synowi, Jezusowi Chrystusowi, który powiedział o sobie: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich”! (Jana 15:13). Właśnie ta pełna poświęcenia miłość legła u podstaw „dobrej nowiny”.
19. (a) Czego dokonał Jezus przez swą śmierć? (b) Dlaczego Jezus nie interesował się założeniem własnej rodziny?
19 Z powodu tej „dobrej nowiny” Jezus poddał się najokrutniejszej śmierci. A czego dokonał przez swoją śmierć? Dzięki niezachwianej lojalności w popieraniu aż do śmierci zwierzchnictwa swego Ojca okazał się w pełni zdatnym do objęcia wysokiej pozycji Władcy w Królestwie Niebios. A dzięki wytrwaniu aż do śmierci w stanie bezgrzesznym zachował prawo do doskonałego życia ludzkiego, którym mógł się teraz posłużyć niby „płynną gotówką”, żeby odkupić dla rodu ludzkiego wszystko to, co utracił Adam (Hebr. 5:8, 9; Rzym. 5:19). Jezus mógł się ożenić i założyć swoją własną, doskonałą rodzinę. Ale to go nie interesowało. Interesował się nami, bezradną rodziną Adama, oraz spełnieniem woli swego Ojca — odkupieniem nas od grzechu i śmierci. Jakże słusznie więc „Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię”! — Filip. 2:9-11.
20. (a) Czego Jezus jest w stanie dokonać na swym obecnym stanowisku służbowym? (b) Jaką nadzieję „dobra nowina” daje ‛stworzeniu jęczącemu w bólach’?
20 Obecnie Jezus mocą posiadanego „niezniszczalnego życia” służy w niebie jako „kapłan na wieki”, dzięki czemu może usunąć na zawsze skutki odziedziczonego grzechu. Zrobił to już na rzecz swej „małej trzódki” namaszczonych naśladowców, wybranych najpierw spośród Żydów, a następnie również spośród innych narodów, aby zostali przyjęci do „nowego przymierza” z widokami na objęcie wraz z nim władzy w niebiańskim Królestwie, a to wskutek zmartwychwstania w postaci stworzeń duchowych. Tę właśnie dobrą nowinę z wielkim zapałem głosił w pierwszym wieku Paweł i inni uczniowie (Rzym. 1:15, 16; Hebr. 7:16, 21; 8:7-13). Jednakże „dobra nowina” mówi również o nadziei życia wiecznego, jakim ma się cieszyć „wielka rzesza” tych, co przeżyją Har-Magedon, a nawet jeszcze większa liczba zmarłych, którzy zostaną wzbudzeni do życia w przywróconym na nowo raju. To doprawdy wspaniała „dobra nowina” dla stworzenia, które „jęczy w bólach”! — Rzym. 8:20-22.
21. (a) Kto szczególnie ucierpiał z rąk Szatana? (Apok. 6:9). (b) Dlaczego jest teraz odpowiednia pora na przywrócenie nad całą ziemią władzy Królestwa Bożego? (Apok. 11:17, 18).
21 Ród ludzki istotnie cierpi, a zwłaszcza lojalni słudzy Boga, prześladowani, a nawet mordowani przez Szatana oraz jego religijnych popleczników. Ale ich prawość zostanie nagrodzona (Apok. 2:10). Tak samo jak Jezus odpowiadali na wyzwanie Szatana, jakoby Bóg nie był w stanie umieścić na ziemi ludzi, którzy pozostaliby lojalni wobec Niego w próbach wszelkiego rodzaju. W ciągu sześciu tysięcy lat dziejów człowieka dowodzili, że nic nie potrafi odwrócić prawdziwych sług Boga od miłości i oddania względem Niego. Ci wierni chwalcy Jehowy rozumieją, że rządy człowiecze nie zdołają zapewnić ludziom jedności ani szczęścia. Może tego dokonać jedynie sprawiedliwa władza Boga! A w chwili obecnej, kiedy już wiadomo, że rządy ludzkie kończą się kompletnym fiaskiem, bliski jest czas, gdy Jehowa wybawi swych lojalnych sług, oczyści z zarzutów swoją zwierzchnią władzę i przywróci nad całą ziemią panowanie swego Królestwa.
[Przypis]
a „New York Times” z 1 marca 1976 r.