Zadziwiające wyroki Boże
HEBRAJSKIEGO proroka Habakuka bardzo niepokoiły stosunki panujące za jego czasów. Wszędzie, gdzie się rozejrzał po krainie Judy, widział gwałt, ucisk, spory, kłótnie i przejawy niesprawiedliwości. Skłoniło go to do zawołania: „Dokądże, Panie, wołać będę, a nie wysłuchasz? krzyczeć będę do ciebie, gwałt cierpiąc, a nie wybawisz?” — Habak. 1:1-4, Wk.
Być może i tobie, czytelniku, nasuwają się podobne pytania, gdy się przyglądasz bezprawiu, które tak się rozpowszechniło wśród utrzymujących, że reprezentują Boga, to znaczy wśród członków organizacji religijnych chrześcijaństwa. Odpowiedź, jaką otrzymał Habakuk, wydawała się niewiarogodna (Habak. 1:5). Wstrząsnęła nawet prorokiem (Habak. 1:13-17). Niemniej szokująco na uczucia religijne podziałają środki, którymi zostanie położony kres organizacjom kościelnym nominalnego chrześcijaństwa.
UŻYCIE CHALDEJCZYKÓW
Słowa Jehowy, wypowiedziane przez usta Habakuka, brzmiały: „Oto wzbudzę Chaldejczyków, ów naród srogi i nieposkromiony, który przemierza dalekie krainy, by brać w posiadanie cudze siedziby. Straszny jest i groźny, wymierza kary i sieje spustoszenie. Konie jego są szybsze niż pantery, groźniejsze niż wilki o wieczornej porze. Rumaki jego pędzą, jeźdźcy jego przylatują z daleka jak orzeł, który się rzuca na żer. Każdy z nich przychodzi, by grabić. Ich pierwsze natarcie, niby wichura, zgarnia jeńców jak piasek. Z królów szydzi, a z książąt drwi; śmieje się z każdej twierdzy, usypuje wał i zajmuje ją. Potem zawraca jak wicher i ciągnie dalej. Ale ściąga na siebie winę [z powodu swych bezlitosnych podbojów], kto w własnej potędze widzi swego boga”, to znaczy w ogromnej machinie wojskowej, którą wynosi do rangi bóstwa. — Habak. 1:6-11, Poz.
Doprawdy, nic nie miało powstrzymać wojsk chaldejskich od zdobywania jednego miasta po drugim. Królestwo Judy po prostu nie mogło mieć nadziei na ocalenie.
Habakukowi jednak trudno było zrozumieć, jak Jehowa Bóg mógłby użyć bałwochwalczych Chaldejczyków do wykonania swoich wyroków. Nie tylko nie oddawali czci Jehowie, ale także byli bezwzględni, po prostu żądni podbojów. Ludzi traktowali zwyczajnie jak ryby lub płazy, które się łapie i wyzyskuje do swoich celów. Okoliczności te skłoniły Habakuka do okrzyku: „Dlaczego (...) milczysz, gdy (...) czyni z ludźmi jak z rybami morskimi, jak z płazami, które nie mają władcy? Wszystkie [Chaldejczyk] wyciąga wędką, zagarnia je swoim niewodem, zbiera je w swoją sieć i dlatego raduje się i weseli, dlatego składa ofiary swojemu niewodowi i spala kadzidła swojej sieci, gdyż dzięki nim większa jest jego zdobycz i lepsze jego pożywienie. Czy dlatego ma nieustannie opróżniać swój niewód i bezlitośnie mordować narody?” — Habak. 1:13-17, NP.
Habakuk zdawał sobie sprawę, że postawiwszy pytania co do użycia przez Jehowę bezwzględnych Chaldejczyków, aby wykonali wyrok na Jego własnym narodzie, zasłużył na naganę. Czekał więc na dalsze objawienie od Boga i rzekł: „Na straży mojej stać będę i zatrzymam się w twierdzy, a przypatrzę się, żeby ujrzeć, co mi powiedzą, i co mam odpowiedzieć oskarżającemu mnie”. — Habak. 2:1, Wk.
POTWIERDZENIE ORAZ WYROK NA BABILON
Odpowiedź Jehowy zapewniała, że Jego proroctwo niezawodnie się spełni. Habakukowi powiedziano: „Zapisz widzenie i utrwal je wyraźnie na tabliczkach, aby odczytującemu je na głos rzecz szła płynnie. Widzenie to bowiem jest jeszcze na czas wyznaczony, a dysząc spieszy ku końcowi i nie opowie kłamstwa. Nawet gdyby się odwlekało, wciąż go oczekuj; bo niechybnie się sprawdzi. Nie przyjdzie za późno” (Habak. 2:2, 3, NW). Nie ulegało wątpliwości, że wyrok zostanie na niewiernej Judzie wykonany za pośrednictwem Chaldejczyków. Fakty objawione Habakukowi miały zmierzać do spełnienia „dysząc”, czyli z pośpiechem.
Chaldejczycy jednak mieli w swoim działaniu kierować się własną żądzą i tylko bezwiednie służyć Bogu za narzędzie do wykonania sprawiedliwego wyroku na niewiernym narodzie. Odpowiadając na zarzut Habakuka dotyczący posłużenia się Chaldejczykami, Jehowa Bóg oznajmił mu, że z powodu bezwzględnej chciwości i ciążącej na nich winy krwi absolutnie nie umkną przed karą. Wyjaśnił: „Ponieważ złupiłeś liczne narody, złupią i ciebie pozostałe ludy; z powodu rozlewu krwi ludzkiej i gwałtów dokonanych w kraju przeciwko miastu i jego mieszkańcom”. — Hab. 2:8.
PROROCTWO HABAKUKA SIĘ SPEŁNIŁO
Zgodnie z tym, co Jehowa powiedział do Habakuka, Chaldejczycy dokonali najazdu na Jeruzalem i ziemię judzką. Sprawozdanie historyczne zachowane w Biblii informuje, że król chaldejski Nabuchodonozor „wyciął mieczem ich młodzieńców wewnątrz świątyni i nie ulitował się ani nad młodzieńcem, ani nad dziewicą, ani nad starcem, ani nad siwą głową (...). Ocalałą spod miecza resztę król uprowadził do Babilonu”. — 2 Kron. 36:17-20.
Niespełna siedemdziesiąt lat później, a więc w roku 539 p.n.e., nadszedł dla Babilonu dzień rozrachunku. Miasto zdobył wówczas Cyrus na czele wojsk Medów, Persów i Elamitów. Zmienił w tym celu bieg rzeki Eufrat, przepływającej przez Babilon. Potem przemaszerował ze swoimi oddziałami osuszone koryto rzeczne. Za sprawą Boskiej opatrzności otwarte były bramy Babilonu wychodzące w stronę portu, dzięki czemu wojska Cyrusa mogły bez jakichkolwiek trudności dostać się do miasta. Szybko posuwały się ulicami i zabijały każdego, kto stawił im opór. Potem zajęły pałac i zgładziły króla-regenta, Baltazara. W ten sposób Babilon upadł w ciągu jednej nocy.
Wszystkim, którzy słyszeli proroctwa o Judzie i Babilonie, wydawały się one nieprawdopodobne, wręcz szokujące. A jednak te prorocze słowa się spełniły.
WSPÓŁCZESNE ODPOWIEDNIKI
Z Biblii wynika, że wkrótce nastąpią podobne wydarzenia. Dzisiejsi członkowie religijnych systemów nominalnego chrześcijaństwa łudząco przypominają mieszkańców Judy z czasów Habakuka. Wszędzie w chrześcijaństwie panuje bezprawie i krzywda. Słowami, czynami i całą swoją postawą ludzie przeważnie dają dowody, że stanowią cząstkę obecnego świata. Słusznie zatem można do chrześcijaństwa zastosować słowa z Listu Jakuba 4:4: „Cudzołożnicy, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem?” Organizacje religijne chrześcijaństwa ukazują przez to, że wchodzą w skład ogólnoświatowego systemu religijnego nazwanego w Biblii „Nierządnicą” i „Wielkim Babilonem” (Apok. 17:1-5). „Nierządnica” ta ściągnie na siebie nienawiść władców politycznych. Księga Apokalipsy opisuje językiem symbolicznym, co wówczas nastąpi: „A dziesięć rogów, które widziałeś, i Bestia — ci nienawidzić będą Nierządnicy i sprawią, że będzie spustoszona i naga, i będą jedli jej ciało, i spalą ją ogniem”. — Apok. 17:11-16.
Uciekając się do takiej przemocy wobec światowych organizacji religijnych włącznie z chrześcijaństwem, „Bestia” i jej „dziesięć rogów”, czyli władcy polityczni, bynajmniej nie będą działać z miłości do Boga Jehowy. Jak niegdyś Babilończycy, będą postępować brutalnie i złośliwie, nie zważając na prawdziwego Boga.
Podobnie jak Babilończycy również ci, którzy będą brali udział w niszczeniu religii fałszywej, nie unikną wyroku Bożego. Do kresu swego dojdą, gdy przeciw nim wystąpi Jezus Chrystus na czele zastępów anielskich. Słowo Boże podaje na ten temat: „Potem ujrzałem niebo otwarte: i oto — biały koń, a Ten, co na nim siedzi, zwany Wiernym i Prawdziwym, oto ze sprawiedliwością sądzi i walczy (...). I ujrzałem Bestię i królów ziemi, i wojska ich zebrane po to, by stoczyć bój z Siedzącym na koniu i z Jego wojskiem”. Co spotkało władców oraz ich wojska? Ze sprawozdania wynika, że ponieśli klęskę, gdyż „zostali zabici mieczem Siedzącego na koniu”. „A wszystkie ptaki najadły się ciał ich do syta”. — Apok. 19:11-21.
Chociażby dziś dla wielu osób brzmiało to nieprawdopodobnie, organizacje religijne chrześcijaństwa zginą za sprawą systemów politycznych, a z kolei wrogie Bogu systemy polityczne nie uciekną przed mieczem egzekucyjnym „Króla królów”, Pana Jezusa Chrystusa (Apok. 19:16). Czyż nie wskazuje na to konieczność upewnienia się, czy się ma uznanie u Boga? Czy zerwałeś z tym, czego Bóg Jehowa nie pochwala? Czy starasz się dostosować do Jego sprawiedliwych dróg? Jeżeli tak, to niech pociechą będą dla ciebie pokrzepiające słowa z proroctwa Sofoniasza 2:3: „Może się ukryjecie w dzień gniewu Jahwe”.