Podstawa niezachwianej wiary

LICZNE osoby, które uważają, że wiara jest nieprzydatna, nigdy się głębiej nie zastanawiały nad tym, jakie argumenty przemawiają na jej korzyść. A ty, czytelniku?

Gdybyś chciał tego dociekać, to od czego byś zaczął i jakie dowody wziąłbyś pod uwagę? Otóż mógłbyś się przyjrzeć wielu otaczającym cię zjawiskom i dostrzec odpowiednie fakty.

NIESKOŃCZENIE WIELKIE I NIESKOŃCZENIE MAŁE

Można by doradzić: Spróbuj zapoznać się z tym, co nieskończenie wielkie — spójrz na pozornie nie kończący się Wszechświat, czyli przestrzeń kosmiczną. Mógłbyś też obserwować to, co nieskończenie małe — choćby mikroskopijne cząstki naszych organizmów i naszego otoczenia. W obu wypadkach znalazłbyś podstawy, by wierzyć w Stwórcę (Rodz. 1:1; 2:1-4).

Pewien człowiek imieniem Elihu, żyjący jakieś 3000 lat temu na Bliskim Wschodzie, powiedział: „Spójrz ku niebu, a potem rozważ” (Hioba 35:5, The New English Bible). Jego zdaniem w niebiosach nad nami można było dostrzec dowód istnienia Stwórcy. Oczywiście Elihu zdołał gołym okiem zobaczyć chyba nie więcej niż 5000 z ponad 100 000 000 000 gwiazd wchodzących w skład naszej galaktyki, zwanej też Układem Drogi Mlecznej. Nie mógł wiedzieć o miliardach galaktyk, z których każda ma miliardy gwiazd. Ale gdyby dysponował tą wiedzą, co my obecnie, to czy myślisz, że osłabiłaby ona jego wiarę w Boga, czy przeciwnie, umocniłaby ją? Nieco później psalmista Dawid napisał: „Niebiosa obwieszczają chwałę Boga; o pracy Jego rąk opowiada przestworze” (Ps. 19:1).

W dzisiejszych czasach naukowcy badają układ słoneczny za pomocą próbników, penetrują kosmos teleskopami optycznymi i przy użyciu radioteleskopów przysłuchują się odgłosom z odległych obszarów Wszechświata. Zdobywana przez nich wiedza dostarcza dalszych podstaw do wiary w Boga.

Fizyk Wernher von Braun, były dyrektor ośrodka lotów kosmicznych NASA (Państwowego Urzędu Lotnictwa i Astronautyki w USA), napisał: „Materialiści dziewiętnastego stulecia i ich dwudziestowieczni spadkobiercy usiłowali nam wmówić, że skoro nauka dostarcza coraz więcej wiadomości o świecie, możemy się obyć bez wiary w Stwórcę. Ale jak dotąd, z każdą nową odpowiedzią nasuwają się nowe pytania. Im lepiej rozumiemy (...) mistrzowską konstrukcję galaktyk, tym więcej mamy powodów do podziwiania cudownych dzieł Bożych”.

Do tego samego wniosku dojdziemy, gdy odwrócimy uwagę od ogromu Wszechświata i poświęcimy ją drobnym cząstkom naszego organizmu. Dawid czuł się zmuszony powiedzieć o Bogu: „Stworzyłeś każdą moją cząstkę, poskładałeś mnie w łonie matki. (...) wszystko, co czynisz, jest niezwykłe i cudowne” (Ps. 139:13, 14, Today’s English Version). Podczas swej wieloletniej praktyki neurochirurgicznej profesor Robert J. White miał okazję bardzo dokładnie poznać mózg ludzki. A oto jego słowa:

„Moje obserwacje kliniczne oraz prace badawcze w dziedzinie neurologii prowadzone celem wyjawienia tajemnic mózgu wprawiły mnie w jeszcze głębszy podziw dla tego narządu. I nie pozostało mi nic innego, jak uznać istnienie jakiegoś Wyższego Rozumu, który zaprojektował i zrealizował nieprawdopodobną współzależność między mózgiem a świadomością, coś dalece przewyższającego ludzką zdolność pojmowania”.

Gdybyś miał możność badania struktur komórkowych organizmu człowieka, znalazłbyś wystarczająco dużo powodów, by wierzyć w Stwórcę. Komórka jest podstawowym elementem wszystkiego, co żyje na ziemi. Ciało twoje składa się z około 100 000 000 000 000 mikroskopijnych komórek. Przy tym każda z nich jest zbudowana w sposób niezwykle skomplikowany, ale celowy.

W każdej komórce twego ciała są na przykład dziesiątki tysięcy genów i jest powszechnie znana spirala DNA, która dyktuje komórkom, jak mają funkcjonować i się odtwarzać. Z góry określone zostało mnóstwo różnych szczegółów, jak kolor twoich włosów, szybkość twego dorastania itd. Zadaj sobie pytanie: Dzięki czemu wszystkie te informacje znalazły się w DNA każdej mojej komórki?

Dr Zev Zahavy w książce pt. Whence and Wherefore („Skąd i dlaczego”, wydana w roku 1978) opisuje pewną dyskusję, która miała miejsce na zajęciach z biochemii w Cornell University’s Graduate School of Medical Sciences (Podyplomowa Szkoła Nauk Medycznych przy Uniwersytecie Cornella). Profesor mówił o „zaprogramowanych cząsteczkach DNA”. Czytamy:

„W zajęciach brali udział młodzi ludzie, którzy wyrośli w erze techniki komputerowej i dobrze wiedzieli, na czym polega rola programisty. Jeden z nich usłyszawszy o ‛zaprogramowanych cząsteczkach’ wyrwał się z pytaniem:

„‛Skoro nici RNA i DNA są tak zaprogramowane, że działają według określonych, własnych wzorów — to skąd biorą się ich programy?’

„Profesor odparł z zagadkowym uśmiechem: ‛Oczywiście z Biura Obsługi Genów’.

„Zaintrygowany słuchacz zawołał: ‛Biuro Obsługi Genów? Co to jest?’

„‛No cóż, sądzę, że bardziej znany jest skrót tej nazwy’, padła odpowiedź dobrodusznego wykładowcy”.

Profesor miał naturalnie na myśli litery BÓG.

Badanie zarówno tego, co w naszym otoczeniu jest nieskończenie wielkie, jak i tego, co nieskończenie małe, naprawdę daje trwałą podstawę do niezachwianej wiary w Boga. Niemniej jednak możesz się jeszcze zastanawiać: Czy taka wiara jest w naszych czasach przydatna w praktyce?

[Ilustracja na stronie 4]

Fragment cząsteczki DNA