Pytania czytelników
◼ Dlaczego tekst Księgi Przysłów 11:16 w „Przekładzie Nowego Świata” różni się od szeregu innych tłumaczeń i jak należy rozumieć ten werset?
Według „Przekładu Nowego Świata” werset z Księgi Przysłów 11:16 brzmi: „Urocza kobieta, ta zdobywa chwałę; natomiast jeśli chodzi o tyranów, to zdobywają bogactwa”.
Tak wygląda staranne oddanie treści tego wersetu w postaci zachowanej w hebrajskim tekście masoreckim; podobnie sformułowano go w wielu innych tłumaczeniach dawnych i współczesnych („Biblia gdańska”, „Biblia Tysiąclecia”, „Wujek”).
Jednakże mając trudności ze zrozumieniem tegoż wersetu, niektórzy tłumacze Biblii próbują wyrazić go jaśniej. Idą w tym za przykładem „Septuaginty”, starożytnego przekładu Biblii z języka hebrajskiego na grecki. W poniższym cytacie z „Nowego Przekładu” wydanego nakładem Brytyjskiego i Zagranicznego Towarzystwa Biblijnego podkreślono fragment, który nie jest tłumaczeniem tekstu hebrajskiego:
„Kobieta miła zbiera zaszczyty, ta zaś, która nienawidzi uczciwości, jest ostoją hańby. Leniwi nie mają zasobów, lecz pracowici zdobywają bogactwa”.
Podobnie poszerzono ten werset w uwadze marginesowej do „Biblii Tysiąclecia” (wszystkie trzy wydania) oraz w „Today’s English Version”. W niemieckim przekładzie „Göttinger Bibelwerk” opatrzono ów tekst następującą uwagą: „Tłumaczenie greckie, na którym się oparliśmy, dodaje tu dwie linie, przez co powstały dwa oddzielne przysłowia zawierające trafną myśl. Pozostaje jednak rzeczą wątpliwą, czy one odpowiadają oryginałowi” (Tom 16, strona 51).
Nie ma wszakże potrzeby trzymania się „wątpliwej” wersji. Sens wersetu jest dostatecznie jasny w tekście hebrajskim, podanym na przykład przez Rudolfa Kittela w pracy „Biblia Hebraica”, na której opiera się „Przekład Nowego Świata”. Nieprzemijającą chwałę, którą może zdobyć niewiasta oddana Bogu, przeciwstawiono tu doczesnemu bogactwu nagromadzonemu przez tyrana.
Biblia uczy, że praktyczna mądrość, roztropność oraz właściwe posługiwanie się językiem podnoszą wartość człowieka i dodają mu wdzięku (Prz. 3:21, 22; 4:7-9; 22:11; Ps. 45:1, 2 [45:1-3, NP]). Niewątpliwie odnosi się to także do kobiet, czego przykładem była Abigail, żona nierozgarniętego Nabala. Chociaż była „roztropna i piękna”, to jednak Dawid chwalił ją przede wszystkim za „roztropność” (1 Sam. 25:3, 33, NP).
Każda chrześcijanka, która osiąga prawdziwy wdzięk dzięki mądrości, rozsądkowi i właściwemu użyciu języka, zjednuje sobie „chwałę”. Jeżeli jest mężatką, zyskuje w oczach męża i zdobywa dobrą opinię w swoim otoczeniu. Przynosi to zaszczyt całej rodzinie, a więc i jej przysparza „chwały”. Nie ma to być chwała przemijająca. W Księdze Przysłów 22:1 powiedziano: „Lepszy szacunek niż wielkie bogactwo, lepsze uznanie niż srebro i złoto” (BT). W oczach naszego Boga i Życiodawcy dobre imię Jego prawdziwego czciciela ma wartość trwałą. (Porównaj z tym Dzieje Apostolskie 9:36-39).
Przeciwstawmy to sytuacji tyrana, o której mowa w przysłowiu. Pismo Święte zalicza tyranów do „ludzi niegodziwych”, którzy są „wrogami” czcicieli Jehowy Boga (Hioba 6:23; 27:13). Tyrani „nie stawiają Boga przed oczyma swymi” (Ps. 54:5, NP). Są to ludzie, którzy przez uciskanie i wyzyskiwanie niewinnego potrafią „nagromadzić srebra jak prochu”. Ktoś taki może jednak w każdej chwili się położyć i już nie powstać. Którykolwiek dzień, gdy otworzy oczy, może się okazać ostatnim w jego życiu. Wszystkie jego bogactwa i osiągnięcia nie będą wówczas miały żadnego znaczenia (Hioba 27:16, 19; zobacz też Łukasza 12:16-21).
Tyran co prawda może zdobyć bogactwo i zaufać mu, ale ta jego wiara jest chybiona. Nieco dalej w tym samym rozdziale Księgi Przysłów (Przypowieści) czytamy: „Kto ufa swemu bogactwu, ten upadnie” (Prz. 11:28, NP).
A zatem z wersetu zapisanego w Księdze Przysłów 11:16 wypływa ważna nauka. Bogactwa tyrana, które w tym świecie mogą być uznawane za dowód sukcesu, nie przedstawiają u Boga żadnej trwałej wartości. Zdobycie uznania u Niego jest jednak możliwe. „Chwała” tych, którzy się boją Boga — jak o tym wyraźnie świadczy przykład niewiast chrześcijańskich — może im zapewnić niekończące się błogosławieństwa (1 Piotra 3:1-6).