„Podjęcie twardego boju o wiarę”

„Umiłowani, (...) uznałem za konieczne napisać do was, aby was wezwać do podjęcia twardego boju o wiarę podaną świętym raz na zawsze” (Judy 3).

1. Jakimi czynnikami posługuje się Szatan, podejmując daremne próby zniszczenia prawdziwego chrystianizmu?

SŁUDZY Jehowy muszą nieugięcie toczyć bój na rzecz prawdziwej wiary. Przeciwnik ich, Diabeł, usiłuje otwartymi prześladowaniami i niezwykle przebiegłymi działaniami zburzyć ich drogocenną więź z Jehową Bogiem, którą nawiązali za pośrednictwem Jezusa Chrystusa (Efez. 6:11; 1 Piotra 5:8). Podejmując daremne próby zniweczenia prawdziwego chrystianizmu, Szatan niekiedy stara się go osłabić. Do niszczycielskich czynników, które mogą mu służyć do tego celu, należą: 1) fałszywe nauki; 2) rozwiązłość; 3) brak wiary; 4) lekceważenie zwierzchności ustanowionych przez Boga; 5) szemranie i narzekanie oraz 6) schlebianie osobistościom dla samolubnych korzyści.

2. Jakie podano tu szczegóły dotyczące Listu Judy?

² Jehowa daje swoim sługom to, co jest im pod względem duchowym akurat potrzebne do ochrony i skutecznego przeciwstawiania się temu Arcyzwodzicielowi (Izaj. 59:1). Jednym z takich darów jest napisany pod wpływem natchnienia List Judy. Uczeń Juda zredagował go prawdopodobnie w Palestynie przed 66 rokiem n.e., gdyż nie wspomina w nim ani o wyprawie wojennej przeciw Jeruzalem, którą w owym roku podjął Cestius Gallus, ani o zburzeniu tego miasta przez Rzymian pod wodzą Tytusa w 70 roku n.e.a

3. Z jakich względów natchniony List Judy może dziś mieć dla nas wielką wartość?

³ Chociaż List Judy został napisany setki lat temu, to jednak ma dla nas po dziś dzień wielką wartość. Chrześcijańscy nadzorcy zamianowani mocą ducha świętego mogą i powinni się na nim opierać przy udzielaniu rad. Ponadto może on też pomóc każdemu z nas, gdy będziemy go czytali w pokornym usposobieniu i z modlitwą. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy zdamy sobie sprawę z rosnącego zagrożenia ze strony fałszywych nauk lub pokusy do niemoralności, i gdy stwierdzimy, że osłabliśmy w wierze albo że w naszym sercu nasila się skłonność do lekceważenia zwierzchności ustanowionych przez Boga, do narzekania, ewentualnie do schlebiania komuś dla samolubnej korzyści. Rozważając ten natchniony list werset po wersecie, zapewne szybko zrozumiemy, jak odnieść jego zawsze aktualne rady do siebie osobiście, a także do zboru.

PROŚBA O WIĘCEJ MIŁOSIERDZIA, POKOJU I MIŁOŚCI

4. Jak Juda się przedstawił i co to oznacza?

⁴ Juda rozpoczyna swój list następującymi słowami:

„Juda, niewolnik Jezusa Chrystusa, a brat Jakuba, do powołanych, którzy są umiłowani w łączności z Bogiem Ojcem i zachowani dla Jezusa Chrystusa” (Judy 1).

Jako „niewolnik Jezusa Chrystusa” nie był Juda w jakiejś poniżającej zależności. Niewola ta wynikała raczej z faktu, że naśladowcy Jezusa zostali nabyci jego drogocenną krwią, by pełnić dla niego przyjemną służbę, mając przy tym widoki na życie wieczne. Zniewoliła ich miłość Jezusa i ochotnie się jemu poddali (Mat. 11:29, 30; porównaj z tym List do Efezjan 5:21-33). Juda zaznacza, że jest „niewolnikiem” Chrystusa, „a bratem Jakuba”. Najwidoczniej chodzi tu o tego samego Jakuba, który był jednym z duchowych „filarów” zboru jeruzalemskiego i „bratem Pana” (Gal. 2:9; 1:19; porównaj z tym Dzieje Apostolskie 12:17; 15:13-21). Wynika stąd, że Juda to przyrodni brat Jezusa. Był jednak na tyle skromny, że nie chciał się wyróżniać z racji swoich powiązań rodzinnych z Synem Bożym (Marka 6:3).

5. (a) Kim byli „powołani”? (b) Jak ci powołani byli ‛zachowani dla Chrystusa’? (c) Dla kogo jeszcze, poza „powołanymi”, stanowi zachętę List Judy?

⁵ List Judy był przeznaczony do szerokiego rozpowszechnienia. Został skierowany „do powołanych”, to znaczy do wszystkich, których Bóg powołał do chwalebnego niebiańskiego Królestwa swego Syna (Jana 6:44; zobacz też Dzieje 16:14). Jehowa umiłował tych „powołanych” i spodobało Mu się przyznać im Królestwo — pod warunkiem, że pozostaną w stanie duchowym godnym uznania (Łuk. 12:32; Rzym. 8:38, 39; porównaj z tym Izajasza 52:11). Byli „zachowani dla Jezusa Chrystusa” w tym znaczeniu, że Jehowa Bóg ich ochraniał, ponieważ zostawali w jedności z Jego Synem, będąc członkami jego ciała. W razie dochowania wierności mieli się połączyć z Jezusem w jego Królestwie (Efez. 4:15, 16; 2 Tym. 1:12; 1 Piotra 1:3-5). Jednakże ważne napomnienia zawarte w tym liście nie dotyczą tylko „powołanych”. Mogą również stanowić wspaniałą zachętę dla „wielkiej rzeszy” innych lojalnie usposobionych, którzy razem z duchowymi „braćmi” Chrystusa biorą dziś jako kolejni niewolnicy udział w służbie dla Królestwa (Mat. 24:14; 25:34-40; Obj. 7:4, 9, 15).

6. W jaki sposób Bóg okazywał miłosierdzie współwyznawcom Judy?

⁶ Juda wypowiada następnie z głębi serca płynące pragnienie:

„Miłosierdzie i pokój, i miłość niech się wam mnożą” (Judy 2).

Ci, do których był adresowany List Judy, zaznali Boskiego miłosierdzia, pokoju i miłości, gdy uwierzyli, oddali się Jehowie i za pośrednictwem Jezusa Chrystusa dostąpili odpuszczenia grzechów. Boskie miłosierdzie znalazło wyraz w postanowieniu co do okupu, urzeczywistnionym przez Jezusa (Tyt. 3:4-7). Innym dowodem Boskiego miłosierdzia było uwolnienie ich z niewoli Prawa Mojżeszowego, niebiblijnych tradycji, postępowania, które obraża Boga i tym podobnych rzeczy (Rzym. 7:4; Gal. 5:13; 1 Piotra 1:18, 19; porównaj z tym Objawienie 18:1-5). Ponadto przejawem miłosierdzia ze strony Jehowy było zachowanie ich dla Jezusa Chrystusa, aby mogli służyć jako jego niewolnicy, między innymi przez oznajmianie „dobrej nowiny” (Marka 13:10). Juda modlił się o to, żeby jego współwyznawcy zaznali jeszcze więcej miłosierdzia Bożego.

7. Dlaczego i jak chrześcijanie zaznawają pokoju?

⁷ Juda modlił się też o to, żeby jego współwyznawcy zaznali więcej pokoju. A dzisiejsi Świadkowie Jehowy, oddawszy się Bogu bez zastrzeżeń, również są z Nim połączeni bliskimi i serdecznymi więzami. Pozostają w pokojowych stosunkach z Jehową, jak również cieszą się ‛pokojem Bożym, który przewyższa wszelką myśl’, czyli spokojem serca i umysłu, którego nie są w stanie pojąć niewierzący (Filip. 4:6, 7; Kol. 1:19, 20). Ponadto pielęgnują i przejawiają pokój, owoc ducha Bożego, i potrafią żyć w pokojowych stosunkach z bliźnimi (Gal. 5:22, 23; Hebr. 12:14). Co więcej, wierni chrześcijanie nie boją się ani przyszłości, ani nawet śmierci; są spokojni, bo wiedzą, że jest z nimi Jehowa i że za Jego sprawą wszystkie Jego dzieła współdziałają dla dobra tych, którzy Go miłują (Mat. 10:28; Rzym. 8:28).

8. Jak Jehowa okazał nam swą miłość?

⁸ Wielka miłość Jehowy przejawiła się w tym, że dał swego Syna, „aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, lecz miał życie wieczne” (Jana 3:16). Jehowa dał wyraz swej miłości ku nam, gdy jeszcze byliśmy grzesznikami i nie nawiązaliśmy z Nim żadnych bliższych stosunków (Rzym. 5:8). Musimy jednak, kierując się wiarą w postanowienie co do okupu, starać się nie utracić miłości Bożej. Juda modlił się zresztą i o to, aby miłość do tych, do których jego list był adresowany, wzrastała.

9. Dlaczego współwyznawcy Judy potrzebowali więcej miłosierdzia, pokoju i miłości?

⁹ Juda modlił się o pomnożenie Boskiego miłosierdzia, pokoju i miłości wobec drogich mu współwyznawców, ponieważ ich pomyślność duchowa była zagrożona. Z uwagi na to potrzebowali więcej niż dawniej Bożego miłosierdzia, pokoju i miłości.

„PODJĘCIE TWARDEGO BOJU”

10. O czym początkowo chciał pisać Juda?

¹⁰ Juda podkreśla następnie powagę sytuacji, pisząc:

„Umiłowani, choć dokładałem wszelkich starań, aby wam napisać o zbawieniu, jakiego się wspólnie trzymamy, uznałem za konieczne napisać do was, aby was wezwać do podjęcia twardego boju o wiarę podaną świętym raz na zawsze” (Judy 3).

Używszy serdecznego słowa „umiłowani”, Juda zapewnił współwyznawców o swym przywiązaniu do nich, mimo że przesłał im bardzo stanowcze orędzie (Jana 13:35; porównaj z tym List do Rzymian 1:7 oraz List 3 Jana 1, 2). Początkowo chciał pisać o ‛zbawieniu, którego się wspólnie trzymają’ „powołani” do Królestwa niebiańskiego (Gal. 3:26-29). Wiązało się to z drogocenną nadzieją zbawienia, którą za czasów Judy chrześcijanie posiadali „według wspólnej wiary” (Tyt. 1:4).

11. Na czym polegała „wiara podana świętym”?

¹¹ „Wiara podana świętym” była sumą poszczególnych nauk o Jehowie Bogu i Jego Królestwie, które przekazał chrześcijanom Jezus i jego natchnieni uczniowie. Była ona najwidoczniej podana „raz na zawsze” w tym sensie, że namaszczeni naśladowcy Jezusa, czyli „święci”, przyjęli ją 1900 lat temu jako jedyną dobrą nowinę. Dalej jest ona „wiarą”, w której muszą również trwać dzisiejsi Świadkowie Jehowy, ponieważ nie ma żadnej innej dobrej nowiny (inaczej: ewangelii) o zbawieniu, w którą warto byłoby wierzyć (Gal. 1:6-8). Istotnym elementem tej dobrej nowiny jest fakt, że Jezus Chrystus umarł za całą ludzkość. Ma więc ona dzisiaj żywotne znaczenie również dla „wielkiej rzeszy” tak zwanych „drugich owiec” (Jana 10:16; 1 Jana 2:1, 2; Obj. 7:9).

12. Dlaczego Juda wezwał swych braci do „podjęcia twardego boju o wiarę”?

¹² Za czasów Judy działali fałszywi nauczyciele, którzy podając się za chrześcijan usiłowali przedstawiać ludowi Bożemu sfałszowaną ewangelię. Nauki ich zagrażały wierze i zbawieniu (Mat. 24:13; 2 Kor. 11:3, 4). Chcąc przeciwdziałać temu rozwojowi wypadków, kierowany duchem świętym i miłością Juda ‛uznał za konieczne’ napisać do swych braci w wierze i napomnieć ich, aby ‛podjęli twardy bój o wiarę’.

13. Co muszą czynić dzisiejsi Świadkowie Jehowy, aby się ustrzec sprowadzenia na manowce i utraty zbawienia?

¹³ Jeżeli my jako chrześcijańscy Świadkowie Jehowy obecnej doby mamy pozostać lojalni wobec Boga i uniknąć sprowadzenia nas na manowce oraz utraty zbawienia, to również musimy ‛podjąć twardy bój o wiarę’ przeciwko wszelkiej sfałszowanej dobrej nowinie, przeciwstawiając się stanowczo każdej próbie dodania lub ujęcia czegokolwiek z nauk szczerego, natchnionego Słowa Jehowy (Powt. Pr. 4:2; Prz. 30:5, 6; Obj. 22:18, 19). Każdą nową lub obcą naukę musimy oceniać w świetle całego Słowa Bożego i zdecydowanie trzymać się wiary prowadzącej do zbawienia (Hebr. 1:1, 2; 2:3, 4).

14, 15. (a) Jak Juda wyjaśnił przyczynę zmiany tematu swego listu? (b) Dlaczego fałszywym nauczycielom nie miało się udać odwiedzenie od wiary i skalanie całego zboru chrześcijańskiego?

¹⁴ Następnie Juda wyjaśnia bliżej, co go skłoniło do pisania na inny temat, niż początkowo zamierzał:

„Mam powód do tego, bo wkradli się pewni ludzie, którzy już dawno zostali naznaczeni przez Pismo na ten osąd, ludzie bezbożni, obracający niezasłużoną życzliwość naszego Boga w usprawiedliwienie wyuzdania, fałszywi wobec naszego jedynego Posiadacza i Pana, Jezusa Chrystusa” (Judy 4).

Ludzie, którzy się „wkradli” pomiędzy prawdziwych chrześcijan, podstępnie uczyli fałszu. (Porównaj z tym List do Galatów 2:4 i List 1 Jana 2:19). Jezus z góry przepowiedział wrogie działania mające na celu zdeprawowanie ludu Jehowy. Wskazał, że między „pszenicę”, czyli prawdziwych naśladowców Chrystusa, Diabeł posieje „chwasty”, czyli fałszywych chrześcijan (Mat. 13:24-30, 36-43). Podobnie niektórzy apostołowie ostrzegali przed odstępstwem, przy czym Piotr wyraźnie wspomniał o „fałszywych nauczycielach” (2 Piotra 2:1; Dzieje 20:29, 30; 2 Tes. 2:3).

¹⁵ Tym złym ludziom jednak nie udało się odwieść od wiary ani skalać całego zboru chrześcijańskiego. „Już dawno”, nawet w okresie poprzedzającym prorokowanie wiernego Enocha, tacy ludzie zostali naznaczeni pod skazujący osąd Boży (Rodz. 3:15; 5:21-24; Judy 14, 15). Znaczenie „tego osądu” najwyraźniej wyjaśniają następne wersety z Listu Judy.

16. Jak „ludzie bezbożni” stali się winni ‛obracania niezasłużonej życzliwości naszego Boga w usprawiedliwienie wyuzdania’? W czym się mylili?

¹⁶ Fałszywi nauczyciele byli „ludźmi bezbożnymi”, czyli takimi, którzy „nie mają szacunku dla Boga” (J.B. Phillips: The New Testament in Modern English). Przypatrywali się oczyszczonemu ludowi Jehowy z nieskromnych pobudek i nieczystymi oczyma. Ci bluźniercy wyznawali mylny pogląd, iż skoro Bóg przebaczył byłym rozpustnikom, bałwochwalcom, cudzołożnikom i tym podobnym, to będzie dostatecznie miłosierny, aby wybaczyć i temu, kto by świadomie powracał do takiego grzesznego postępowania. Zdawało się im, że mogą bezkarnie przekraczać Boskie prawa moralne, aby potem okazać coś w rodzaju skruchy i pozostać wśród ludu Jehowy aż do następnego razu, gdy popadną w grzech i będą ‛wabić dusze nieutwierdzone’ do niemoralności (2 Piotra 2:14). W ten sposób ci „ludzie bezbożni” stali się winni obracania „niezasłużonej życzliwości naszego Boga w usprawiedliwienie wyuzdania”. Nie rozumieli ani nie uznawali tego, że wierzących Bóg miłosiernie obmył z grzechów we krwi Chrystusa, aby odtąd trwali na drodze sprawiedliwości (Rzym. 6:11-23; 1 Kor. 6:9-11).

17. W jaki sposób niektórzy mogą się okazać ‛fałszywi wobec swego jedynego Posiadacza i Pana’? Co ich czeka?

¹⁷ Gdyby ktoś z nas, oddanych świadków Boga Jehowy, uległ wpływowi takich bezbożników i stał się niewolnikiem grzechu, by zaspokoić swe samolubne cielesne pragnienia, okazałby się „fałszywym” wobec tego, który nas wykupił swoją drogocenną krwią. Wyparłby się swego Posiadacza i Pana (1 Kor. 7:22, 23). Ponieważ ludzi, którzy to czynią, spotka zagłada, więc koniecznie musimy się przeciwstawić takim niegodziwcom!

STANOWCZA RADA NA NASZE DNI

18, 19. (a) Jakie grzeszne postępowanie obrali niektórzy rzekomi chrześcijanie? (b) Jak to się odbija na innych? (c) Jaka natchniona rada powinna wiernych chrześcijan lepiej wyposażyć do „podjęcia twardego boju o wiarę”?

¹⁸ Dzisiaj pewni ludzie, którzy się przyłączyli do zboru Świadków Jehowy, usiłują tam wprowadzać fałszywe nauki i forsować rozwiązłość. Te pozbawione skrupułów jednostki lekceważą sprawiedliwe mierniki Boże i stanowią prawdziwe niebezpieczeństwo dla lojalnych chrześcijan.

¹⁹ Niestety rzetelnie pracujący, starający się sprawiedliwie postępować naśladowcy Jezusa Chrystusa mogą ulec wpływowi fałszywej nauki oraz wyuzdaniu. Jednakże stanowcza rada Judy tak umocni tych, którzy wolą trwać w wierności, że nie ulegną szatańskim próbom zerwania ich więzi z Jehową Bogiem. Obyśmy odtąd, dzięki dalszym rozważaniom nad natchnionym Listem Judy, byli jeszcze lepiej wyposażeni do „podjęcia twardego boju o wiarę”!

[Przypis]

CZY POTRAFISZ ODPOWIEDZIEĆ NA TE PYTANIA?

▪ O jakich czynnikach niebezpiecznych dla prawdziwych chrześcijan mówi List Judy?

▪ Dlaczego List Judy ma dziś dla nas wielką wartość?

▪ Dlaczego ci, do których pisał Juda, potrzebują więcej miłosierdzia, pokoju i miłości?

▪ Czym jest „wiara podana świętym raz na zawsze”?

▪ Z jakiego powodu Juda zażądał od swych braci w wierze „podjęcia twardego boju o wiarę”?

[Ilustracja na stronie 9]

Czy tak jak wierni chrześcijanie w każdym okresie dziejów ufnie toczysz „twardy bój o wiarę”?