Słowo Boże jest żywe
Dlaczego ludzie robią coś złego
WIDOCZNY na pierwszym planie wojownik, który toczy bój pod murem, to Uriasz. Król izraelski Dawid napisał do wodza swojej armii, Joaba: „Postawcie Uriasza na samym przedzie, gdzie bitwa jest najzaciętsza, a potem odstąpcie od niego, tak by został ugodzony i poległ” (2 Sam. 11:15, Nowy Przekład).
Uriasz był dobrym, lojalnym człowiekiem. Dlaczego więc Dawid, który również był sługą Jehowy, rozmyślnie wydał go na śmierć?
Pomogą nam zrozumieć następujące wersety biblijne: „Niczym złym Bóg nie może być wystawiony na próbę ani sam nikogo na próbę nie wystawia. Ale każdy przechodzi próbę, gdy go pociąga i wabi własne pragnienie. Potem pragnienie, stawszy się płodnym, rodzi grzech; z kolei grzech, gdy zostanie popełniony, wydaje śmierć” (Jak. 1:13-15).
Może jednak zapytasz: Jak ten werset ma nam pomóc zrozumieć, dlaczego Dawid kazał zabić Uriasza? Chcąc znaleźć odpowiedź na to pytanie, musimy się dokładniej dowiedzieć, jakie okoliczności doprowadziły do tego, że Dawid zapragnął jego śmierci.
Pewnego dnia pod nieobecność Uriasza Dawid spojrzał z tarasu swego domu i zobaczył kąpiącą się jego piękną żonę, Batszebę. I co zrobił? Zaczął się jej przyglądać. W ten sposób pozwolił, by w jego sercu rozbudziło się pragnienie cielesnego obcowania z Batszebą. To nie Bóg wystawił go na próbę, inaczej mówiąc na pokusę. Przeciwnie, Dawida pociągało i wabiło jego własne pragnienie.
W końcu niecne pożądanie tak się wzmogło w jego sercu, że kazał sprowadzić Batszebę do pałacu gdzie z nią współżył. Później, gdy brzemienność Batszeby uniemożliwiła Dawidowi dalsze tajenie popełnionego cudzołóstwa, doprowadził do tego, że Uriasz zginął w walce.
Co prawda Dawid przez swój grzech nie utracił na zawsze łaski Bożej ani nie został skazany na śmierć, gdyż Jehowa okazał mu miłosierdzie za jego szczerą skruchę (Ps. 51:1-16, NP). Niemniej jednak to zdarzenie pomaga nam zrozumieć, iż ludzie często robią coś złego bo pielęgnują w sercu złe pragnienia. Z przeżyć Dawida możemy się nauczyć, że trzeba unikać sytuacji oraz postępków i rozrywek, które rozbudzają „żądzę zmysłów” (Kol. 3:5; 1 Tes. 4:3-5).