Czy jesteś rzetelny?

„W NASZYM kraju, proszę pana, człowiek uczciwy nie wyżyje. Kto chce utrzymać się przy życiu, ten musi od czasu do czasu zboczyć z prostej drogi” — w taki to sposób pewien Afrykanin z uszanowaniem tłumaczył misjonarzowi, dlaczego jego zdaniem trzymanie się Biblii nie zawsze jest praktyczne.

Podobne opinie wygłaszają nieraz duchowni. W południowoafrykańskiej gazecie Rapport zamieszczono następującą wypowiedź niejakiego Hinwooda, katolickiego księdza z Pretorii: „Gdyby któremuś człowiekowi lub jego rodzinie zagrażał głód i nikt nie pośpieszyłby mu z pomocą, to myślę, że nie byłoby w tym nic złego, gdyby uciekł się do kradzieży. Bóg chyba też by to tak potraktował”.

Bez względu na to, czy podzielasz takie poglądy, świadczą one o jednym, mianowicie o rosnącej skłonności do nieuczciwego postępowania jako ogólnie przyjętego stylu życia. Jest coraz mniej ludzi, którym można całkowicie zaufać. Nieuczciwość wzmaga się na całym świecie — we wszystkich warstwach społecznych i w każdej dziedzinie życia. A ponieważ staje się coraz bardziej modna, mogą się nasuwać wątpliwości, czy wystrzeganie się jej istotnie jest najlepszą linią postępowania. Czy rzetelność naprawdę się opłaca?

KORZYŚCI PŁYNĄCE Z RZETELNOŚCI

Zachęcamy cię, czytelniku, do przestudiowania załączonej tu listy opartej na miernikach biblijnych. Jak na ich podstawie oceniłbyś swoją rzetelność? Czy twoim zdaniem są one zbyt wysokie? Co prawda, chcąc zasługiwać na zaufanie, musimy się o nie starać, bo będąc niedoskonali popełniamy błędy. Niemniej usilne dążenie do sprostania przedstawionym tu wymaganiom może przynieść liczne korzyści i naprawdę uszczęśliwiać.

Któż nie ceni zaufanego przyjaciela? W jego towarzystwie czujemy się bezpieczni i mamy pewność, że nasze sprawy osobiste nie staną się publiczną tajemnicą. Na ludziach rzetelnych można polegać, gdyż dotrzymują słowa. Ponieważ są wierni nawet w drobnych sprawach, więc poważnie traktują swoje zobowiązania, szanują przyrzeczenie małżeńskie i dochowują umów handlowych (Łuk. 16:10; Hebr. 13:4).

W obecnych warunkach wzrastającego bezrobocia człowiek rzetelny łatwiej utrzyma się na posadzie, gdyż pracodawca go bardziej ceni. Przedsiębiorstwa i organizacje ponoszą wielkie straty z powodu niedbalstwa i marnotrawstwa. Pracownikom często powierza się kosztowne narzędzia lub maszyny. Kto okazuje się godny zaufania i posługuje się takim sprzętem oraz konserwuje go zgodnie z instrukcją, ten oszczędza swemu zakładowi wydatków. To samo można powiedzieć o uczciwym wykorzystaniu dnia roboczego, bez trwonienia czasu, za który pobiera się wynagrodzenie. Tacy rzetelni pracownicy bywają poszukiwani i odpowiednio wynagradzani.

Również rzetelni rodzice mają większe szanse na to, że dobrze wychowają dzieci. „Jeżeli się przechwalasz, że udało ci się oszukać klienta, albo przynosisz z biura do domu ołówki, długopisy, materiały piśmienne i inne rzeczy, z których się ściśle nie rozliczasz, to nie dziw się, że dziecko idzie za twoim przykładem. Nie zapominaj, że się na tobie wzoruje i chce ci się przypodobać, idąc we wszystkim za twoim przykładem”, czytamy w książce Hold Them Very Close, Then Let Them Go; How to Be an Authentic Parent (Trzymajcie je krótko, a potem pozwólcie im odejść; na czym polega prawdziwa opieka rodzicielska). Dziecku łatwiej usłuchać pouczeń rodziców, jeśli są poparte ich dobrym przykładem.

Przede wszystkim jednak rzetelność pozwala zachowywać czyste sumienie, któremu towarzyszy spokój wewnętrzny i szacunek dla samego siebie. Dlatego słudzy Boży wykazujący tę cenną zaletę mogą się spodziewać większych przywilejów i błogosławieństw w zborze chrześcijańskim (Wyjścia 18:21; 1 Tym. 3:1, 2, 8-10).

PRZYKŁADY UWYDATNIAJĄCE WARTOŚĆ RZETELNOŚCI

W lipcu 1936 roku pewien Anglik imieniem John był gościem Pedra i jego rodziny w miejscowości Jaca na terenie Hiszpanii. Ponieważ zamierzał pojechać do Anglii, a potem wrócić, powierzył Pedrowi swój rower, przenośny gramofon i trochę pieniędzy. Kilka dni później w Hiszpanii wybuchła wojna domowa. Pedro i jego najbliżsi musieli się ukrywać po jaskiniach w Pirenejach. Potem przekroczyli granicę francuską i zostali internowani w obozie dla uchodźców. Po czternastu latach John ponownie spotkał się z Pedrem, który od razu zwrócił mu gramofon i hiszpańskie pesety oraz przeprosił za to, że rower zostawił w górach. Udowodnił, że jest przyjacielem naprawdę godnym zaufania!

Niestety nie wszyscy przyjaciele pozostają lojalni (Ps. 41:10). Judasz Iskariota dostąpił wspaniałego przywileju, gdy został wybrany do grona 12 apostołów Jezusa Chrystusa, jego najbliższych towarzyszy. Najwidoczniej z uwagi na jego uzdolnienia powierzono mu wspólne fundusze. Nie docenił jednak okazanego mu zaufania. „Był złodziejem i mając szkatułkę, pobierał pieniądze, które do niej wkładano”, napisał o nim wierny apostoł Jan (Jana 12:6). Brnął coraz dalej w zło, aż zdradził swego Mistrza za 30 sztuk srebra. Jego nieuczciwość nie przyniosła mu żadnych trwałych korzyści. Utraciwszy łaskę Bożą i szacunek dla samego siebie, popełnił samobójstwo, a jego miejsce w fundamencie zboru chrześcijańskiego przypadło w udziale Maciejowi (Mat. 26:14-16; 27:3-5; Marka 14:43-46; Jana 13:18; Dzieje 1:26).

Jakże to kontrastuje z przykładem Saula z Tarsu, który został apostołem Pawłem! Kiedy się nawrócił, wyniesiony do chwały Jezus powiedział o nim: „Mąż ten jest moim narzędziem wybranym, aby zaniósł imię moje przed pogan i królów, i synów Izraela” (Dzieje 9:15, NP). Jako były prześladowca uczniów Jezusa, apostoł Paweł uważał, że nie zasługuje na przydzielenie mu tego zaszczytnego zadania, ale wykonał je z głębokim docenianiem, wykazując, że jest całkowicie rzetelny i niewzruszenie lojalny wobec swego wspaniałego Mistrza i niebiańskiego Przyjaciela (1 Kor. 15:9, 10; Efez. 3:8; 2 Tym. 4:7).

UNIKANIE PUŁAPEK

Podobnie jak w wielu innych sprawach, również w kwestii rzetelności trzeba unikać popadania w skrajność i spodziewania się zbyt wiele od drugich. Na przykład rodzice powinni się wystrzegać ‛rozjątrzania dzieci, żeby się nie zniechęcały’, ponieważ mogłoby to utrudnić wychowanie ich na rzetelnych dorosłych ludzi (Kol. 3:21). V. Cline pisze: „Rodzice, którzy mają zwyczaj robić z igły widły i bezlitośnie łajać dzieci za błahostki, niechybnie doprowadzą do tego, że ich pociechy nie tylko będą kłamać, ale też dobrze się w tym wyćwiczą. (...) Ciągłe zrzędzenie lub niemiłosierne strofowanie dzieci rzadko kiedy powstrzymuje je od tego, za co są karcone. Odstrasza natomiast od brania na siebie odpowiedzialności za swoje postępowanie”.

Dla wielu prawdziwą próbą jest ubóstwo, które może wystawiać na pokusę nieuczciwości, a niekiedy nawet skłaniać do zejścia na drogę przestępstwa. Świadom tego, pewien pisarz biblijny, skierował do Boga błaganie: „Nie daj mi ani ubóstwa, ani bogactwa. Pozwól mi spożywać mój wyznaczony pokarm, żebym się nie nasycił i się Ciebie nie zaparł, i nie powiedział: ‛Kto to jest Jehowa?’ i żebym nie zubożał, nie kradł, i nie znieważał imienia mego Boga” (Prz. 30:8, 9). Niejednemu prawdziwemu chrześcijaninowi modlitwa ta pomogła pozostać rzetelnym, gdyż dzięki niej zdał sobie sprawę z tego, że kradzieżą — nawet w obliczu głodu — ściągnąłby hańbę na Boga. A czy nie jest On w stanie zatroszczyć się o swych wiernych sług bez względu na to, w jak trudnej sytuacji by się znaleźli? (Mat. 6:31-33). Wiadomo jednak, że takiej pomocy nie mogą się spodziewać leniwi albo zbyt dumni, żeby podjąć jakąś podrzędną pracę (2 Tes. 3:10).

RZETELNI SĄ WYSOKO OCENIANI

Wspomniany na początku misjonarz wyjaśnił swemu rozmówcy, że w tym kraju, czyli w Zairze, mieszka ponad 28 000 Świadków Jehowy, którzy znajdują przyjemność w okazywaniu rzetelności. Podobnie jak w sąsiedniej Zambii, gdzie liczba ich współwyznawców wynosi 57 000, rzetelność wcale nie przeszkadza im ‛wyżyć’. Wprost przeciwnie, wychodzi im na dobre. Zwróćmy na przykład uwagę na poniższe doniesienie, zamieszczone w czasopiśmie Times of Zambia:

„Kierownictwo Targów Zambijskich obsadza wejścia członkami sekty Strażnicy — ze względu na ich rzetelność. (...) Najwidoczniej próbowano już korzystać z pomocy innych organizacji, ale większość z nich przejawiła wyraźny brak szacunku dla uczciwości, co zmusiło kierownictwo do zaangażowania wyznawców właśnie tej religii”.

Nieco dalej na południe, w Mdantsane na terenie Republiki Południowej Afryki, burmistrz tego miasta zamieszkiwanego przez Murzynów, pan Mphepha, oświadczył: „Przez sześć lat ani razu nie słyszałem, żeby Świadkowie zalegali z płaceniem czynszu, żyli na stopie wojennej z żonami lub występowali o rozwód. Mam więc dla nich wiele uznania i szacunku”. Tak, rzetelni są wysoko oceniani.

Rzetelność jest cechą, którą ludzie cenią i szanują. Za czasów imperium perskiego, kiedy namiestnik Nehemiasz musiał opuścić Jeruzalem, powierzył zarząd Chananiaszowi. Dlaczego? Sprawozdanie mówi: „Był człowiekiem tak rzetelnym” (Neh. 7:2).

Co więcej, Jehowa, który jest Bogiem prawdy, wymaga od nas rzetelności. Psalmista napisał o Nim w natchnieniu: „Twoje upomnienia okazały się bardzo rzetelne” (Ps. 93:5). Ty także możesz się o tym przekonać. Te ‛rzetelne upomnienia’ znajdują się w Słowie Bożym, Biblii. Jeżeli będziesz się do nich stosował, zaznasz wielu błogosławieństw zarówno teraz, jak i w bezkresnej przyszłości (Jana 17:3).

[Ramka na stronie 22]

Ludzie rzetelni

• Dotrzymują słowa — Mateusza 5:37

• Zachowują dla siebie poufne wiadomości — Przysłów 25:9

• Mówią prawdę — Efezjan 4:25

• Nie kradną, nie przywłaszczają sobie cudzej własności ani nie biorą niczego bez pozwolenia — Efezjan 4:28

• Uczciwie wykorzystują czas pracy — Kolosan 3:22, 23

• Dochowują wierności partnerom małżeńskim — Hebrajczyków 13:4

• Przyznają się do błędów — Przysłów 28:13

• Przestrzegają praw swego kraju — Tytusa 3:1

• Spłacają Bogu, co się Jemu należy — Mateusza 22:21

[Ilustracja na stronie 23]

Rzetelni pracownicy są wysoko oceniani i zwykle nie tracą posady w okresie kryzysu gospodarczego

[Ilustracja na stronie 24]

Rzetelnemu przyjacielowi można się zwierzyć bez obawy, że to rozpowie