Słowo Boże jest żywe

Dwa zmartwychwstania

PUSTY GRÓB! Za sprawą cudu ciało Jezusa znikło! Naczelni kapłani przekupują żołnierzy, którzy strzegli grobowca, i mówią im, by rozpuszczali fałszywą wiadomość, że to uczniowie Jezusa przyszli i wykradli jego ciało (Mat. 28:11-15). W rzeczywistości Chrystus dostąpił zmartwychwstania; był pierwszym, który powstał z umarłych do życia duchowego (Dzieje 26:22, 23; 1 Piotra 3:18).

Biblia informuje, że oprócz Jezusa również inni mogą zmartwychwstać w postaci duchowej, ale „każdy w swoim rzędzie: Chrystus jako pierwocina, potem należący do Chrystusa podczas jego obecności” (1 Kor. 15:20-23). Kim są „należący do Chrystusa”? Chodzi tutaj o grono 144 000 wiernych uczniów, wybranych, aby wraz ze swoim Mistrzem panować nad ziemią w Królestwie Bożym (Obj. 5:10; 14:1, 3; 2 Tym. 2:11, 12).

Oczywiście zmartwychwstanie do życia duchowego w niebie odbywa się niewidocznie dla oczu ludzkich. Pismo Święte opisuje tę przemianę następująco: „Siew odbywa się w skażeniu, wskrzeszenie w nieskazitelności. Siew dokonuje się w niesławie, wskrzeszenie w chwale. (...) Posiane bywa ciało fizyczne, wskrzeszone ciało duchowe” (1 Kor. 15:42-44).

To zmartwychwstanie do życia w niebie nosi nazwę pierwszego zmartwychwstania. Biblia podaje: „Szczęśliwy i święty jest każdy mający udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad tymi powtórna śmierć nie ma władzy, lecz będą (...) królować z nim przez tysiąc lat” (Obj. 20:6). Wzbudzenie do życia niebiańskiego zostało również nazwane „wcześniejszym powstaniem z martwych” (Filip. 3:11). Jak się już dowiedzieliśmy, ma ono miejsce ‛podczas obecności Chrystusa’, która się rozpoczęła w roku 1914, gdy Jezus Chrystus powrócił, by objąć władzę jako Król, choć jeszcze pośród nieprzyjaciół (Hebr. 10:12, 13).

Określenia „pierwsze” i „wcześniejsze” wskazują na jeszcze inne zmartwychwstanie. Kiedy wyznaczeni na współwładców Chrystusa będą już u jego boku, a nasza planeta zostanie oczyszczona z wszystkich przeciwników Królestwa Bożego, rozpocznie się po pewnym czasie wskrzeszanie umarłych do życia na ziemi. Istnieją więc dwa zmartwychwstania. Pierwszym jest powołanie do życia niebiańskiego. Drugim — „zmartwychwstanie zarówno sprawiedliwych, jak też niesprawiedliwych”, dające sposobność uzyskania wiecznego życia na ziemi (Dzieje 24:15).

Pomyśl, jak wspaniałym cudem jest zmartwychwstanie: rzeczywiste przywrócenie życia tym, których już nie ma! Zastanów się też, jak doniosłą rolę odgrywa ono w spełnieniu zamierzeń Boga! Nie ulega wątpliwości, iż owo cudowne postanowienie powinno nas pobudzać do okazywania Mu miłości i oddania ze wszystkich sił.