Czy dajesz odpór duchowi niezadowolenia?

PISMO Święte niemal od samego początku zwraca nam uwagę na wypadki szemrania, wywołanego duchem niezadowolenia (Wyjścia 15:24). W otaczającym nas świecie takie szemranie jest zjawiskiem powszechnym i nabierając mocy niejednokrotnie przeradza się w ryk. Zachodzi niebezpieczeństwo, że porwie wszystkich, gdyż potrafi wywierać bardzo silny wpływ. Nastrój tkwiący u jego podłoża często przejawia się najpierw w zwykłym narzekaniu, nawet przyciszonym głosem, wręcz szeptem wyrażającym rozżalenie lub odmienne zdanie. Prawdziwi chrześcijanie powinni walczyć z taką skłonnością do szemrania. Ale jak się ustrzec owego niezadowolenia?

JAK SIĘ TO ZACZĘŁO

Jehowa wieleset lat po buncie w Edenie wyrobił sobie imię, kiedy wyzwolił Izraelitów z Egiptu i zorganizował ich w naród (Wyjścia 9:16). Ale czy potrafili być wdzięczni swemu Wyzwolicielowi? W ciągu 40 lat spędzonych na pustyni raz po raz szemrali przeciwko Jehowie — bezpośrednio lub pośrednio — krytykując Mojżesza i Aarona! Przy jednej z takich okazji Jehowa zapytał wręcz: „Jak długo mam znosić to przewrotne zgromadzenie szemrzące przeciw Mnie?” (Liczb 14:26, 27, Biblia Tysiąclecia; Wyjścia 16:2, 7). Duch niezadowolenia wybuchał w starożytnym Izraelu w ciągu całych jego dziejów (Ezech. 18:25).

NARZEKANIE NA SWÓJ LOS

Oczywiście człowiek wskutek niedoskonałości może dopuścić do tego, że zacznie niesłusznie narzekać na swoją sytuację. Hiob, człowiek sprawiedliwy, poczuł się tak nieszczęśliwy z powodu okropnych przeżyć, że przeklinał dzień swoich narodzin (Hioba 3:1-3). Czy u ludzi mających się za chrześcijan może się zdarzyć, że zaczną być niezadowoleni ze swego losu? Owszem, tak już bywało.

Na temat „ludzi bezbożnych”, którzy zakradli się do zboru chrześcijańskiego w pierwszym stuleciu, uczeń Juda napisał: „Są szemraczami, którzy narzekają na swój los, postępując według własnych [nikczemnych, niemoralnych] pragnień, a ich usta wymawiają napuszone słowa, gdy dla swojej korzyści podziwiają osobistości” (Judy 3, 4, 16). Chcąc pozostać wiernymi chrześcijanami, musimy wystrzegać się takich utyskiwaczy. O ileż lepiej jest pamiętać o licznych błogosławieństwach, jakich zaznajemy w służbie dla Jehowy, i tym samym przejawiać ducha, który podoba się Bogu! (Gal. 6:18).

PRZECIWKO BRACIOM LUB WSPÓŁSŁUGOM

Słudzy Jehowy zawsze powinni z miłą chęcią kierować się życzliwością i być gotowi do wzajemnej współpracy. Tymczasem szemranie może zrujnować dobre stosunki z drugimi. Lewita Korach, a wraz z nim cała grupa ludzi, szemrali przeciw Mojżeszowi i Aaronowi oraz przejawiali ducha zawiści. Ponieważ było to całkowicie sprzeczne z wolą Jehowy, więc owych szemraczy spotkała śmierć (Księga Liczb, rozdział 16).

Setki lat później apostoł Jan wspomniał o żądnym stanowiska Diotrefesie, który ‛obmawiał go niegodziwymi słowami’. Jan miał zamiar w stosowny sposób rozprawić się z tym szemraczem, gdy mu się uda dostać do danego zboru (3 Jana 9, 10).

Musimy zatem mieć się na baczności, żeby nie ogarnęło nas niezadowolenie ani skłonność do szemrania z powodu przywilejów udostępnionych nam w zborze. Dobrze będzie na przykład pohamować chęć wyrażenia niezadowolenia, gdy komuś innemu zostanie przydzielone odpowiedzialne zadanie, do którego spełniania w naszym pojęciu my byśmy się lepiej nadawali. Możemy nie mieć racji, a już na pewno nie chcielibyśmy, żeby nas opanował duch występujący u Koracha czy Diotrefesa.

POSZUKAJ ŚRODKÓW ZARADCZYCH W BIBLII

Każdy z nas, będąc człowiekiem niedoskonałym i nękanym różnymi problemami, od czasu do czasu niewątpliwie popada w nastrój niezadowolenia. Ale mamy niezbędną pomoc, gdyż Pismo Święte ukazuje, jak można przezwyciężyć tego ducha i wywoływaną przez niego skłonność do narzekania.

Bardzo ważne jest uprzytomnienie sobie, że szemranie nie podoba się Jehowie, gdyż zdradza brak wiary i miłości do Boga. Dlatego apostoł Paweł ostrzegł: „Nie bądźcie też szemraczami, jak niektórzy z nich [Izraelitów na pustyni] szemrali, tylko żeby poginąć z ręki niszczyciela” (1 Kor. 10:10; Liczb 14:35-38). Napisał również: „Czyńcie wszystko bez szemrania i sporów” (Filip. 2:14). W gruncie rzeczy jak można służyć całą duszą „szczęśliwemu Bogu”, gdy się jest notorycznym utyskiwaczem? (1 Tym. 1:11). Powinniśmy więc przyswoić sobie pogląd Jehowy na różne rzeczy i całkowicie Mu zaufać, że potrafi sprawić, iż będziemy zadowoleni i szczęśliwi. Pamiętajmy, że wśród owoców Jego ducha znajduje się radość (Gal. 5:22, 23).

Przy przeciwstawianiu się duchowi niezadowolenia pomocna jest świadomość, że w tym życiu ciągle następują zmiany. Toteż wszelkie powody do uskarżania się również są tylko przejściowe. (Porównaj 2 do Koryntian 4:17). Kiedy będziemy o tym pamiętać, łatwiej nam będzie stale znajdować radość w służeniu Jehowie. „Mając utrzymanie i okrycie, zadowolimy się tym” i nie pozwolimy, żeby opanował nas niepokój lub zbytnie zatroskanie (1 Tym. 6:8). Możemy przecież czerpać otuchę z zapewnienia Jehowy: „Żadnym sposobem cię nie zostawię ani żadną miarą cię nie opuszczę”. Mając zatem gwarancję, że Ojciec niebiański nie wypuści nas spod swej pieczy, nie uskarżajmy się na swój los, ale ‛poprzestawajmy na tym, co obecnie mamy’ (Hebr. 13:5).

PAMIĘTAJ O NASZEJ BŁOGOSŁAWIONEJ POZYCJI

Czy bywasz czasem niezadowolony z tego, co dotąd osiągnąłeś w życiu? Jeżeli tak, to pomyśl o swoim poprzednim stanie i obecnej uprzywilejowanej pozycji w duchowym raju, jakim cieszą się prawdziwi chrześcijanie. (Zobacz List 2 do Koryntian 12:1-4). Namaszczeni duchem naśladowcy Chrystusa zostali ‛powołani z ciemności do cudownego światła’ Bożego. Towarzysząca im „wielka rzesza” również cieszy się wspaniałym światłem prawdy, mając przed sobą otwarte dalsze wzniosłe perspektywy (1 Piotra 2:9; Obj. 7:9-14). Czy nie powinniśmy być zadowoleni, wręcz nader szczęśliwi, że korzystamy z duchowego oświecenia, będąc zaszczyceni możliwością poznawania Jehowy Boga i naszego Króla Jezusa Chrystusa oraz służenia Im?

Należymy do międzynarodowej społeczności braci i sióstr, wielkiej organizacji prowadzącej działalność publiczną, którą kieruje Jezus Chrystus za pośrednictwem „niewolnika wiernego i rozumnego”. To ogólnoświatowe braterstwo zgodnie z wolą Jehowy służy głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie i pozyskiwaniu uczniów (Mat. 24:14, 45-47; 28:19, 20; 1 Piotra 2:17). Czyż nie są to naprawdę istotne powody do zadowolenia?

Skoro przy tym wszystkim nas osobiście nie zadowalają jakieś aspekty funkcjonowania zboru, to być może źle zrozumieliśmy pewne rozwiązania albo patrzymy na sprawę z nie całkiem właściwego punktu widzenia, a to się zdarza wśród niedoskonałych ludzi, nawet wśród chrześcijan oddanych Bogu. (Zobacz też Księgę Przysłów 16:2; List do Galatów 2:11-14; do Filipian 4:2). A jeśli nawet mamy rację, czy nie powinniśmy zaufać Jehowie, że za pośrednictwem swego Syna, Głowy zboru, potrafi takie rzeczy należycie uporządkować? (Efez. 5:22, 23). O ileż lepiej jest uzbroić się w cierpliwość, zamiast być niezadowolonym!

Kiedy się zastanowimy nad tym, jak Jehowa postępuje ze swoim zorganizowanym ludem, znajdujemy uzasadnione powody do zadowolenia. Na przykład zostało nam udostępnione jasne zrozumienie nauk biblijnych, co przyczynia się do duchowego pokrzepienia sług Jehowy. Wyłuszczony został Boży punkt widzenia na czysty tryb życia, dzięki czemu Świadkowie Jehowy, chociaż nie są doskonali, odznaczają się przestrzeganiem norm moralnych w zdumiewającym stopniu. Tak dalece rozpracowany został właściwy sposób funkcjonowania organizacji prawdziwych chrześcijan, że teraz służymy Jehowie zgodnie z biblijnymi wytycznymi dotyczącymi zborów (Filip. 1:1). Czy wszystko to nie powinno nam, oddanym Bogu chrześcijanom, sprawiać zadowolenia?

Ponadto wierni chrześcijanie żywią wspaniałą nadzieję na przyszłość, dzięki której powinniśmy odzyskiwać pełne zadowolenie, nawet gdyby go nam chwilowo brakowało. Bliski już jest czas, gdy wszystko, co żyje, będzie oddawać cześć Jehowie! (Psalm 150). Dlatego nie pozwalajmy sobie na szemranie, ale raczej służmy naszemu niebiańskiemu Ojcu z miłym Mu zadowoleniem.