Starsi traktujcie poważnie swoje obowiązki pasterskie!

„Paście powierzoną wam trzodę Bożą” (1 Piotra 5:2).

1. Dlaczego ludzie, których Bóg darzy łaską, trafnie są przyrównani do owiec?

JAKŻE trafnie do zobrazowania ludzi cieszących się łaską Boga Jehowy użyto symbolu owiec! Te potulne stworzenia reagują na głos swego pasterza i chętnie za nim idą. Tak samo podobni owcom słudzy Boży pozwalają się prowadzić Dobremu Pasterzowi, Jezusowi Chrystusowi. Znając go i słuchając, radośnie podporządkowują się jego kierownictwu (Jana 10:11-16). Literalne owce, gdy nie mają troskliwego pasterza, szybko stają bezradnie lub wpadają w popłoch. Nic więc dziwnego, że Jezusa Chrystusa ogarnęło współczucie dla tłumów, które „były złupione i sponiewierane jak owce bez pasterza” (Mat. 9:36).

2. Jak Jehowa traktował ludzi o usposobieniu owiec, którzy cierpieli przez wyzutych z miłości „pasterzy Izraela”?

² Jehowa Bóg jest żywo zainteresowany pomyślnością duchową osób szczerego serca, nazwanych w Piśmie Świętym „owcami”. Na przykład za pośrednictwem proroka Ezechiela przepowiedział nieszczęścia, jakie miały spotkać „pasterzy Izraela”, ludzi na odpowiedzialnych stanowiskach, którzy karmili samych siebie, a owce zaniedbywali. Jehowa nie zamierzał pozwalać, by te „owce” bez końca zaznawały cierpień, i dlatego oświadczył: „Zagubioną odszukam, zabłąkaną sprowadzę z powrotem, skaleczoną opatrzę, chorą umocnię” (Ezech. 34:2-16, Biblia Tysiąclecia).

3. W jaki sposób Jezus Chrystus okazał zainteresowanie owcami?

³ Dobry Pasterz, Jezus Chrystus, tak samo troszczy się o ludzi przyrównanych do owiec. Dlatego przed wstąpieniem do nieba wyraził pragnienie, żeby owce były otoczone należytą opieką. Apostołowi Piotrowi polecił: „Karm moje jagniątka”, „paś moje owieczki”, „karm moje owieczki” (Jana 21:15-17). W celu zapewnienia trzodzie nieprzerwanej, życzliwej opieki Jezus dał „niektórych jako pasterzy (...) dla budowania ciała Chrystusowego” (Efez. 4:11, 12).

4. Do czego apostoł Paweł zachęcał zamianowanych „starszych”?

⁴ Skoro zarówno Bóg, jak i Chrystus, żywią tak głęboką miłość do ludzi podobnych owcom i tak bardzo się nimi interesują, więc usługiwanie w charakterze podpasterzy trzody Bożej jest bardzo odpowiedzialnym zadaniem. Właśnie dlatego apostoł Paweł upominał „starszych” w Efezie, zamianowanych pod wpływem ducha, żeby ‛paśli zbór Boży’, poświęcając mu należytą uwagę (Dzieje 20:17, 28). A dzięki czemu tacy starsi zdołają sprostać swym obowiązkom?

PASTERZE OTRZYMUJĄ WSKAZÓWKI

5. Jakiej rady udzielił współnadzorcom apostoł Piotr?

⁵ Apostoł Piotr, od którego Jezus oczekiwał, że będzie karmił jego owce, zwrócił się do drugich nadzorców ze słowami: „Paście powierzoną wam trzodę Bożą nie pod przymusem, lecz dobrowolnie, i nie z umiłowania nieuczciwego zysku, lecz z ochotą, ani nie odgrywając roli panów nad tymi, którzy są dziedzictwem Bożym, lecz stając się wzorami dla trzody” (1 Piotra 5:1-3). Przyjrzyjmy się zatem, jakim sposobem starsi zamianowani przez ducha świętego mogą należycie zastosować się do tej rady.

6. W jakim usposobieniu starsi powinni służyć „trzodzie Bożej”?

⁶ Piotr zachęca współstarszych: „Paście powierzoną wam trzodę Bożą nie pod przymusem, lecz dobrowolnie”. Ci więc, którzy dostąpili przywileju usługiwania w charakterze duchowych pasterzy, nie powinni tego robić z ociąganiem, opiekując się owcami tylko z musu. Nie mogą czuć się zniewoleni, jak gdyby to była jakaś niewdzięczna praca albo jak gdyby ktoś wypychał ich do pasienia owiec. Starsi powinni raczej pełnić służbę w ochoczym nastroju (por. Ps. 110:3). Człowiek gotowy wyświadczać dobro bliźnim zazwyczaj czyni to całym sercem; wytęża swoje siły i dokłada wszelkich starań, by działać w ich interesie. Ofiarny starszy chętnie poświęca innym czas i energię. Wie, że owce niekiedy błądzą; dlatego pragnie im pomagać. W ten sposób odzwierciedla troskę, jaką takie jednostki otacza Bóg. Istotnie, zainteresowanie Jehowy błądzącymi po manowcach Izraelitami było tak wielkie, że mógł potem powiedzieć: „Mówiłem: ‛Oto jestem, jestem!’ do narodu, który nie wzywał mego imienia”! (Izaj. 65:1, BT).

7, 8. (a) Na czym polega wykonywanie pracy pasterskiej nie z miłości do nieuczciwego zysku? (b) Co to znaczy służyć ochoczo?

⁷ Piotr zaznaczył, że pracę pasterską winno się wykonywać „nie z umiłowania nieuczciwego zysku, lecz z ochotą”. Zamianowani starsi nie chcą być ciężarem dla owiec. Stanowisko takie reprezentował też apostoł Paweł, który do chrześcijan w Tesalonice napisał: „Pamiętacie przecież, bracia, naszą pracę i trud. Pracowaliśmy dniem i nocą, aby nikomu z was nie być ciężarem. Tak to wśród was głosiliśmy Ewangelię Bożą”. Ponadto przypomniał im: „Nie wzbudzaliśmy wśród was niepokoju ani u nikogo nie jedliśmy za darmo chleba, ale pracowaliśmy w trudzie i zmęczeniu, we dnie i w nocy, aby dla nikogo z was nie być ciężarem” (1 Tes. 2:9; 2 Tes. 3:7, 8, BT).

⁸ W naszych czasach wierni pasterze trzody Bożej tak samo nie pożądają zachłannie tego, co posiadają owce, ani nie usiłują czerpać ich kosztem jakichkolwiek zysków (Łuk. 12:13-15; Dzieje 20:33-35). Apostoł Paweł wykazał, że mężczyźni kwalifikujący się na nadzorców nie mogą być ‛chciwi nieuczciwego zysku’ (Tyt. 1:7). Przeciwnie, mają służyć gorliwie i ochoczo, entuzjastycznie interesując się swoją pracą i dbając o dobro owiec powierzonych ich pieczy (Filip. 2:4). W ten sposób tacy pasterze dają dowody niesamolubnej troski o trzodę, wzorując się w tym na Bogu Jehowie i Jego Synu, Jezusie Chrystusie.

9. Dlaczego chrześcijański pasterz nie może ‛odgrywać roli pana nad dziedzictwem Bożym’?

⁹ Piotr dodał jeszcze, że starsi mają paść lud Jehowy, „nie odgrywając roli panów nad tymi, którzy są dziedzictwem Bożym, lecz stając się wzorami dla trzody”. Kochający pasterz starannie unika nadużywania swego autorytetu przez podkreślanie swej wyższości, a więc górowania nad owcami. Ducha wyniosłości nie da się pogodzić z chrystianizmem, dlatego muszą się go wystrzegać wszyscy, którzy pragną się podobać Jehowie. W Księdze Przysłów 21:4 czytamy: „Dumne oczy i serce nadęte, ta pochodnia występnych, jest grzechem” (BT). Natomiast Jezus wyjaśnił swoim naśladowcom: „Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym” (Mat. 20:25-27, BT). Zatem starsi muszą pamiętać, że należący do trzody są owcami Bożymi i nie wolno się z nimi szorstko obchodzić.

10. (a) Co robili niektórzy pasterze ludu za dni Ezechiela? (b) W jaki sposób lojalni nadzorcy świecą trzodzie dobrym przykładem?

¹⁰ Do dbających tylko o siebie pasterzy z czasów Ezechiela rzekł Jehowa: „Słabej nie wzmacnialiście, o zdrowie chorej nie dbaliście, skaleczonej nie opatrywaliście, zabłąkanej nie sprowadziliście z powrotem, zagubionej nie odszukiwaliście, a z przemocą i okrucieństwem obchodziliście się z nimi”. Bóg nadmienił też, że grubiańscy pasterze ‛popychali wszystkie zwierzęta słabe, tak że je przepędzili’ (Ezech. 34:4, 20, 21, BT). Ale nie tak postępują dziś pobudzani miłością pasterze „trzody Bożej”. Nie popisują się swoim autorytetem, i pilnie zważają na to, żeby nie zgorszyć żadnej owcy (por. Marka 9:42). Tacy starsi udzielają natomiast serdecznej pomocy i zachęty. Ponadto z modlitwą polegają na Jehowie i dokładają starań, żeby dawać dobry przykład „w mowie, w prowadzeniu się, w miłości, w wierze, w czystości moralnej” (1 Tym. 4:12). Dzięki temu owce są zadowolone i czują się bezpieczne, ponieważ wiedzą, że są pod opieką kochających, bogobojnych pasterzy.

NIEBEZPIECZEŃSTWA ZAGRAŻAJĄCE OWCOM

11. Dlaczego nowożytni pasterze powinni tak się opiekować trzodą Bożą, żeby owce czuły się bezpieczne?

¹¹ Ludziom o usposobieniu owiec potrzebne jest dziś poczucie bezpieczeństwa oparte na tym, że starsi ze szczególną uwagą dbają o ochronę trzody (Izaj. 32:1, 2). Jest to konieczne zwłaszcza dlatego, że w obecnych „czasach krytycznych”, stanowiących znamię „dni ostatnich”, chrześcijanom grozi wiele niebezpieczeństw (2 Tym. 3:1-5). Psalmista Dawid także bywał w groźnych sytuacjach, śmiało mógł jednak powiedzieć: „Jehowa jest moim Pasterzem. (...) Nawet gdy chodzę doliną głębokiego cienia, nie boję się niczego złego, Ty bowiem jesteś ze mną” (Ps. 23:1-4). Nowożytni pasterze stada Bożego powinni tak się troszczyć o owce, by mogły — jak Dawid — czuć się bardzo blisko Jehowy i by ich przynależności do organizacji Bożej towarzyszyło poczucie bezpieczeństwa.

12. Przed jakimi modnymi tendencjami należy chronić owce? Jak starsi mogą być pod tym względem pomocą?

¹² Wśród zagrożeń, przed którymi trzeba chronić członków trzody Bożej, należałoby wymienić współczesną skłonność do wyzutego z zasad, niemoralnego trybu życia. Dzisiejsze formy rozrywki, propagowane za pośrednictwem telewizji lub w inny sposób, w znacznym stopniu przyczyniły się do tego, że mnóstwo ludzi obrało sobie postępowanie stojące w jaskrawej sprzeczności z miernikami nakreślonymi w Słowie Bożym. Rozpowszechniony w obecnym świecie pogląd, że wszystko uchodzi, w tym także rażące przejawy zdemoralizowania w życiu seksualnym, wymagają stanowczego przeciwdziałania udzielaniem w zborze zdrowych rad biblijnych. Dlatego pasterze trzody muszą dobrze wiedzieć, czego Biblia uczy na temat moralności. A ponadto powinni wyczulić owce na obowiązek zachowywania czystości w służbie Jehowy (Tyt. 2:13, 14).

13. (a) Jakiego zagrożenia w dużej mierze dotyczą wyborne rady udzielone w Liście Judy? (b) Jak starsi muszą się ustosunkować do odstępców?

¹³ Istnieje też zagrożenie ze strony odstępców. Pamiętajmy, że dziewiętnaście stuleci temu do zboru wśliznęli się „ludzie bezbożni”, którzy dali się poznać jako fałszywi nauczyciele. Byli oni niebezpiecznymi „skałami ukrytymi pod wodą”, fałszywymi pasterzami karmiącymi samych siebie, ludźmi, którzy byli pozbawieni usposobienia duchowego, kierowali się zwierzęcymi instynktami i wywoływali rozłamy. List Judy zawiera wyborne rady ułatwiające starszym oraz wszystkim chrześcijanom toczenie „twardego boju za wiarę” (Judy 3, 4, 12, 19). Nie ulega wątpliwości, że starsi muszą przedsiębrać stanowcze kroki wobec każdego, kto usiłuje doprowadzić do rozbicia, gdyż Paweł napisał: „Usilnie zachęcam was, bracia, żebyście mieli na oku tych, którzy wywołują podziały i dają okazje do zgorszenia — wbrew nauce, jaką poznaliście; i strońcie od nich” (Rzym. 16:17). Pasterze są więc zobowiązani chronić trzodę przed tymi i jeszcze innymi ‛wilkami w owczej skórze’ (Mat. 7:15, BT).

POMAGANIE OWCOM POD INNYMI WZGLĘDAMI

14, 15. Jak starsi mogą przyjść z pomocą współwyznawcom, którzy do siebie odnoszą się nieżyczliwie?

¹⁴ Pasienie „trzody Bożej” często wymaga śpieszenia owcom z pomocą w pokonywaniu rozmaitych trudności, jakie mogą się wyłaniać w zborze. Niekiedy nawet dochodzi do starć między owcami. Z powodu drobnych uchybień niektórzy zaczynają odnosić się do siebie nieżyczliwie. Takie jednostki potrafią posunąć się do tego, by nawzajem się oczerniać i w końcu, ku własnej niepowetowanej szkodzie duchowej, zerwać kontakt z dotychczasowymi przyjaciółmi w służbie Jehowy (Prz. 18:1).

¹⁵ Chcąc skutecznie dopomóc takim współwyznawcom, duchowi pasterze muszą być bardzo czujni. Niekiedy na przykład starsi poczują się zmuszeni tłumaczyć, jakim złem jest obrzucanie się oszczerstwami i w jaki sposób wszyscy lojalni chrześcijanie powinni się przyczyniać do zachowania jedności zboru (Kapł. 19:16-18; Ps. 133:1-3; 1 Kor. 1:10). W takim wypadku ich pomoc prawdopodobnie będzie skuteczna, gdy wskażą na przestrogę udzieloną przez apostoła Pawła: „Jeśli u was jeden drugiego kąsa i pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli” (Gal. 5:13-15, BT; Jak. 3:13-18).

16. Co muszą zrobić starsi, gdy dostrzegą w zborze jakieś niezdrowe tendencje?

¹⁶ Starsi, nie wolno wam zapominać, że Diabeł „krąży jak ryczący lew, szukając, kogo by pożreć” (1 Piotra 5:8). Każdy prawdziwy chrześcijanin musi walczyć, ale nie z ciałem ani krwią, lecz ze złymi mocami duchowymi (Efez. 6:10-13). Wierni pasterze z pewnością nie chcą dopuścić, by owce zostały przechytrzone przez Szatana. Jeżeli więc któraś zaczyna opuszczać zebrania, troskliwi starsi postarają się ustalić przyczynę, a następnie zaofiarować odpowiednią pomoc duchową. Pasterze muszą znać wygląd trzody i zważać na wszelkie niezdrowe skłonności odzywające się w zborze (Prz. 27:23). Gdy zauważą tendencję do lekceważenia służby polowej, zaniedbywania studium osobistego albo przywiązywania zbyt wielkiej wagi do rozrywek lub też dążenia do celów materialistycznych, tacy obarczeni odpowiedzialnością mężczyźni powinni szukać sposobu uzdrowienia sytuacji. Wzorując się na Jehowie oraz na Dobrym Pasterzu, Jezusie Chrystusie, starsi troszczący się o „trzodę Bożą” śpieszą ze stosowną osobistą pomocą, a niekiedy udzielają niezbędnych rad na zebraniach (Gal. 6:1). W taki czy inny sposób miłujący starsi udowadniają, że swe obowiązki pasterskie traktują poważnie (Dzieje 20:28).

DONIOSŁE ZNACZENIE DZIAŁALNOŚCI PASTERSKIEJ

17. Czego potrzeba, żeby się nadawać na starszego?

¹⁷ Pasienie „trzody Bożej” jest zadaniem stawiającym starszemu duże wymagania. Wysokie mierniki, jakim trzeba sprostać, by się nadawać do tej zaszczytnej służby, zostały wyraźnie przedstawione w listach 1 do Tymoteusza 3:1-7, do Tytusa 1:5-9 oraz 1 Piotra 5:1-4. Nie każdy brat może usługiwać w tym charakterze, gdyż tylko ludzie naprawdę usposobieni duchowo potrafią należycie wywiązywać się z tej odpowiedzialności (1 Kor. 2:6-16). Zaszczyt ten mógłby przypaść w udziale wielu braciom nie będącym jeszcze starszymi, najpierw jednak muszą się oni ‛ubiegać o urząd nadzorcy’. Powinni gorliwie studiować Słowo Boże i tym sposobem przyswoić sobie głębokie zrozumienie jego treści. Muszą się okazać godnymi zalecenia, to znaczy muszą odpowiadać biblijnym wymaganiom dającym podstawę do zamianowania na starszych, na przydatnych pasterzy „trzody Bożej”.

18. Jakie uczucia żywił apostoł Paweł w stosunku do zborów? Czy żywi je ktoś w dobie dzisiejszej?

¹⁸ Dobry Pasterz, Jezus Chrystus, podporządkowuje się Bogu Jehowie, pełniąc służbę w roli głowy zboru chrześcijańskiego (Jana 10:11; 1 Kor. 11:3; Efez. 5:22, 23). Jakże uradowany musi być Jezus, mając podpasterzy trzody, którzy należycie prowadzą i chronią owce! Ci duchowo usposobieni mężczyźni odpowiadają wysokim wymaganiom biblijnym, stawianym chrześcijańskim starszym. Ponadto interesują się owcami równie serdecznie, jak swego czasu apostoł Paweł, który napisał: „Prócz tych rzeczy o charakterze zewnętrznym [trudności i cierpień], co na mnie dzień w dzień napiera, to troska o wszystkie zbory. Któż słabnie, a ja nie słabnę? Kto bywa doprowadzony do potknięcia, a ja nie płonę gniewem?” (2 Kor. 11:23-29). Paweł dużo podróżował i codziennie był pełen „troski o wszystkie zbory”, podobnie jak nadzorcy podróżujący doby obecnej. Zamianowani starsi w poszczególnych zborach jako duchowi pasterze również pilnie troszczą się o owce należące do trzody powierzonej ich pieczy.

19. Jaki będzie wynik stosowania się do rady z Listu do Hebrajczyków 13:17 oraz poważnego traktowania przez starszych ich obowiązków pasterskich?

¹⁹ Pasienie „trzody Bożej” to ciężka praca, ale otrzymuje się za nią sowitą nagrodę. Dlatego pasterze trzody, sumiennie strzeżcie swego cennego przywileju! Należycie troszczcie się o owce Boże! Oby wszyscy ludzie o usposobieniu owiec zgodnie współpracowali z podpasterzami zamianowanymi pod działaniem ducha świętego. „Bądźcie posłuszni tym, którzy się podjęli pośród was przewodzić, i bądźcie ulegli”, zachęcał Paweł, „stale bowiem czuwają nad waszymi duszami jako mający zdać z tego sprawę” (Hebr. 13:17). Kiedy wszyscy oddani Jehowie całym sercem będą współdziałać w jedności, ogromne duchowe dobrodziejstwa i błogosławieństwa nadal będą towarzyszyć wiernej służbie chrześcijańskich starszych, którzy poważnie traktują swoje obowiązki pasterskie.

Czy potrafisz wyjaśnić:

◼ Dlaczego duchowi pasterze powinni pełnić służbę ochoczo?

◼ Dlaczego starsi muszą być wolni od umiłowania nieuczciwego zysku?

◼ Dlaczego źle postępowaliby starsi, gdyby odgrywali rolę panów nad trzodą Bożą?

◼ Dlaczego nadzorcy powinni być przykładami dla trzody?

◼ Wymień kilka zagrożeń, przed którymi pasterze powinni chronić „trzodę Bożą”.

[Ilustracje na stronie 21]

Na wzór troskliwych pasterzy z czasów starożytnych dzisiejsi starsi z miłością ‛pasą trzodę Bożą’