Czy idziesz śladami Zbawiciela?

JEDNĄ z największych przyjemności, jakie możemy sprawić drugiej osobie, jest naśladowanie jej przykładu. Dzieci najczęściej biorą sobie za wzór rodziców. Kilkunastoletnia młodzież stara się upodobnić do czołowych postaci z dziedziny rozrywki, a dorośli — do osobistości ze świata polityki lub interesów. Ilu jednak usiłuje naśladować największą osobistość w dziejach ludzkości, Jezusa Chrystusa?

Z badań statystycznych przeprowadzonych niedawno przez Instytut Gallupa wynika, że „ośmiu na dziesięciu Amerykanów przynajmniej w pewnej mierze dąży do wzorowania się na Jezusie”. Tylko „dwanaście procent ankietowanych oświadczyło, że zdobywa się pod tym względem na maksymalny wysiłek”.

A dlaczego Jezus Chrystus bardziej niż wszyscy inni sławni ludzie zasługuje na to, by wstępowano w jego ślady? Na przykład dlatego, że — jak podano w dziele The World Book Encyclopedia — „wywarł on na ludzkość chyba większy wpływ niż ktokolwiek inny w jej historii”. A przecież w odróżnieniu od wielu wpływowych osobistości nie stawał na czele wojsk, które wyruszały do boju, aby nawracać siłą. Nie prowadził kosztownej propagandy, jak to obecnie czynią głośni kaznodzieje. Nie popierał żadnej partii politycznej. Wpływ swój zawdzięczał wyłącznie potędze przyniesionego orędzia oraz sposobowi jego przedstawiania (Mat. 7:28, 29; Jana 7:46).

Jezus pobudzał ludzi do dokonywania w życiu gruntownych zmian, zarówno pod względem moralnym, jak i duchowym. Której ze znanych postaci historycznych udało się równie korzystnie oddziałać na tak liczne rzesze? I który z przywódców ludzkich zasłużył sobie na miano „lojalnego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników”? (Hebr. 7:26).a A zatem Jezus ustanowił doskonały wzór, czego nie można powiedzieć o żadnym innym człowieku żyjącym dotąd na ziemi.

Może zastanawiasz się jednak, czytelniku, w jaki sposób słabi i niedoskonali ludzie mogą naśladować taki wspaniały przykład. Pisarz H.G. Wells zaznaczył w swym dziele pt. Historia świata, że od samego początku wzbraniano się iść śladami Chrystusa. „Albowiem kto go brał poważnie”, stwierdził, „ten jednocześnie wstępował w obręb dziwnie niespokojnego życia, musiał porzucić dotychczasowe zwyczaje, panować nad instynktami i popędami, próbować niewiarygodnego szczęścia”. Wells pyta na koniec: „Czyż można się dziwić, że po dziś dzień ten Galilejczyk jest zbyt wielki dla naszych małych serc?” (przekład Jana Parandowskiego, Ossolineum 1983).

Ale czy tak jest rzeczywiście? Trzeba przyznać, że naśladowanie Chrystusa w sposób doskonały byłoby niemożliwe. Niemniej jednak apostoł Piotr oznajmił, że Jezus ‛pozostawił nam wzór, abyśmy szli dokładnie jego śladami’ (1 Piotra 2:21). Zauważmy, iż Piotr nie napisał, że mamy to robić „doskonale”, tylko „dokładnie”. Jaki więc wzór pozostawił nam Jezus? I jak możemy podążać jego śladami?

[Przypis]