Radość wśród ludu Bożego

W WYPOWIEDZI króla Dawida, zanotowanej w Psalmie 68, a wersetach od 2 do 4, zawarte jest serdeczne zaproszenie dla wszystkich miłujących prawdziwą wolność: „Śpiewajcie Bogu, nućcie melodię Jego imieniu; wznoście pieśń Temu, który cwałuje przez pustynne równiny jak Jah, gdyż takie jest Jego imię; i śpiewajcie przed Nim pieśń triumfu”. Czyż może być większy zaszczyt niż takie śpiewanie przed Bogiem w radosnym uniesieniu? (Izaj. 12:2, 3). Przez cały rok 1986 wspaniale wspierał On swych świadków, w dalszym ciągu ogłaszających wolność mieszkańcom ziemi.

Artykuł niniejszy zawiera przegląd ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy w roku 1986. Znajdujemy w niej powody do ogromnej radości! Jak wynika z zebranych danych, szczytowa liczba głosicieli aktywnie pracujących w 208 krajach podniosła się do 3 229 022, co stanowi 6,8 procent wzrostu w ciągu roku. Ochrzczonych zostało 225 868 osób.

UPAMIĘTNIENIE ŚMIERCI JEZUSA

Liczba obecnych na najważniejszym zebraniu w roku, na Pamiątce śmierci Jezusa, sięgnęła co najmniej do wysokości 8 160 597, przy czym trzeba zaznaczyć, że wskutek pogarszających się warunków na świecie nie wszystkie sprawozdania dotarły do celu. Liczba biorących udział w spożywaniu emblematów Pamiątki spadła do 8927, gdyż kolejni pomazańcy w podeszłym wieku zakończyli swą ziemską służbę (Obj. 2:10).

Wielu z tych, którzy się zgromadzili w posłuszeństwie wobec polecenia Jezusa, odznaczyło się wyjątkową odwagą (1 Kor. 11:23-26; Jana 16:33). W pewnym kraju afrykańskim, gdzie działalność Świadków Jehowy jest zakazana, na obchód Pamiątki zbór zebrał się w mieszkaniu jednej z sióstr. Zaledwie po ośmiu minutach przemówienia przybyli przedstawiciele miejscowych władz, żeby zaaresztować braci. Kazano przerwać zebranie. Bracia uprzejmie, ale stanowczo obstawali przy tym, że muszą tą Pamiątką uczcić ofiarną śmierć Jezusa. Przekonywanie i prośby doprowadziły do tego, iż pozwolono im kontynuować uroczystość w obecności funkcjonariuszy. Zebranie dobiegło końca w spokoju, po czym wszyscy obecni zostali aresztowani. Po przesłuchaniach zatrzymano na dłużej pięciu braci. Pozostawali przez jakiś czas w więzieniu, potem jednak ich także zwolniono, szczęśliwych, że mogli przeprowadzić Wieczerzę Pańską (1 Jana 5:3, 4).

W Nigerii, gdzie liczba Świadków wzrosła do 128 461, na uroczystość Pamiątki przybyło 394 370 osób, więcej niż kiedykolwiek przedtem. Jedno z zebrań zorganizowano w miejscowości Igieduma, gdzie jest wznoszony nowy kompleks budynków Betel; było na nim ponad 700 obecnych — prawie wszyscy mieszkańcy wsi!

Z Meksyku nadeszło takie sprawozdanie: „Dokądkolwiek jedziemy, wszędzie głosiciele po prostu tryskają entuzjazmem, a cały kraj jakby był podpalony ogniem prawdy. Prawda porywa braci i wokół niej obraca się całe ich życie. Garną się do niej całymi rodzinami. Sporo osób, które podejmują się studiować, od razu też zaczyna chodzić na zebrania. Sprzyja to robieniu szybkich postępów”. Meksyk doniósł, że liczba obecnych na Pamiątce wyniosła 838 467. W sierpniu 198 003 głosicieli Królestwa prowadziło w tym kraju 327 664 studia biblijne w mieszkaniach ludzi zainteresowanych. Jakże wspaniałe są możliwości dalszego rozwoju!

ROZROST NA CAŁYM ŚWIECIE

Podobne doniesienia o rozwoju docierają z samego centrum chrześcijaństwa. Włochy osiągnęły w sierpniu nową najwyższą liczbę 139 570 głosicieli, a 301 009 osób przybyło na uroczystość Wieczerzy Pańskiej. Świadkowie Jehowy rzeczywiście pozwalają tam ‛świecić swemu światłu przed ludźmi’ (Mat. 5:16, Biblia Tysiąclecia, wydanie II). Oto przykład: „Kiedy pewna siostra wrzuciła pieniądze do automatu wydającego bilety w autobusie, jej znajomy powiedział, że nie warto płacić za tak krótki przejazd. Siostra wyjaśniła, że należy zapłacić, nawet gdy się jedzie jeden przystanek. Chwilę potem znajomy wysiadł. Wówczas odezwał się do niej kierowca autobusu: ‛Czy pani jest Świadkiem Jehowy?’ ‛Tak’, padła odpowiedź, ‛a dlaczego pan pyta?’ ‛Słyszałem pani rozmowę w sprawie płacenia za przejazd i wiem, że Świadkowie Jehowy należą do tych nielicznych, którzy tak postępują i są uczciwi we wszystkim’. Kilka miesięcy później na pewnym zgromadzeniu jakiś mężczyzna podszedł do tej siostry i powiedział: ‛Czy pani mnie poznaje? Jestem kierowcą, który w autobusie rozmawiał z panią o płaceniu za bilet. Widząc pani zachowanie, postanowiłem rozpocząć studiowanie Biblii ze Świadkami Jehowy’”.

W Wielkiej Brytanii zanotowano szczytową liczbę 107 767 głosicieli Królestwa. Wśród nich znalazł się nowo ochrzczony brat, o którym czytamy: „George ma teraz 84 lata. Poznał prawdę po 50 latach pracy w charakterze świeckiego kaznodziei w miejscowym kościele. Na początku po każdym studium biblijnym wychodził szybko do drugiego pokoju, żeby zapalić papierosa. Był nałogowym palaczem od 70 lat. Jednakże po przestudiowaniu 26 rozdziału książki Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi nie zapalił już ani razu. George jest już ponad rok po chrzcie i bardzo gorliwie udziela się w służbie polowej, opowiadając innym o błogosławieństwach, jakie Jehowa zapewni w swoim nowym systemie rzeczy”.

Z Republiki Federalnej Niemiec nadeszła wiadomość o nowej najwyższej: zaraportowało 118 645 głosicieli. Dziesiątki tysięcy wiernych Świadków pozwalają też ‛świecić swemu światłu’ w sąsiednim kraju. W Niemczech wierni głosiciele nawet w sędziwości nie chcą odłożyć „miecza ducha” (Efez. 6:16, 17). Pewien zbór donosi: „Mamy w naszym gronie siostrę, która liczy sobie 103 lata i dalej mieszka samodzielnie. Starsi zboru zorganizowali grupę siedmiu do ośmiu sióstr, które opiekują się nią kolejno po tygodniu. Robią to od trzech czy czterech lat. Opiekunki społeczne, opłacane z funduszy publicznych, przychodzą ją kąpać i zmieniać jej pościel. Ale w razie ich choroby albo urlopu nasze siostry przejmują również te zadania. Tego rodzaju dowody chrześcijańskiej miłości i ofiarności stanowią dobre świadectwo dla osób postronnych. Nasza 103-letnia siostra jest sprawna umysłowo i uważa opiekunki społeczne za swój ‛teren pracy’. Głosi im gorliwie w czasie, gdy ją kąpią, i udostępnia im literaturę”. Rzeczywiście więc „siwizna jest koroną piękna, gdy się do niej dochodzi po drodze sprawiedliwości” (Prz. 16:31).a

Zaproszenie do wychwalania Jehowy jest jednak skierowane do ludzi w każdym wieku — „młodzieńców, a także dziewic, starców razem z dziećmi”; i wielu młodych ‛pamięta o swoim Stwórcy w kwiecie swojego wieku’ (Ps. 148:12; Kazn. 12:1, Biblia warszawska). W Brazylii, gdzie zanotowano wspaniałą nową najwyższą — 196 948 głosicieli — do Towarzystwa Strażnica wpłynął list z leżącego na uboczu miasteczka, w którym dwóch młodych braci przez kilka miesięcy głosiło dobrą nowinę. Można w nim było przeczytać między innymi: „Chciałbym pochwalić Was za dzielnych młodych ludzi, jakich macie w swojej religii. Jestem nauczycielem i w szkole mam do czynienia z młodzieżą. Wiem, że nie jest taka, jak dawniej bywała. Wasi młodzi przedstawiciele są naprawdę wzorowi. Szanują starszych, są grzeczni i skromnie ubrani. A jak znają swoją Biblię! Taka jest prawdziwa religia! Szkoda, że muszą nas opuścić”. Raz po raz ktoś z braci przeprowadza się teraz razem z rodziną do tego typu odosobnionych terenów, żeby podtrzymać powstałe tam zainteresowanie.

Czy postępy prawdy są też widoczne w krajach niechrześcijańskich? W gazecie The Wall Street Journal z 9 lipca 1986 roku opublikowano dłuższy artykuł pod tytułem: „Gleba jałowa — misjonarze chrześcijańscy wysiewają ziarno w Japonii, ale wzrost jest niewielki”. Przytoczono wypowiedź misjonarza z ramienia Zjednoczonego Kościoła Chrystusowego: „Nie ma widoków na to, żeby chrześcijaństwo naprawdę kiedyś zapuściło korzenie w Japonii”. Znalazło się tam również następujące zdanie pewnego franciszkanina: „Okres zagranicznych misji w Japonii dobiegł końca”. Obaj trudzili się na próżno ponad 30 lat. W artykule tym nadmieniono jeszcze: „Chrześcijanie stanowią niecały 1% ludności i pomimo stałej działalności misyjnej udział ten maleje”. Tyle o religiach nominalnie chrześcijańskich. A co można powiedzieć o Świadkach Jehowy, którzy w tym kraju uczą czystego chrystianizmu? Przez ostatnie 92 miesiące bez przerwy notowali wzrost liczby aktywnych głosicieli i doszli do nowej najwyższej — 113 062 (w tym każdego miesiąca przeciętnie 46 390 pionierów). W Japonii prowadzono 146 316 domowych studiów biblijnych z osobami nowo zainteresowanymi Słowem Bożym. Z pewnością zapowiada to dalszy wspaniały wzrost. Wyraźnie tu widać spełnianie się proroctwa z Księgi Izajasza 65:13, 14.

SŁUŻBA PIONIERSKA

A jak się przedstawia sprawa w ośrodku całej tej dynamicznej działalności, w samych Stanach Zjednoczonych? Na terenach tego kraju pracowało 744 919 głosicieli Królestwa, co stanowi nową liczbę szczytową. Czy jednak naprawdę potrzeba tylu „wewnętrznych misjonarzy”? Z pewnością tak, gdyż zbrodnie, narkomania, niemoralność, choroby i korupcja osiągnęły tu daleko większy stopień zaawansowania niż w większości tak zwanych krajów pogańskich. Ludzie, którzy tęsknią do czegoś lepszego, pragną pociechy i nadziei, a Świadkowie Jehowy mają takie orędzie (Izaj. 61:1, 2; Mat. 24:14). W roku 1986 ci słudzy Boży poświęcili w Stanach Zjednoczonych 146 673 490 godzin na ogłaszanie dobrej nowiny o Królestwie. Oznacza to 12,6 procent wzrostu albo 16 449 229 godzin więcej w porównaniu z rokiem 1985. Czas ten spędzono pożytecznie, gdyż rozpowszechniono 6 138 938 książek, czyli o 23,2 procent więcej niż w roku poprzednim. W samym tylko kwietniu udostępniono ludziom ponad 1 000 000 książek objaśniających uzasadnioną nadzieję na pokój i bezpieczeństwo.

Do najbardziej zachęcających szczegółów sprawozdania ze Stanów Zjednoczonych należy rozwój działalności pionierów. W kwietniu zanotowano nową najwyższą: 45 786 pionierów stałych, a więc 23 procent wzrostu w stosunku do ubiegłego roku. Zsumowanie tej liczby z przeciętną 43 369 pionierów pomocniczych i przeciętną 279 pionierów specjalnych oznacza, że każdego miesiąca blisko 90 000 osób wyruszało rozgłaszać Królestwo Boże w ramach pełnienia służby pionierskiej. Są wśród nich młodzi, jak również starsi wiekiem, którzy mądrze wyzyskują czas na wysławianie Jehowy.

DAWANIE DOKŁADNEGO ŚWIADECTWA

Apostoł Paweł, nauczając publicznie i od domu do domu, ‛dokładnie dawał świadectwo’ na rzecz dobrej nowiny (Dzieje 20:20, 21). Na wielu obszarach jest dziś dawane podobne świadectwo. Na przykład z Gwadelupy nadeszło takie sprawozdanie: „Pod koniec roku służbowego jeden głosiciel przypadał u nas na 72 mieszkańców. Rzecz zrozumiała, że jesteśmy więcej niż dobrze znani w całym kraju! Faktem jest, iż w wielu miejscach wyruszamy na ten sam teren co tydzień. Ktoś mógłby powiedzieć, że ludzi chyba nuży nasz widok albo że odwiedzanie tych samych miejsc tydzień w tydzień działa zniechęcająco. W rzeczywistości jest wręcz przeciwnie: im więcej pracujemy na danym terenie, tym większe wzbudzamy zainteresowanie. Co o tym świadczy? Otóż dowodzi tego osiągnięta w kwietniu szczytowa liczba 7136 domowych studiów biblijnych, które prowadziło 4558 głosicieli! Ostatnio w pewnym czasopiśmie ukazał się nagłówek: ‛Świadkowie Jehowy — królowie chodzący od drzwi do drzwi’! My jednak poczytujemy to sobie za zaszczyt. Podczas minionego roku służbowego ochrzczono u nas 458 nowych braci i sióstr”. Duch wytrwałości i radości przejawiający się w częstym opracowywaniu naszego terenu, poznawanie ludzi i przejmowanie się nimi, przyjazne przełamywanie ich uprzedzeń — oto, co może prowadzić do odnalezienia wielu osób o usposobieniu owiec.

Jehowa obficie błogosławi swoim sługom w pewnym kraju afrykańskim, gdzie dzieło jest zakazane i szaleje wojna domowa. W kraju tym wielu naszych braci cierpi po więzieniach, a niektórzy młodzi nawet zostali straceni. Niemniej kwiecień przyniósł wspaniałe wyniki ze szczytowymi, nigdy dotąd nie notowanymi osiągnięciami w dziesięciu różnych dziedzinach działalności. Nowa liczba głosicieli przewyższa o 29 procent tę z poprzedniego roku. Jakąż gorliwość okazują ci drodzy bracia! W kwietniu każdy z nich poświęcił na służbę przeciętnie ponad 18 godzin i prowadził średnio 2,6 studiów.

Pewna umownie sformułowana wiadomość, jaka nadeszła do biura oddziału roztaczającego opiekę nad tym obszarem, w wystarczającym stopniu daje wyobrażenie o panujących tam warunkach; czytamy w niej: „W dalszym ciągu panuje u nas męcząca spiekota. Wysiłek, jaki trzeba włożyć, aby się w ogóle poruszać i z kimś spotkać, dowodzi najlepiej, że mamy falę upałów. Wiemy jednak, iż jesteśmy tak stworzeni, by umieć się przystosować do każdej temperatury i każdego środowiska. Wbrew wszystkiemu nie upadamy na duchu i ufamy, że przeżyjemy”. Cóż za niezłomna prawość!

Jednostki zachowujące prawość tworzą lud zachowujący prawość — ogólnoświatową społeczność liczącą 3 229 022 świadków na rzecz Jehowy! Spodziewają się oni ufnie, że ocaleją w nadchodzącym „wielkim ucisku” i pod panowaniem Królestwa Chrystusa będą uczestniczyć we wspaniałej pracy polegającej na przekształcaniu ziemi w raj (Obj. 7:14; 21:3, 4; Izaj. 65:17, 21-23, 25). Niezmiernie się radują obserwując, że Jehowa już teraz błogosławi ich gorliwą działalność niezależnie od tego, czy głoszą Jego Słowo „w porze sprzyjającej”, czy „w porze uciążliwej” (2 Tym. 4:2). Z następnych stron dowiadujemy się, jakie wyniki osiągnęli dzięki usłuchaniu polecenia z tekstu biblijnego obranego za myśl przewodnią na rok 1986: „Idź (...) rozgłaszaj królestwo Boże” (Łuk. 9:60).

[Przypis]

[Tabela i ilustracja na stronie 5]

Niektóre dane z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy

Szczytowa liczba głosicieli: 3 229 022 6,8%

Przeciętnie pionierów w miesiącu: 391 294 21,2%

[Tabela na stronach 6-11]

SPRAWOZDANIE ROCZNE Z OGÓLNOŚWIATOWEJ DZIAŁALNOŚCI ŚWIADKÓW JEHOWY

[Patrz publikacja]