Czy naprawdę można rozmawiać z umarłymi?
BRAZYLIJSKIE drużyny piłkarskie zwracają się niekiedy o pomoc do mediów spirytystycznych. W jakim celu? Szukają u nich rady, gdy obawiają się zwycięstwa strony przeciwnej. Jak podaje jedna z gazet, „możliwość bezpośredniego skontaktowania się ze światem duchów w celu znalezienia rozwiązania rozmaitego typu problemów wywiera potężny wpływ na miliony ludzi”. W niektórych krajach wysoko postawieni politycy oraz artyści i ludzie interesu regularnie radzą się duchów. Pragnąc wyleczyć się z jakiejś choroby lub wybrnąć z kłopotów natury finansowej, wiele osób stara się nawiązać kontakt ze zmarłymi w mniemaniu, że posiadają oni szerszą wiedzę.
Czy jednak próby rozmawiania z umarłymi są godne polecenia? Czy w ogóle jest to możliwe? I czy nie wiąże się z tym pewne ryzyko? Być może zdziwi cię, Czytelniku, co na ten temat ma do powiedzenia Biblia.
CO SIĘ WŁAŚCIWIE PRZYTRAFIŁO SAULOWI?
Omówmy przykład wzięty z życia, a zanotowany na kartach Biblii. Otóż król starożytnego Izraela, Saul, lękając się wrogich mu Filistynów, odszukał w Endor pewną kobietę, będącą medium spirytystycznym. Zwrócił się do niej z prośbą o skontaktowanie go z nieżyjącym już prorokiem Samuelem. Medium opisało dostrzeżoną postać jako starca okrytego szatą bez rękawów, z czego Saul wysnuł wniosek, że to właśnie Samuel. Jaką wiadomość przekazała ta zjawa? Izrael zostanie wydany w ręce Filistynów, a Saul i jego synowie znajdą się następnego dnia przy „Samuelu”, co znaczyło, że zginą w walce z Filistynami (1 Sam. 28:4-19). Czy rzeczywiście tak się stało?
Niezupełnie. Saul został ciężko ranny w bitwie z Filistynami, umarł jednak śmiercią samobójczą (1 Sam. 31:1-4). Ponadto wbrew przepowiedni, która sugerowała, że wraz z Saulem zginą wszyscy jego synowie, przeżył go jeden z nich, imieniem Iszboszet.
A czy w sumie było rzeczą słuszną pytać zmarłego? Stanowczo nie. Pismo Święte wyjaśnia: „Saul umarł za swą niewierność (...), a także za wypytywanie medium spirytystycznego, gdzie zasięgał wiadomości” (1 Kron. 10:13). Czy z powyższego zdarzenia możemy się czegoś nauczyć? Tak, Saul poniósł śmierć za to, że prosił medium o wywołanie ducha. Dlaczego spotkała go taka kara? Swoim postępkiem złamał on stanowczy zakaz dany przez Boga: „Nie powinien się znaleźć u ciebie nikt, (...) kto się radzi medium, ani zawodowy przepowiadacz wydarzeń, ani kto wypytuje zmarłych. Każdy bowiem, kto się zajmuje tymi rzeczami, jest obrzydliwością dla Jehowy” (Powt. Pr. 18:10-12). Dlaczego Bóg uważa nawiązywanie kontaktów ze zmarłymi za coś ohydnego? Zanim odpowiemy na tak sformułowane pytanie, zastanówmy się,
CZY JEST TO W OGÓLE MOŻLIWE?
Aby można było rozmawiać ze zmarłymi, musieliby oni w dalszym ciągu żyć. Musieliby posiadać nieśmiertelne dusze. Tymczasem w Biblii czytamy: „I przystąpił Jehowa Bóg do ukształtowania człowieka z prochu ziemi, i tchnął w jego nozdrza dech życia, i stał się człowiek duszą żyjącą” (Rodz. 2:7). A zatem duszą jest sam człowiek. Nie ma on dodatkowo jakiejś nieśmiertelnej duszy, żyjącej po śmierci ciała. W Piśmie Świętym wyraźnie stwierdza się: „Dusza, która grzeszy, właśnie ta umrze” (Ezech. 18:4). Znajdziemy też w nim następujące słowa: „Żyjący są świadomi tego, że umrą; ale umarli — ci nie mają żadnej świadomości (...) nie ma działania ani planowania, ani wiedzy, ani mądrości w Szeolu”, wspólnym grobie ludzkości (Kazn. 9:5, 10).
A zatem umarli nie tylko nie posiadają rozleglejszej wiedzy, ale w ogóle nie mają świadomości. Z tego powodu rozmowa z nimi jest niemożliwa. Przestrzeganie prawa Bożego, zakazującego podejmowania takich prób, chroni nas zatem przed oszukaniem. Z przeżyć Saula wynika jednak, że otrzymanie pewnych wieści z dziedziny duchowej jest możliwe.
CO SIĘ ZA TYM KRYJE?
Przede wszystkim trzeba zdawać sobie sprawę, że wiele osób umiejących rzekomo nawiązywać kontakt z umarłymi, często ucieka się do zwykłych wybiegów. W dziele pt. The World Book Encyclopedia czytamy: „Stwierdzono, iż podczas seansów media zręcznie wywołują u ludzi przekonanie, że duchy mogą się porozumiewać z żyjącymi. Uczeni potrafią wyjaśnić niejedną z ich sztuczek. Niektóre media na przykład okazują się brzuchomówcami, inne posługują się pomocnikami lub stosują triki, korzystając ze specjalnych urządzeń. Bywają też ludzie, którzy wyzyskują hipnozę. Większość uczestników takich seansów bardzo pragnie skontaktować się ze zmarłymi krewnymi. Pragnienie to bywa dostatecznie silne, by daną osobę skłonić do uwierzenia, iż wiadomości otrzymywane od medium pochodzą w gruncie rzeczy ze świata duchów”.
Czy jednak sprawę tę powinniśmy rozpatrywać tylko pod tym kątem widzenia? Nie, gdyż przestrzeganie prawa Bożego zabraniającego wypytywania umarłych stanowi dla nas ochronę jeszcze pod znacznie ważniejszym względem. Informacje rzeczywiście mogą pochodzić z dziedziny niewidzialnej, ale ich źródłem są potężne stworzenia duchowe, usiłujące zwodzić ludzi. Biblia nazywa je „złymi mocami duchowymi”; chodzi o Szatana Diabła i nieposłusznych aniołów, określanych mianem demonów (Efez. 6:12). Kiedy król Saul odwiedził medium w Endor, pod zmarłego proroka Samuela podszył się właśnie jakiś demon.
Przeżycia Saula dowodzą, że zbuntowani aniołowie nie mają do przekazania nic budującego, a ich rzekoma pomoc jest krótkotrwała. Podobnie jak ich władca, Diabeł, są po prostu kłamcami (Marka 3:22; Jana 8:44). Nieżyjący już brytyjski pisarz i badacz zjawisk parapsychicznych, sir Arthur Conan Doyle, stwierdził: „Mamy, niestety, do czynienia z wierutnymi kłamstwami, których autorami są nikczemne i złośliwe byty myślące. Przypuszczam, że każdy, kto badał te rzeczy, napotkał przykłady świadomego wprowadzania w błąd, przemieszanego niekiedy z przekazaniem pożytecznych i prawdziwych informacji” (The New Revelation [Nowe objawienie], strona 72). Chyba sobie nie życzysz, żeby cię oszukiwano, prawda?
Zastanówmy się nad następującą sprawą: Z historii wiemy o handlu niewolnikami i wynikłych z niego cierpieniach. Czy ktokolwiek zgodziłby się dobrowolnie na takie trudy i upokorzenia? Na pewno nie! Dlaczego więc mielibyśmy z własnej winy popaść w niewolę złych duchów? Stworzenia te nie tylko kłamią, ale także podporządkowują sobie ludzi, popychając ich czasami do stosowania przemocy, a nawet do popełnienia morderstw. Na przykład 29-letni Brazylijczyk imieniem Jose, mieszkaniec Pernambuco, wyznał, że ‛wstąpił w niego jakiś duch, który zmusił go do zabicia rocznej córeczki’. Istotnie, zadawanie się ze złymi mocami duchowymi może prowadzić do takiej uległości. Ale ciemiężeni niewolnicy w dawnych czasach tęsknili za wolnością i tak samo wszyscy ludzie pozostający pod wpływem demonów powinni dążyć do uwolnienia się spod ich władzy. Jedyną drogą do osiągnięcia tego celu jest zerwanie wszelkich kontaktów z mediami spirytystycznymi oraz wystrzeganie się prób rozmawiania ze zmarłymi. A skoro już o tym mowa, to
CZY W OGÓLE ZACHODZI POTRZEBA ROZMAWIANIA Z UMARŁYMI?
Kontakty takie wcale nie są potrzebne, nie jesteśmy bowiem pozbawieni opieki. Podobnie jak dzieci ufające swemu ojcu możemy śmiało zwracać się do naszego Ojca niebiańskiego, Jehowy Boga, który chętnie pomaga ludziom szczerego serca (Łuk. 11:9-13). Prorok Boży Izajasz napisał: „W wypadku, gdyby wam mieli rzec: ‛Zwróćcie się do mediów spirytystycznych albo do posiadających ducha wieszczego, którzy szepczą i wypowiadają się zniżonym głosem’ — czyż lud nie powinien się zwracać do swego Boga? Czy należy zwracać się do zmarłych w sprawie żywych? Do prawa i do poświadczenia!” (Izaj. 8:19, 20).
Jeżeli będziemy unikać wszelkiego komunikowania się ze złymi duchami i gorliwie spełniać wolę Bożą, to uzyskamy solidną podstawę do pokładania ufności w Jehowie. Chrześcijański uczeń Jakub napisał: „Podporządkujcie się więc Bogu, lecz przeciwstawcie się Diabłu, a ucieknie od was” (Jak. 4:7). Pewien człowiek, który po 28 latach uprawiania spirytyzmu podjął się studiowania Biblii ze Świadkami Jehowy, powiedział: „Nigdy nie bój się tego, co Diabeł może zrobić ludziom, którzy porzucają praktyki spirytystyczne, ale raczej zaufaj Jehowie Bogu”.
Napełnianie umysłu prawdą ze Słowa Bożego oraz zgodne z nią postępowanie umożliwia nam ‛nałożenie pełnej zbroi [duchowej] od Boga’, abyśmy „zdołali stawić czoło machinacjom Diabła” i nie popadli w niewolę niegodziwych sił duchowych (Efez. 6:11). Skuteczną ochronę przed napastowaniem przez demony stanowi też regularne zanoszenie modlitw do Jehowy (Prz. 18:10).
Jakże pocieszająca jest znajomość rzeczywistego stanu umarłych! Śmierć jest podobna do głębokiego snu (Jana 11:11). Jezus Chrystus zaś zapewnił, że umarli zostaną wskrzeszeni (Jana 5:28, 29).
Pewien były spirytysta wraz z żoną i dziećmi doszedł na podstawie Pisma Świętego do przekonania, że nie ma żadnej potrzeby nawiązywania rozmów ze zmarłymi, a właściwie z bytami, które się za nich podają. Podobnie jak ta rodzina oraz wiele innych na całym świecie, również Ty możesz osiągnąć wolność pod względem duchowym (Jana 8:32). Zapoznaj się z prawdą o stanie umarłych oraz o zamierzeniu Bożym co do ludzkości. Pozwoli Ci to z radością oczekiwać utworzonego przez Jehowę nowego systemu rzeczy, w którym będziesz mógł rozmawiać ze zmartwychwstałymi i cieszyć się życiem wiecznym w pokojowych, rajskich warunkach (Izaj. 25:8).
[Ilustracja na stronie 29]
Kto właściwie mówił, gdy król Saul chciał się coś dowiedzieć od zmarłego proroka Samuela?