Sprawiedliwość wkrótce zapewniona wszystkim narodom

„Sprawiedliwość — o sprawiedliwość powinieneś zabiegać, abyś pozostał przy życiu i naprawdę objął w posiadanie krainę, którą ci daje Jehowa, twój Bóg” (POWTÓRZONEGO PRAWA 16:20).

1. Na czym polegało pierwotne zamierzenie Boże względem ludzi i jedynie pod jakim warunkiem człowiek mógł je zrealizować?

JEHOWA Bóg stworzył mężczyznę i kobietę z myślą o napełnieniu ziemi doskonałymi ludźmi. Wszyscy oni mieli Go wysławiać oraz spełnić swoją rolę w opanowywaniu ziemi (Rodzaju 1:26-28). Ponieważ człowiek został uczyniony na obraz i podobieństwo Boże, ma wszczepione takie cechy, jak: mądrość, sprawiedliwość, miłość i moc. Jedynie dzięki zrównoważonemu korzystaniu z tych przymiotów miał kiedyś urzeczywistnić zamierzenie, które wobec niego powziął Stwórca.

2. Dlaczego dla synów Izraela tak ważne było dążenie do sprawiedliwości?

² Jak wykazano w poprzednim artykule, człowiek zbuntował się przeciw Bożemu sposobowi postępowania i został skazany na śmierć. Obarczony odtąd niedoskonałością, nie mógł już zrealizować pierwotnego planu Bożego co do rodziny ludzkiej. W dużym stopniu wynikało to z faktu, iż nie był w stanie przejawiać doskonałej sprawiedliwości. Nic więc dziwnego, że Mojżesz przypomniał później ludowi izraelskiemu: „Sprawiedliwość — o sprawiedliwość powinieneś zabiegać”! Samo życie Izraelitów oraz możność objęcia w posiadanie Ziemi Obiecanej zależały od tego, czy będą dążyć do sprawiedliwości (Powtórzonego Prawa 16:20).

Zarys przyszłych dobrodziejstw

3. Dlaczego bliższe poznanie postępowania Jehowy z narodem izraelskim ma dziś dla nas istotne znaczenie?

³ Postępowanie Jehowy z narodem izraelskim umacnia w nas ufne przeświadczenie, że za pośrednictwem wybranego przez siebie Sługi, Jezusa Chrystusa, niezawodnie przedstawi On jasno wszystkim narodom swoją sprawiedliwość. Apostoł Paweł wskazuje na to następującymi słowami: „Wszystko bowiem, co niegdyś napisano, to spisano dla naszego pouczenia, abyśmy przez wytrwałość i przez pociechę z Pism zachowali nadzieję” (Rzymian 15:4). Bóg „miłuje (...) rzetelność i sprawiedliwość”, toteż oczekiwał, by Izraelici naśladowali Go w tym we wszelkich kontaktach z bliźnimi (Psalm 33:5). Przekonamy się o tym, gdy zbadamy bliżej kilka z 600 danych im przepisów prawnych.

4. Jak przepisy Prawa Mojżeszowego zapobiegały trudnościom na tle praw obywatelskich?

⁴ Przestrzeganie norm ogłoszonych przez Mojżesza skutecznie zapobiegało powstawaniu problemów na tle praw obywatelskich. Na przykład w sprawie cudzoziemca, który przybył, żeby zamieszkać wśród Izraelitów, Księga Kapłańska 19:34 orzeka: „Przybysza, który się osiedlił wśród was, będziecie uważać za obywatela. Będziesz go miłował jak siebie samego” (BT). Jakież to sprawiedliwe i nacechowane miłością postanowienie! W podobnym duchu upomniano sędziów i świadków: „W sporze sądowym nie odpowiadaj ulegając zdaniu większości, aby naginać prawo. Nie wolno ci też okazywać względów ubogiemu w jego procesie” (Wyjścia 23:2, 3, Bp). Pomyślmy tylko — sprawiedliwość wymierzano jednakowo bogatym i biednym!

5. Porównaj kodeks karny zawarty w Prawie Mojżeszowym z ustawami obowiązującymi obecnie.

⁵ Prawo karne zawarte w kodeksie Mojżesza zdecydowanie przewyższało ustawy obowiązujące w państwach nowożytnych. Złodzieja na przykład nie wtrącano do więzienia, gdzie żyłby kosztem uczciwie pracujących ludzi, którzy przestrzegali Prawa. Musiał on zapracować na to, by zwrócić dwukrotną lub jeszcze wyższą wartość tego, co ukradł. Ofiara przestępstwa nie ponosiła więc straty. A załóżmy, że złodziej nie chciał pracować ani płacić. W takim wypadku był sprzedawany w niewolę i pozostawał w niej aż do wyrównania szkód. Jeżeli w dalszym ciągu trwał w uporze, skazywano go na śmierć. W ten sposób oddawano sprawiedliwość okradzionemu, a także skutecznie odstraszano innych, którzy mogliby mieć ciągoty do kradzieży (Wyjścia 22:1, 3, 4, 7; Powtórzonego Prawa 17:12). Ponadto z uwagi na fakt, iż życie jest w oczach Bożych święte, każdy morderca ponosił śmierć. W ten sposób eliminowano ze społeczeństwa zwyrodniałych, niebezpiecznych osobników. Natomiast nieumyślnym zabójcom okazywano miłosierdzie (Liczb 35:9-15, 22-29, 33).

6. Do jakiego wniosku prowadzi przeanalizowanie przepisów obowiązujących w Izraelu?

⁶ Któż może zaprzeczyć, że wszelkie sędziowskie poczynania Boga wobec narodu izraelskiego były nacechowane sprawiedliwością? Ileż pociechy i nadziei czerpiemy więc z rozmyślania nad tym, jak za pośrednictwem Chrystusa Jezusa spełni się obietnica Boża zanotowana w Księdze Izajasza 42:1! Znajdujemy tu następujące słowa: „Zapewni narodom sprawiedliwość”.

Sprawiedliwość zrównoważona miłosierdziem

7. Opisz miłosierne postępowanie Jehowy z Izraelem.

⁷ Sprawiedliwość Boża pozostaje w równowadze z miłosierdziem. Uwidoczniło się to wyraźnie, gdy Izraelici zaczęli się buntować przeciw słusznym drogom Bożym. Posłuchajmy, jak Mojżesz opisał serdeczną troskę Jehowy o ten lud w czasie jego 40-letniego pobytu na pustyni: „Odnalazł go w ziemi pustynnej, w bezkresnym odludziu dzikich głosów; troskliwą otoczył go opieką, strzegł jak źrenicy oka. Jak orzeł, gdy czuwa nad gniazdem, gdy unosi się nad pisklętami, tak On rozpostarł skrzydła i wziął Izraela, na swoich nosił go piórach. Sam Jahwe nim kierował” (Powtórzonego Prawa 32:10-12, Bp). Kiedy naród ten później popadł w odstępstwo, Jehowa nawoływał: „Zechciejcie zawrócić z waszych złych dróg i od waszych złych postępków” (Zachariasza 1:4a).

8, 9. (a) Do jakiego stopnia Bóg traktował Żydów sprawiedliwie, ale miłosiernie? (b) Jakie nieszczęście spotkało ich w końcu? Co jednak można powiedzieć o Bożym sposobie obchodzenia się z tym narodem?

⁸ Gotowość Jehowy do okazania miłosierdzia napotykała głuche uszy. Stwórca powiedział przez proroka Zachariasza: „Ale oni nie słuchali i nie zwracali na mnie uwagi” (Zachariasza 1:4b). W tej sytuacji sprawiedliwość nacechowana miłosierdziem pobudziła Jehowę do posłania jednorodzonego Syna, by pomógł Izraelitom powrócić do ich Boga. Jan Chrzciciel wprowadził Syna Bożego słowami: „Oto Baranek Boży, który usuwa grzech świata!” (Jana 1:29). Przez kilka lat Jezus niestrudzenie nauczał Żydów o słusznych drogach Bożych i dokonywał niezliczonych cudów, czym dowiódł, że jest przepowiedzianym Wyzwolicielem (Łukasza 24:27; Jana 5:36). Lud jednak nie usłuchał ani nie uwierzył; dlatego Jezus był zmuszony zawołać: „Jeruzalem, Jeruzalem, które zabija proroków i kamienuje posłanych do niego — jakże często chciałem zebrać twe dzieci niby kokoszka, która zbiera pod skrzydła swe pisklęta! Ale nie chcieliście tego. Oto wasz dom wam jest zostawiony” (Mateusza 23:37, 38).

⁹ Bóg powstrzymywał się z wykonaniem niepomyślnego wyroku jeszcze przez 37 lat, aż do 70 roku n.e. Wtedy to pozwolił Rzymianom zburzyć Jeruzalem i uprowadzić do niewoli tysiące Żydów. Kiedy się bierze pod uwagę trwającą tyle wieków wielkoduszność i cierpliwość Jehowy, czy można nie dostrzec, że całe Jego postępowanie z domem Izraela znamionowała sprawiedliwość?

Sprawiedliwość dla wszystkich narodów

10. Jak sprawiedliwość Boża została rozciągnięta na wszystkie narody?

¹⁰ Po odrzuceniu Jezusa przez Izraelitów uczeń Jakub powiedział: „Bóg po raz pierwszy zwrócił uwagę na narody, aby z nich wziąć lud dla swego imienia” (Dzieje Apostolskie 15:14). „Lud” ten, obejmujący między innymi nielicznych Żydów, którzy uznali Jezusa za Mesjasza, stanowi duchowy „Izrael Boży”, złożony ze 144 000 zrodzonych z ducha Bożego naśladowców Jezusa Chrystusa (Galatów 6:16; Objawienie 7:1-8; 14:1-5). Pierwszym wierzącym spośród nieobrzezanych pogan był Korneliusz. Kiedy razem z domownikami uznał on zgotowaną przez Boga drogę zbawienia, apostoł Piotr oświadczył: „Naprawdę dostrzegam, że Bóg nie jest stronniczy, lecz w każdym narodzie człowiek, który się Go boi i wprowadza w czyn sprawiedliwość, jest Mu przyjemny” (Dzieje Apostolskie 10:34, 35). A Paweł szerzej opisał słuszność bezstronnej postawy Jehowy, wyjaśniając: „Nie ma Żyda ani Greka, nie ma niewolnika ani wolnego, nie ma mężczyzny ani niewiasty; bo wszyscy jednym jesteście w jedności z Chrystusem Jezusem. Co więcej, jeśli należycie do Chrystusa, to jesteście rzeczywiście nasieniem Abrahama, dziedzicami w stosunku do obietnicy” (Galatów 3:28, 29).

11. Jaką obietnicę dano Abrahamowi i jak się ona spełni?

¹¹ Przypomniano nam w tym miejscu wspaniałą obietnicę, jaką Jehowa dał Abrahamowi. Widząc gotowość tego patriarchy do ofiarowania umiłowanego syna Izaaka, Bóg powiedział do niego: „Z uwagi na fakt, że to uczyniłeś i nie odmówiłeś mi swego syna, swego jedynaka, z całą pewnością będę ci błogosławił (...). A za pośrednictwem twojego nasienia stanowczo zjednają sobie błogosławieństwo wszystkie narody ziemi” (Rodzaju 22:16-18). Jak się spełni ta obietnica? „Nasienie Abrahama”, złożone z Jezusa Chrystusa i 144 000 jego namaszczonych naśladowców, którzy dochowają wierności do śmierci, będzie przez 1000 lat sprawować z niebios rządy nad ludzkością (Objawienie 2:10, 26; 20:6). W nawiązaniu do owego błogosławionego okresu Jehowa zapewnia nas: „Dostatkowi tego książęcego panowania i pokojowi nie będzie końca”. Dlaczego? Ponieważ „książęce panowanie” mesjańskiego Królestwa będzie ‛wspierane sprawiedliwością i rzetelnością aż po czas niezmierzony’ (Izajasza 9:7 [9:6, Bw]).

12. W jakiej mierze już teraz możemy zaznawać błogosławieństw przymierza Abrahamowego?

¹² Nie potrzebujemy jednak czekać na tysiącletnie królowanie Jezusa Chrystusa, aby zaznać dobrodziejstw płynących z przymierza Abrahamowego. Już dziś korzysta z nich „wielka rzesza” ludzi „ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków”. Dzięki temu, że w sensie symbolicznym „wyprali swe szaty i wybielili je we krwi Baranka”, Jezusa Chrystusa, zdołali zająć sprawiedliwą pozycję przed Jehową. Podobnie jak niegdyś Abraham stali się przyjaciółmi Jehowy! Zgotowaną przez Jehowę drogę zbawienia milionów osób ze wszystkich narodów rzeczywiście cechuje sprawiedliwość (Objawienie 7:9, 14).

Czy się dostosowujesz do sprawiedliwych dróg Bożych?

13, 14. (a) Jakiej osobistej oceny stanu swego serca powinien dokonać każdy z nas? (b) Jak możemy wyrazić wdzięczność Jehowie?

¹³ Czy nie chwyta cię za serce i nie porusza głęboko sprawiedliwość i miłość Boża, które znalazły wyraz w oddaniu na okup za ciebie Jego jednorodzonego Syna? Wyobraź sobie, jak się czuł Abraham, gdy Jehowa od niego zażądał, by złożył w ofierze własnego syna, którego tak kochał! A przecież uczucia Boga są o wiele głębsze. Pomyśl, co mógł odczuwać Jehowa, gdy Jego ukochany Syn znosił maltretowanie, zniewagi ze strony przechodniów oraz przejmujący ból na palu męki. Wyobraź sobie reakcję Jehowy na okrzyk Jezusa: „Boże mój, Boże mój, dlaczegoś mnie opuścił?” (Mateusza 27:39, 46). Niemniej sprawiedliwość wymagała, żeby Jehowa Bóg pozwolił swemu Synowi tak umrzeć, bo w ten sposób mógł on dowieść swej prawości i zarazem usprawiedliwić praworządność Boga. Ponadto Jehowa przez dopuszczenie do śmierci swego Syna otworzył dla nas drogę zbawienia.

¹⁴ Z pewnością więc docenianie tego, co uczynili Jehowa i Jego Syn, powinno nas pobudzić do złożenia publicznego wyznania: „Zbawienie zawdzięczamy naszemu Bogu (...) oraz Barankowi” (Objawienie 7:10). Reagując zdecydowanie w taki sposób, potwierdzamy swą wiarę w słowa Mojżesza: „Wszystkie (...) drogi [Jehowy] są sprawiedliwością” (Powtórzonego Prawa 32:4). Jakże musi to radować serca Jehowy i Jego Syna, gdy uznajemy Boże drogi służące zbawieniu człowieka, a następnie się do nich dostosowujemy!

15. Jakie znaczenie mają dla nas słowa Jezusa skierowane do Nikodema?

¹⁵ Czyż nie cieszymy się z tego, że w latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia nasi bracia zajęli zdecydowane stanowisko w kwestii ofiary okupu? Czy nie jesteśmy zadowoleni, że należymy dziś do organizacji, która tak samo stanowczo obstaje przy wytyczonej przez Boga słusznej i nacechowanej miłością drodze zbawienia ludzi? Jeżeli tak, to powinniśmy zwracać szczególną uwagę na słowa, które Jezus wypowiedział do Nikodema: „Bóg posłał Syna nie po to, aby świat osądzić, lecz aby przez Niego świat uratować. Kto wierzy w Syna, jest wolny od sądu (...). Kto zaś żyje prawdą, idzie do światła, aby widać było, że działa zgodnie z wolą Boga”. Jeżeli chcemy uniknąć niepomyślnego osądzenia, to musimy dowieść swej wiary w Syna ‛działaniem zgodnym z wolą Boga’ (Jana 3:17, 18, 21, Przekład współczesny).

16. Jak uczniowie Jezusa mogą przysparzać chwały niebiańskiemu Ojcu?

¹⁶ Jezus oświadczył: „Ojciec mój przez to doznaje chwały, że obfity owoc wydajecie i okazujecie się moimi uczniami. Jeżeli będziecie przestrzegali moich przykazań, pozostaniecie w mej miłości, jak ja przestrzegałem przykazań Ojca i pozostaję w Jego miłości” (Jana 15:8, 10). Co to za przykazania? Jedno z nich znajdujemy w Ewangelii według Jana 13:34, 35, gdzie Jezus rzekł do swych uczniów: „Daję wam nowe przykazanie: że macie się wzajemnie miłować (...). Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami: jeśli będzie między wami miłość”. Owoc, jakim jest miłość, niewątpliwie jest widoczny wśród Świadków Jehowy. Jezus polecił też: „Idźcie więc i pozyskujcie uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem” (Mateusza 28:19, 20). Czy i ty tak czynisz „zgodnie z wolą Boga”?

17. Co świadczy o tym, że działalność głoszenia i nauczania jest przejawem sprawiedliwości Jehowy?

¹⁷ Gdy wziąć pod uwagę, co Świadkowie Jehowy osiągnęli w ciągu zaledwie jednego roku, staje się rzeczą oczywistą, jak słusznie i sprawiedliwie postępuje Jehowa, że pozwala naśladowcom Jezusa prowadzić działalność głoszenia i nauczania. W roku 1988 ochrzczono 239 268 nowych uczniów! Czy nie napawa to twego serca radością?

Sprawiedliwy Bóg będzie działał szybko

18. Jakie pytania mogą się nasuwać z uwagi na prześladowanie ludu Jehowy?

¹⁸ Dzieło świadczenia rozwija się, mimo że napotyka utrudnienia. Jezus zapowiedział swym naśladowcom: „Jeżeli mnie prześladowali, was też będą prześladować” (Jana 15:20). Nowożytne dzieje Świadków Jehowy potwierdzają słuszność tej wypowiedzi. To w tym, to w innym kraju cierpieli oni, będąc obłożeni zakazem, wtrącani do więzień, bici, a nawet torturowani. Ponownie przychodzą na myśl prorocze słowa Habakuka: „Zamiera prawo, a sprawiedliwość nie wychodzi na jaw”. Czasami więc nawet ludowi Bożemu mogą się narzucać pytania: ‛Dlaczego Jehowa przypatruje się przewrotnym? Dlaczego milczy, gdy bezbożny pożera sprawiedliwego?’ (Habakuka 1:4, 13, Bw).

19. Jaką przypowieść podał Jezus, abyśmy łatwiej ujrzeli sprawy z Bożego punktu widzenia?

¹⁹ Jezus podał unaocznienie, które nam ułatwia znalezienie odpowiedzi na te pytania, jak również spojrzenie na wszystko z Bożego punktu widzenia. Jak czytamy w Ewangelii według Łukasza 17:22-37, opisał on trudne warunki mające znamionować koniec obecnego systemu rzeczy. Zaznaczył, że będą porównywalne z sytuacją poprzedzającą potop za dni Noego oraz zagładę Sodomy i Gomory za dni Lota. Następnie, jak to wynika z Łukasza 18:1-5 (Bp), Jezus zwrócił się do uczniów i „opowiedział im też przypowieść o tym, że trzeba się zawsze modlić i nigdy nie ustawać”. Posłużył się przykładem wdowy, która była w wielkiej potrzebie, oraz pewnego „sędziego”, który mógł jej pomóc. Pokrzywdzona nieustannie prosiła: „Obroń mnie przed moim przeciwnikiem”. Ze względu na wytrwałość tej wdowy sędzia w końcu zajął się jej sprawą.

20. Jaka nauka płynie z unaocznienia podanego przez Jezusa?

²⁰ Jaka nauka płynie stąd dla nas? Przeciwstawiając tego niesprawiedliwego sędziego Jehowie, Jezus zaznaczył: „Słuchajcie, co mówi ten niesprawiedliwy sędzia!” A Bóg? „Czyżby Bóg nie wziął w obronę swoich wybranych, którzy wołają do Niego we dnie i w nocy, i czyżby zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, zaraz pośpieszy im z pomocą” (Łukasza 18:6-8a, Bp).

21. Jak powinniśmy się zapatrywać na kłopoty osobiste i jak sobie z nimi radzić?

²¹ W razie powstania problemów osobistych powinniśmy zawsze pamiętać, że żadna pozorna zwłoka ze strony Boga w wysłuchaniu naszych próśb nie jest spowodowana Jego niechęcią (2 Piotra 3:9). Kiedy podobnie jak tej wdowie przychodzi nam cierpieć wskutek skrzywdzenia lub prześladowania, możemy mocno wierzyć, że Bóg dopilnuje, aby w słusznym czasie wymierzyć sprawiedliwość. Jak można dać wyraz takiemu przekonaniu? Przez usilne modlitwy oraz popieranie ich niewzruszenie lojalnym postępowaniem (Mateusza 10:22; 1 Tesaloniczan 5:17). Taką postawą potwierdzimy, że na ziemi można znaleźć wiarę i że istnieją prawdziwi miłośnicy sprawiedliwości, do których i my się zaliczamy (Łukasza 18:8b).

„Weselcie się, narody, z Jego ludem”

22. Jakimi tryumfalnymi słowami Mojżesz zakończył swą pieśń?

²² Wiele stuleci temu Mojżesz zakończył swoją pieśń tryumfującym wezwaniem: „Weselcie się, narody, z Jego ludem, gdyż pomści krew swoich sług, a odpłaci pomstą swoim przeciwnikom, i nawet za teren swego ludu dokona zadośćuczynienia” (Powtórzonego Prawa 32:43). Dzień pomsty Jehowy jest coraz bliższy. Jakże możemy być wdzięczni, że Stwórca na równi ze sprawiedliwością w dalszym ciągu okazuje cierpliwość!

23. Jakiego pomyślnego rezultatu mogą się spodziewać ci, którzy uczestniczą w radości ludu Bożego?

²³ Ludzie ze wszystkich narodów mają ciągle jeszcze możliwość ‛zdobyć się na skruchę’; nie ma jednak czasu do stracenia. Piotr ostrzegł: „Dzień Jehowy nadejdzie jak złodziej” (2 Piotra 3:9, 10). Sprawiedliwość Boża wymaga, żeby teraźniejszy zły system wkrótce został usunięty. Obyśmy wówczas znaleźli się wśród ludzi, którzy odpowiedzieli na radosne wezwanie: „Weselcie się, narody, z Jego ludem”! Obyśmy należeli do szczęśliwców, którzy dostrzegli, że wszystkie drogi Boże cechuje sprawiedliwość!

Jak odpowiesz?

◻ Dlaczego Prawo Mojżeszowe powinno umacniać naszą wiarę w sprawiedliwość Bożą?

◻ Co powinno nas pobudzić do zareagowania na sprawiedliwe drogi Boże?

◻ Jak można przysparzać chwały Jehowie?

◻ Jedynie gdzie można dziś znaleźć prawdziwą radość?

[Ilustracja na stronie 63]

„Naprawdę dostrzegam, że Bóg nie jest stronniczy, lecz w każdym narodzie człowiek, który się Go boi i wprowadza w czyn sprawiedliwość, jest Mu przyjemny” (Dzieje Apostolskie 10:34, 35)

[Ilustracja na stronie 66]

Bóg postąpi sprawiedliwie ze swoimi wybranymi, którzy do Niego wołają