Czego uczy Pismo Święte: Nahuma 1:1 do 3:19
Możliwość wybawienia gdy Bóg dokonuje pomsty
„JESZCZE tylko mała chwila, a już nie będzie niegodziwca” (Psalm 37:10). Mocną gwarancję spełnienia tej zapowiedzi dają biblijne księgi Nahuma i Habakuka. Ci odważni mężczyźni spisali je w drugiej połowie VII wieku p.n.e. w królestwie Judy.
Zastanówmy się najpierw nad proroctwem Bożym przekazanym przez Nahuma. Czego ono uczy?
Nieuchronna pomsta Boża
Jehowa wymaga wyłącznego oddania (Wyjścia 20:5). W wypowiedzi skierowanej przeciw Niniwie, stolicy Asyrii, Nahum ostrzega, że Bóg wywrze pomstę na wrogach, którzy nie okazują Mu takiego oddania. Oto przed Nim trzęsą się góry, topnieją wzgórza i podnosi się ziemia. Któż zniesie żar Jego gniewu? (1:1-6).
Możemy zaufać, że Jehowa nas ochroni. Bóg strzeże tych, którzy się do Niego uciekają. Przeciwnicy zostaną wyniszczeni i udręka już się nie powtórzy. Dla Judy jest dobra nowina o pokoju, ponieważ nic nie będzie utrudniać prawdziwego wielbienia (1:7 do 2:2 [1:7 do 2:3, Bw]).
Niesprawiedliwym się nie powiedzie. Wyraźnie dowodzą tego dzieje Niniwy. Okrucieństwem wobec jeńców zasłużyła sobie na miano „krwawego miasta”. Potężnie ufortyfikowana, otoczona grubymi murami, wydawała się niedostępna niczym jaskinia lwów. Ale na mocy postanowienia Bożego miał ją spotkać taki sam los, jaki zgotowała leżącemu nad Nilem miastu No-Ammon, czyli starożytnym Tebom. Stolica Asyrii miała ulec spustoszeniu za swoje grzechy. Proroctwo to spełniło się, gdy w roku 632 p.n.e. została zdobyta przez połączone siły babilońskie i medyjskie, którymi dowodzili babiloński król Nabopolassar oraz król Medów — Kyaksares (2:3 do 3:19 [2:4 do 3:19, Bw]).
Czego uczy Pismo Święte: Habakuka 1:1 do 3:19
HABAKUK dowiedział się, że w słusznym czasie Jehowa wystąpi przeciw okrutnym ciemięzcom. Natomiast sprawiedliwy miał ‛pozostać przy życiu dzięki swej wierności’ (2:4). A czego jeszcze można się nauczyć z tego proroctwa?
Wybawienie okazujących wiarę
Jehowa słyszy błagania swoich sług. Habakuk prosi: „Jak długo, Jehowo, mam wzywać pomocy, a Ty nie słuchasz?” Nie ma sprawiedliwości, a niegodziwcy osaczają prawych. Jednakże Bóg słyszy i „wzbudza Chaldejczyków” w charakterze narzędzia do wymierzenia kary. Ale jak użyje siły bojowej? Prorok czeka na odpowiedź, spodziewając się napomnienia (1:1 do 2:1).
Pozostaną przy życiu tylko wierni i sprawiedliwi. Jehowa zapewnia o tym Habakuka. Choć może się wydawać, że sprawa ulega zwłoce, w czasie wyznaczonym przez Boga prorocze widzenie „niechybnie się sprawdzi”. Zarozumiały wróg, który ograbia narody, nie osiągnie tego, co sobie umyślił. Chaldejczycy nie ujdą kary (2:2-5).
Biada niegodziwcom!
Unikaj nieuczciwego zysku, bałwochwalstwa i stosowania przemocy. Dlaczego? Bo biada temu, kto pomnaża to, co nie jest jego, kto ciągnie niegodziwe zyski, buduje miasto przelewem krwi, poi innych goryczą porażki i ufa martwym bożkom. Starania takich ludzi Bóg obróci wniwecz. Cała ziemia będzie musiała poznać chwałę Jehowy, przed którym wszyscy powinni stać w milczeniu pełnym czci (2:6-20).
Cierpliwie oczekuj wybawienia od Jehowy. Habakuk wspomina w modlitwie, jak Bóg dawniej okazywał swą moc. Jehowa kroczył po ziemi, w gniewie bijąc narody. Wyruszył, by wybawić swój lud. Habakuk wstrząśnięty postanawia „spokojnie czekać na dzień ucisku”. Chociaż niechybnie przyjdą ciężkie czasy, będzie się wielce radować w Jehowie i weselić w Bogu swego zbawienia (3:1-19).
[Ramka na stronie 24]
OMÓWIENIE NIEKTÓRYCH WERSETÓW
○ Nahuma 1:4 — Baszan, Karmel i Liban były to regiony piękne i urodzajne. Wyschnięcie ich oznaczałoby tragedię dla ludzi, którzy je uprawiali. Uwydatnia to, jak srogi miał być gniew Jehowy.
○ 1:10 (Biblia gdańska) — Mieszkańcy Niniwy uważali, że jest niedostępna niczym nieprzebyte gęste ciernie. W dodatku byli odurzeni ambicją. Tymczasem zagłada miała ich dosięgnąć z łatwością ognia trawiącego suche ściernisko. Podobnie dziś wrogowie ludu Bożego nie ostoją się wobec ognistych sądów Jehowy.
○ 2:6 [2:7 (Bw)] — Podczas szturmu na Niniwę rzeka Tygrys wystąpiła z brzegów z powodu ulewnych deszczów. Wody zalały część miasta i obaliły fragment murów. W tej sytuacji stolica Asyrii łatwo padła łupem zdobywców.
○ 2:11-13 [2:12-14 (Bw)] — Asyryjczycy niczym dzikie zwierzęta siali postrach wśród narodów i traktowali je jak zdobycz. Lew był prawdopodobnie ich godłem państwowym. W ruinach Niniwy znaleziono liczne posągi lwów.
○ 3:3, 4 — Na podobieństwo prostytutki Niniwa zwodziła narody uspokajającymi propozycjami przyjaźni i obietnicami pomocy. Ale kto dał się jej usidlić, cierpiał potem ból pod nieznośnym jarzmem. Spotkało to na przykład króla judzkiego Achaza (2 Kronik 28:16, 20, 21).
[Ramka na stronie 25]
OMÓWIENIE NIEKTÓRYCH WERSETÓW
○ Habakuka 1:2-4 — Habakuk wierzył w Jehowę i wiedział, że Bóg nie toleruje zła. Zapytał więc, dlaczego szerzy się niegodziwość. Pragnął, żeby skorygowano jego sposób myślenia (2:1). Może i my zastanawiamy się nad tym, dlaczego niektóre rzeczy są tolerowane. Zaufanie do sprawiedliwości Jehowy powinno nam wtedy pomóc zachować równowagę i zdać się na Niego (Psalm 42:5, 11 [42:6, 12, Bw)].
○ 2:5 — Babilończycy zostali przedstawieni zbiorowo jako człowiek, który wprawił w ruch machinę wojenną, aby podbijać narody. Pragnął coraz to nowych sukcesów militarnych, niczym Szeol i śmierć, którym nigdy nie dość ofiar (por. Przysłów 30:15, 16). Zwycięstwa uderzyły mu do głowy jak mocny trunek. Ale jego zaborcze wojny skończyły się wraz z upadkiem Babilonu w roku 539 p.n.e.
○ 3:13 — Naród izraelski, lud wybrany i namaszczony przez Boga, często doświadczał na sobie Jego zbawczej mocy (Psalm 28:8, 9). Z czasem wydał z siebie Mesjasza, „nasienie” niebiańskiej „niewiasty” Bożej (Rodzaju 3:15). Jehowa wybawi też pozostałych z tego „nasienia” — ostatek namaszczonych duchem uczniów Jezusa, gdy Szatan i narody przypuszczą na nich atak (Objawienie 12:17).
[Ilustracja na stronie 24]
Pałac asyryjski (według archeologa A.H. Layarda)
[Prawa własności]
Za uprzejmą zgodą Zarządu Muzeum Brytyjskiego w Londynie