Życie i służba Jezusa

Chrystus przybywa z władzą Królestwa

JEZUS ciągle jest z uczniami na Górze Oliwnej. Odpowiadając na ich pytanie o znak jego obecności i zakończenia systemu rzeczy, podaje teraz ostatnią z trzech przypowieści. „Kiedy już Syn Człowieczy przybędzie w chwale i z nim wszyscy aniołowie”, mówi Jezus, „wtedy zasiądzie na swym chwalebnym tronie”.

Żaden człowiek nie może ujrzeć aniołów w ich niebiańskiej chwale. Zatem Syn Człowieczy, Jezus Chrystus, przybywa z nimi niewidzialnie dla oczu ludzkich. Ma to miejsce w roku 1914. W jakim celu Jezus przybywa? Jak sam wyjaśnia, „wszystkie narody będą zebrane przed nim i będzie oddzielał ludzi jednych od drugich, tak jak pasterz oddziela owce od kozłów. I postawi owce po swojej prawicy, kozły zaś po lewicy”.

Następnie Jezus opisuje, co będzie z tymi, którzy się znajdą po stronie łaski: „Wtedy powie król do tych po prawicy: ‛Chodźcie wy, którzy dostąpiliście błogosławieństwa od mego Ojca, odziedziczcie Królestwo przygotowane dla was od założenia świata’”. Owce nie będą panować z Chrystusem w niebie; odziedziczą Królestwo, stając się jego ziemskimi poddanymi. Przygotowano je dla nich „od założenia świata”, to znaczy od chwili, gdy Adam i Ewa wydali na świat dzieci, które mogły skorzystać z Boskiego postanowienia co do wybawienia ludzkości.

Ale dlaczego owce znalazły się na uprzywilejowanej pozycji po prawicy Króla? „Byłem bowiem głodny”, wyjaśnia król, „a daliście mi jeść; byłem spragniony, a daliście mi pić. Byłem obcym, a przyjęliście mnie gościnnie; gołym, a ubraliście mnie. Zachorowałem, a doglądaliście mnie. Byłem w więzieniu, a przyszliście do mnie”.

Ponieważ owce znajdują się na ziemi, pragną się dowiedzieć, jak to się stało, że wyświadczyły tyle dobra swemu Królowi w niebie. „Panie”, pytają, „kiedy cię widzieliśmy głodnym i nakarmiliśmy ciebie, lub spragnionym i daliśmy ci pić? Kiedy widzieliśmy cię obcym i przyjęliśmy cię gościnnie lub gołym i ubraliśmy ciebie? Kiedy widzieliśmy cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do ciebie?”

„Zaprawdę, powiadam wam”, mówi Król, „w takiej mierze, w jakiej czyniliście to najmniejszemu z tych moich braci, uczyniliście to mnie”. Braćmi Chrystusa są ci ze 144 000 jego niebiańskich współwładców, którzy jeszcze żyją na ziemi. Jezus wyjaśnia, że wyświadczanie im dobra jest równoznaczne z troszczeniem się o niego samego.

Teraz Król zwraca się do kozłów. „Idźcie ode mnie, którzyście przeklęci, w ogień wieczny przygotowany dla Diabła i jego aniołów. Bo byłem głodny, ale nie daliście mi jeść, byłem spragniony, ale nie daliście mi pić. Byłem obcym, ale nie przyjęliście mnie gościnnie; gołym, ale nie ubraliście mnie; chorym i w więzieniu, ale nie doglądaliście mnie”.

Kozły biadają: „Panie, kiedy cię widzieliśmy głodnym lub spragnionym, obcym lub gołym, chorym lub w więzieniu, a nie usłużyliśmy tobie?” Wyrok potępiający zapada na tej samej podstawie, na której owce zostają osądzone przychylnie. „W takiej mierze, w jakiej tego nie czyniliście komuś z tych najmniejszych [moich braci]”, odpowiada Jezus, „nie uczyniliście tego mnie”.

Tak więc obecność Chrystusa z władzą Królestwa, poprzedzająca kres obecnego złego systemu rzeczy w wielkim ucisku, będzie czasem sądu. Kozły ‛odejdą w wieczne odcięcie, lecz sprawiedliwi [owce] do życia wiecznego’. Mateusza 25:31-46; Objawienie 14:1-3.

◆ Dlaczego obecność Chrystusa musi być niewidzialna i jakie dzieło przeprowadza on w tym czasie?

◆ W jaki sposób owce dziedziczą Królestwo?

◆ Kiedy miało miejsce „założenie świata”? Dlaczego właśnie wtedy?

◆ Na jakiej podstawie ludzie są uznawani za owce lub za kozły?