Pytania czytelników

◼ Dlaczego Jezus ustanowił Pamiątkę w obecności samych apostołów, bez udziału innych uczniów mających się stać uczestnikami nowego przymierza?

Pytanie to wynika chyba z mylnego poglądu, iż owego wieczora Jezus zebrał apostołów, by ustanowić Wieczerzę Pańską w gronie chrześcijan już namaszczonych duchem świętym i objętych nowym przymierzem. Tymczasem 14 Nisan 33 roku n.e. zbór chrześcijański jeszcze nie istniał, a Jezus i apostołowie zebrali się po to, by spożyć doroczny żydowski posiłek paschalny.

Rzecz jasna, oprócz 12 apostołów Jezus miał też innych uczniów. Na rok przed swą śmiercią wysłał w podróż ewangelizacyjną 70 uczniów. Po zmartwychwstaniu „ukazał się więcej niż pięciuset braciom naraz”. W dniu Pięćdziesiątnicy zebrało się ich „około stu dwudziestu” (1 Koryntian 15:6, Bw; Dzieje Apostolskie 1:15, 16, 23, Bw; Łukasza 10:1-24). Przyjrzyjmy się jednak gronu, w którego obecności ustanowił doroczną uroczystość znaną jako Wieczerza Pańska.

Ewangelia według Łukasza 22:7, 8 osadza to wydarzenie w czasie. Czytamy w niej: „Nadszedł dzień przaśników, w którym musiała być złożona ofiara paschalna; toteż wysłał Piotra i Jana, mówiąc: ‚Idźcie i przygotujcie nam do zjedzenia paschę’”. Sprawozdanie podaje dalej: „A do pana domu powiecie: ‚Nauczyciel mówi do ciebie: „Gdzie jest pokój gościnny, w którym mogę z uczniami zjeść paschę?”’” Tak więc tego wieczora Jezus zebrał się z dwunastoma, aby obchodzić żydowskie święto. Rzekł do nich: „Wielce pragnąłem jeść z wami tę paschę, zanim będę cierpiał” (Łukasza 22:11, 15).

Pascha już od chwili ustanowienia w Egipcie była świętem rodzinnym. Bóg powiedział wtedy Mojżeszowi, że każda rodzina powinna zabić baranka. Jeśli była za mała, żeby go spożyć w całości, mogła zaprosić na ten posiłek sąsiednią rodzinę. Logiczny więc jest wniosek, że w roku 33 większość uczniów Jezusa normalnie spożyłaby wieczerzę paschalną ze swymi rodzinami.

Ale Jezus „wielce pragnął” ostatnią ważną Paschę i ostatnią noc przed śmiercią spędzić w gronie swoich najbliższych uczniów, towarzyszących mu przez znaczną część jego służby. Pod koniec posiłku paschalnego Jezus powiedział im o nowym święcie, które w przyszłości mieli obchodzić wszyscy jego naśladowcy. Wino, którego miano używać podczas tego zapowiedzianego święta, symbolizowało krew „nowego przymierza”, mającego zastąpić przymierze Prawa (Łukasza 22:20).

Jednakże wieczorem 14 Nisan 33 roku n.e. nowe przymierze jeszcze nie obowiązywało, ponieważ nie została złożona uprawomocniająca je ofiara w postaci Jezusa. W dalszym ciągu było w mocy przymierze Prawa. Nie przybito go jeszcze do pala. Ponadto do dnia Pięćdziesiątnicy nic nie wskazywało na to, jakoby stare przymierze z cielesnym Izraelem zostało już zastąpione nowym przymierzem z Izraelem duchowym (Galatów 6:16; Kolosan 2:14).

A zatem wspomnianego wieczora żaden z 11 wiernych apostołów i pozostałych uczniów nie był jeszcze objęty nowym przymierzem. Jezus bynajmniej nie odtrącił innych uczniów pochodzenia żydowskiego, gdy pozwolił im obchodzić święto Paschy w gronie rodzinnym.