Obfitość dobroci Jehowy

„Jak obfita jest Twoja dobroć, której skarby nagromadziłeś dla tych, co się boją Ciebie!” (PSALM 31:19 [31:20, Bw]).

1, 2. (a) Jakie ogromne dzieło przedsięwziął Jehowa w zamierzchłej przeszłości? (b) Jak Jehowa ocenił wynik swej działalności stwórczej?

BYŁ czas, gdy Bóg przystąpił do stwarzania ‛niebios jako swego tronu i ziemi jako swego podnóżka’ (Izajasza 66:1). Natchniona przez Niego kronika nie ujawnia, kiedy to się stało. Oznajmia po prostu: „Na początku Bóg stworzył niebiosa i ziemię” (Rodzaju 1:1). Ukształtował niezliczone miliony galaktyk, będących nierzadko skupiskami miliardów gwiazd. W pobliżu krańca jednej z takich galaktyk znajdowała się jasna gwiazda, okrążana przez kilka stosunkowo niewielkich, ciemnych globów. Jedna z tych planet została nazwana Ziemią. W porównaniu z olbrzymimi, świecącymi gwiazdami wyglądała bardzo niepozornie, ale właśnie ją wybrał Jehowa na swój podnóżek.

² Jehowa Bóg skoncentrował więc swoją działalność stwórczą na planecie Ziemi. Mając u swego boku Mistrzowskiego Wykonawcę, „pierworodnego wszelkiego stworzenia”, w ciągu sześciu długich, symbolicznych „dni” poddawał to niezbyt duże ciało niebieskie różnym przeobrażeniom, aż w sensie przenośnym stało się odpowiednim miejscem dla Jego stóp (Kolosan 1:15, Bw; Wyjścia 20:11; Przysłów 8:30). Postanowił, iż właśnie tutaj będzie żył człowiek, nowa forma rozumnego bytu. Pierwsza para ludzka, ukształtowana z pierwiastków znajdujących się w glebie, zamieszkała w uroczym, rajskim otoczeniu (Rodzaju 1:26, 27; 2:7, 8). Ostateczny wynik tej niezwykłej działalności stwórczej był w najwyższym stopniu doskonały i piękny. Biblia wyjawia, jak Jehowa ją ocenił rankiem (czyli pod koniec) szóstego „dnia”: „Spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a oto było to bardzo dobre” (Rodzaju 1:31).

Dobroć Boża

3. Jaki wybitny przymiot Jehowy uwidacznia się w Jego dziełach?

³ Po tysiącach lat pewien potomek tej pierwszej pary sięgając myślą do okresu stwarzania napisał: „Jego [Boże] niewidzialne przymioty są przecież wyraźnie widoczne od stworzenia świata, gdyż pojmuje się je przez to, co zostało uczynione — nawet Jego wieczystą moc i Boskość” (Rzymian 1:20). Istotnie, wspaniałość naszej planety oraz wszystkich ziemskich stworzeń cudownie odzwierciedla niewidzialne przymioty Boga, wśród których poczesne miejsce zajmuje przeobfita dobroć. Jakże słusznie więc Bóg oświadczył, iż wszystko, co uczynił, było dobre! (Psalm 31:20, Bw).

4, 5. Co to jest dobroć?

⁴ Dobroć jest szóstym z owoców ducha Bożego, wymienionym przez apostoła Pawła w Liście do Galatów 5:22. W poprzednich wydaniach Strażnicy omówiono pierwszych pięć i wskazano na ich doniosłą rolę w kształtowaniu dojrzałej osobowości chrześcijańskiej.a Nie można jednak zapomnieć o dobroci! Zajmijmy się tym przymiotem.

⁵ Co to jest dobroć? Jest to cecha lub postawa kogoś, kto jest dobry, to szlachetność moralna, cnota. Pozytywny ten przymiot wyraża się w czynieniu drugim tego, co dla nich jest dobre, korzystne. Jak możemy uzewnętrzniać tę ujmującą zaletę? Głównie przez naśladowanie Jehowy. Zanim więc omówimy, jak poszczególni chrześcijanie mogą ją przejawiać, przyjrzyjmy się bliżej dobroci, którą nasz troskliwy Bóg Jehowa okazuje swoim sposobem postępowania z rodziną ludzką oraz zaspokajaniem jej potrzeb.

Dobroć widoczna w dziełach

6. Co pobudziło Jehowę do stworzenia innych bytów rozumnych?

⁶ Co przede wszystkim skłoniło naszego niebiańskiego Ojca do obdarowania stworzeń rozumnych radością, jaką daje życie? Odpowiedź znajdujemy w oświadczeniu apostoła Jana: „Bóg jest miłością” (1 Jana 4:8, Bw). Właśnie pod wpływem bezinteresownej miłości Jehowa, wielkie Źródło życia, powołał do istnienia inne byty i zapewnił im mieszkanie w niebie bądź na ziemi. Co prawda bardzo niewiele wiemy o wyglądzie niebios oraz przebywających tam stworzeń. Są to duchy, niewidzialne dla oczu ludzkich i zamieszkujące dziedzinę niematerialną. Ale rozejrzyj się po ziemi, naszym domu, który Jehowa przygotował dla swych dzieci żyjących na tej planecie. Przypatrz się też samym ludziom. Na własne oczy dostrzeżesz niezbite dowody dobroci Bożej.

7-9. Jak sposób stworzenia ziemi i ludzi odzwierciedla dobroć Jehowy?

⁷ Jehowa obdarzył naszych prarodziców życiem. Co więcej, zadbał o to, by mogło im sprawiać radość i być źródłem przyjemności. Najpierw stworzył dla nich dom — ziemię — ze starannie dobranym ruchem obrotowym, zakresem temperatur i składem atmosfery. Uruchomił obiegi wody, azotu i tlenu, działające niezawodnie dla dobra i zadowolenia ludzi. Powierzchnię ziemi pokrył niczym kobiercem tysiącami gatunków roślin. Jedne z nich służą człowiekowi za pokarm, inne zaś głównie cieszą oczy. Niebo zapełnił ptakami, które zachwycają nas swoim śpiewem i ubarwieniem, morza — mnóstwem ryb, a lądy — wieloma rodzajami zwierząt, zarówno dzikich, jak i dających się oswoić. Cóż za niezwykła szczodrość! Jakiż dowód dobroci serca! (Psalm 104:24).

⁸ Zobaczmy teraz, jak Bóg nas stworzył. Tak ukształtował nasze ramiona, nogi i dłonie, byśmy mogli bez trudu się poruszać i utrzymywać równowagę. Z surowców obficie występujących na ziemi otrzymujemy pokarm i wszelkie inne potrzebne nam rzeczy. Jehowa wyposażył nas w kubki smakowe, dzięki czemu spożywanie pokarmów nie jest czysto mechaniczną czynnością mającą na celu uzyskanie energii — czymś, co by przypominało podłączenie urządzenia do sieci elektrycznej. Przeciwnie, jedzenie i picie ma nam sprawiać przyjemność, gdyż nie tylko napełniamy żołądek, lecz także zadowalamy zmysł smaku. Jehowa dał nam również uszy oraz zadbał o to, żebyśmy mogli nimi z radością chwytać mnóstwo dobiegających zewsząd dźwięków. Jak przyjemnie jest posłuchać kojącego szmeru strumyka, gruchania turkawki lub radosnego śmiechu małego dziecka! Chociaż więc od czasu stwarzania wydarzyło się tyle złych rzeczy, dzięki dobroci Bożej życie w dalszym ciągu jest źródłem radości.

⁹ Pomyślmy też o pozostałych zmysłach. Ileż najrozmaitszych, zachwycających kolorów raduje nasze oczy! Jak cudownie jest wdychać subtelną woń kwiatów! Nic dziwnego, że psalmista zawołał do Jehowy: „Będę Cię opiewał, gdyż uczyniony jestem cudownie, w sposób przejmujący lękiem. Cudowne są Twoje dzieła” (Psalm 139:14).

Upadek i wybawienie ludzkości

10. Jak większość ludzi reaguje na dobroć Bożą i jak mimo to dalej z niej korzysta?

¹⁰ Niestety, po pewnym czasie nasi prarodzice okazali brak wdzięczności za wielką dobroć Boga. Nie podporządkowali się przykazaniom Jehowy i przekroczyli jedyne nałożone przez Niego ograniczenie. W rezultacie zarówno oni, jak ich potomkowie musieli zaznać smutku, cierpień i śmierci (Rodzaju 2:16, 17; 3:16-19; Rzymian 5:12). W ciągu tysiącleci, które upłynęły od tego aktu nieposłuszeństwa, większość nie zważała na dobroć Bożą i wcale jej nie ceniła. Mimo to niewdzięczni ludzie dalej z niej korzystają. W jaki sposób? Mieszkańcom Listry, miasta na Bliskim Wschodzie, apostoł Paweł wyjaśnił: „[Bóg] nie przestawał dawać o sobie świadectwa czyniąc dobrze. Zsyłał wam deszcz z nieba i urodzajne lata, karmił was i radością napełniał wasze serca” (Dzieje Apostolskie 14:17, BT).

11. Do czego jeszcze, oprócz stworzenia ludziom zachwycającego domu, pobudziła Jehowę dobroć?

¹¹ Ale Jehowa nie ogranicza swej dobroci do udostępniania ludziom podtrzymujących życie, wspaniałych procesów i tworów, w które obfituje ziemia. Uczynił dużo więcej. Okazał gotowość przebaczenia grzechów potomkom Adama oraz utrzymywania dobrych stosunków z ludźmi wiernymi. Jehowa skierował uwagę Mojżesza na ten aspekt swej dobroci, gdy mu przyrzekł: „Dam całej mojej dobroci przejść przed twoim obliczem”. Mojżesz usłyszał później następujące oświadczenie: „Jehowa, Jehowa, Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, a przepełniony serdeczną życzliwością i prawdą, zachowujący serdeczną życzliwość dla tysięcy, przebaczający błąd i wykroczenie, i grzech” (Wyjścia 33:19; 34:6, 7).

12. Które postanowienia Prawa Mojżeszowego ukazywały dobroć Jehowy?

¹² W czasach Mojżesza Jehowa dał nowo utworzonemu narodowi izraelskiemu system prawny, w ramach którego nieumyślni grzesznicy mogli uzyskać doraźne, symboliczne przebaczenie win. Dzięki przymierzu Prawa, zawartemu za pośrednictwem Mojżesza, Izraelici stali się narodem wybranym przez Boga i nauczyli się składać Jehowie różne ofiary ze zwierząt, mające stanowić przebłaganie za grzechy i nieczyste postępki. Izraelici przejęci skruchą mogli więc mimo odziedziczonej niedoskonałości we właściwy sposób przybliżać się do Jehowy i mieć świadomość, że ta forma wielbienia cieszy się Jego uznaniem. Król Dawid, który był członkiem tego narodu podległego Prawu, zdawał sobie sprawę z widocznej w tym dobroci Bożej i tak dał wyraz swoim odczuciom: „Nie wspominaj grzechów mej młodości ani moich przewin, ale o mnie pamiętaj w Twojej łaskawości ze względu na dobroć Twą, Jahwe” (Psalm 25:7, BT).

13. Jak Jehowa umożliwił zabieganie o przebaczenie grzechów w sposób bardziej skuteczny niż przez składanie ofiar ze zwierząt?

¹³ Z czasem dobroć pobudziła Jehowę do udostępnienia bardziej skutecznego i trwałego sposobu zabiegania o przebaczenie grzechów. Jego podstawę stanowi ofiara złożona przez Jezusa — potomka króla Dawida (Mateusza 1:6-16; Łukasza 3:23-31). Jezus nigdy nie zgrzeszył, toteż gdy umarł, ofiara w postaci jego życia przedstawiała ogromną wartość, a Bóg uznał ją za okup za całą grzeszną ludzkość. Apostoł Paweł napisał: „Wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej, i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę” (Rzymian 3:23-26, Bw).

14. Jakie cudowne widoki otwiera przed ludźmi ofiara okupu?

¹⁴ Wiara w Jezusową ofiarę okupu daje chrześcijanom bardzo wiele — dużo więcej, niż dawały Izraelitom ofiary ze zwierząt składane zgodnie z wymogami przymierza Prawa. Na jej podstawie ściśle określonemu gronu chrześcijan przypisano sprawiedliwość i za pośrednictwem ducha świętego uznano ich za synów Bożych. W ten sposób stali się braćmi Chrystusa i otrzymali nadzieję, że zmartwychwstaną jako stworzenia duchowe, by wespół z nim panować w jego niebiańskim Królestwie (Łukasza 22:29, 30; Rzymian 8:14-17). Pomyśl tylko — przed niektórymi mieszkańcami naszej maleńkiej planety Bóg zechciał otworzyć niebiańskie perspektywy! Obecnie żyje jeszcze nieliczna grupka ludzi mających tę nadzieję. Ale miliony innych chrześcijan mogą dzięki wierze w okup odzyskać to, co utracili Adam i Ewa — życie wieczne w raju na ziemi przypominającej ogród. Samo przymierze Prawa nie mogło zapewnić przestrzegającym go ludziom ani niebiańskich, ani ziemskich widoków na przyszłość.

15. Czego dotyczy „dobra nowina”?

¹⁵ Wieść o nowych przedsięwzięciach Bożych wprowadzonych w życie za pośrednictwem Jezusa Chrystusa całkiem słusznie nazwano „dobrą nowiną”, odzwierciedla bowiem dobroć Jehowy (2 Tymoteusza 1:9, 10). W Biblii określono ją też mianem „dobrej nowiny o Królestwie”. Jej istotą jest dziś fakt, iż zmartwychwstały Jezus już ustanowił to Królestwo i jest jego Władcą (Mateusza 24:14; Objawienie 11:15; 14:6, 7). Ale „dobra nowina” obejmuje coś więcej. Jak wynika ze słów Pawła skierowanych do Tymoteusza, w jej zakres wchodzi także wiedza o tym, że Jezus złożył za nas okup. Bez tej ofiary nie byłoby możliwe nawiązanie dobrych stosunków z Bogiem ani nasze wybawienie — nie mówiąc już o Królestwie Mesjańskim czy o powołaniu z ziemi 144 000 królów i kapłanów. Jakże cudownym wyrazem dobroci Bożej jest okup!

Dobroć Boża dzisiaj

16, 17. Jak proroctwo z Księgi Ozeasza 3:5 spełniło się (a) w roku 537 p.n.e.? (b) w roku 1919?

¹⁶ Wybiegając myślą naprzód, do „dni ostatecznych”, apostoł Paweł ostrzegł, że ‛ludzie będą samolubni, nie miłujący tego, co dobre’ (2 Tymoteusza 3:1-3, Bw). Nie miały być cenione nawet zwyczajne przejawy dobroci, takie jak szczodrość czy życzliwość. Jakże więc pokrzepia i podnosi na duchu proroctwo z Księgi Ozeasza 3:5: „Potem wrócą synowie Izraela i z pewnością będą wypatrywać Jehowy, swego Boga, oraz Dawida, swego króla; pod koniec dni na pewno przyjdą ze drżeniem do Jehowy i do Jego dobroci”.

¹⁷ Proroctwo to spełniło się po raz pierwszy w roku 537 p.n.e., gdy Żydzi powrócili z niewoli babilońskiej do Ziemi Obiecanej. W czasach nowożytnych zaczęło się spełniać w roku 1919, kiedy to ostatek duchowego Izraela wyszedł z niewoli organizacji Szatana, by gorliwie szukać Jehowy i Jego dobroci. Chrześcijanie ci zrozumieli, że od roku 1914 panuje w niebie ‛Dawid, ich król’, którym jest Jezus Chrystus. Pod jego nadzorem z zapałem podjęli się ogłaszania dobrej nowiny wszystkim narodom. W ten sposób zaczęli spełniać zapowiedź z Ewangelii według Mateusza 24:14: „Ta dobra nowina o Królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi wszystkim narodom na świadectwo; i wtedy nadejdzie koniec”.

18. Kto wraz z ostatkiem Izraela duchowego rozgłasza dobrą nowinę?

¹⁸ Ostatkowi pomazańców towarzyszy dziś „wielka rzesza”, podobnie wysławiająca dobroć Jehowy (Objawienie 7:9). Już ponad cztery miliony osób powtarza słowa anioła z wizji Jana i wzywa całą ludzkość: „Boga się bójcie i dajcie Mu chwałę, ponieważ nadeszła godzina Jego sądu; toteż oddajcie cześć Temu, który uczynił niebo i ziemię, i morze, i źródła wód” (Objawienie 14:7).

19. Co należy do największych dowodów dobroci Bożej?

¹⁹ Okoliczność, że Bóg pozwala nam ze sobą współpracować w tym doniosłym dziele, jest jednym z największych dowodów Jego dobroci. Jakimż zaszczytem jest dla nas powierzenie nam „chwalebnej dobrej nowiny szczęśliwego Boga”! (1 Tymoteusza 1:11). Głosząc i nauczając, obficie wydajemy jakże ważny owoc ducha Bożego — dobroć. W ten sposób przejawiamy takie samo usposobienie, jak starożytny sługa Boży Dawid, który powiedział: „Na wzmiankę o obfitości Twojej dobroci wybuchną uniesieniem, a ze względu na Twą sprawiedliwość będą wznosić okrzyki radości” (Psalm 145:7).

20. Jakie dalsze informacje o dobroci omawia następny artykuł?

²⁰ Ale czy udział w głoszeniu dobrej nowiny jest jedynym sposobem okazywania dobroci? Bynajmniej! Mamy być „naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane” (Efezjan 5:1, Bw). Jego dobroć przejawia się na różne sposoby, więc i nasza powinna się uwidaczniać w wielu dziedzinach życia. Niektóre z nich omawia następny artykuł.

[Przypis]

Czy potrafisz odpowiedzieć?

◻ W jaki sposób całe stworzenie odzwierciedla dobroć Bożą?

◻ Jakie kroki poczynił Jehowa, by przebaczyć grzechy ludziom okazującym skruchę?

◻ Kiedy, zgodnie z Księgą Ozeasza 3:5, ostatek pomazańców przyszedł do Jehowy i Jego dobroci, i jaki był tego rezultat?

◻ Co stanowi dziś jeden z największych dowodów dobroci Bożej?

[Ilustracja na stronie 15]

Całe stworzenie poświadcza, jak obfita jest dobroć Boża

[Ilustracja na stronie 16]

Przywilej uczestniczenia w działalności kaznodziejskiej stanowi nadzwyczajny dowód dobroci Jehowy