Zapraszamy na zgromadzenia okręgowe „Nosicieli światła”

W PIERWSZYM dniu stwarzania Jehowa Bóg spowodował, że do ziemi dotarło światło. Jak czytamy w Biblii, powiedział: „Niech się stanie światło” i „wtedy stało się światło” (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 1:3). Harmonizuje to z myślą wyrażoną przez apostoła Jana: „Bóg jest światłem i w jedności z Nim nie ma żadnej ciemności” (1 Jana 1:5).

Syn Boży, Jezus, pozostaje w jedności ze swym Ojcem, mógł zatem powiedzieć: „Jestem światłem świata” (Jana 9:5). Jeżeli uwierzymy w Jehowę i Jego Syna, wydostaniemy się z ciemności do światła. Potwierdził to Jezus, mówiąc: „Przyszedłem na świat jako światło, żeby nikt z wierzących we mnie nie pozostawał w ciemności” (Jana 12:46). Słusznie więc mógł powiedzieć o swych prawdziwych naśladowcach: „Jesteście światłem świata. (...) Niech światło wasze świeci przed ludźmi, aby widzieli wasze szlachetne uczynki i dawali chwałę waszemu Ojcu, który jest w niebiosach” (Mateusza 5:14, 16).

Jakież to błogosławieństwo, że znamy prawdę — że dzięki pomocy „niewolnika wiernego i rozumnego” pojmujemy Słowo Boże! (Mateusza 24:45-47). Uwolniliśmy się od tajemniczego dogmatu o Trójcy; nie dręczy nas pytanie, dlaczego wszechmocny i kochający Bóg toleruje niegodziwość i przemoc; nie gubimy się w domysłach co do losu człowieka po śmierci. Światło prawdy obudziło w nas nadzieję, nadzieję na Królestwo Boże. Wyjawiło, jak wspaniałym Bogiem jest nasz Stwórca, Jehowa. Ukazało nam cel życia — przysparzanie Jemu chwały, gdyż głównie po to zostaliśmy stworzeni. Dlatego musimy być nosicielami światła. Jest to wielki zaszczyt i przywilej, ale też bardzo odpowiedzialne zadanie. Jeśli chcemy się z niego należycie wywiązać, musimy w pełni korzystać z pomocy Jehowy. Jakże słusznie więc postanowiono, by zgromadzenia okręgowe w roku 1992 odbywały się pod hasłem „Nosiciele światła”!

Chcemy coraz lepiej pełnić rolę nosicieli światła i jeszcze bardziej cenić sobie ten przywilej, dlatego weźmiemy udział w jednym z tych zgromadzeń. Będziemy na miejscu jeszcze przed wstępną pieśnią i pozostaniemy aż do modlitwy końcowej. Uważnie wysłuchamy całego programu — przemówień, wywiadów, opowiadanych przeżyć oraz dramatu. Robienie notatek pomoże nam skoncentrować się na przedstawianych zagadnieniach, a później ułatwi odświeżenie w pamięci usłyszanych rad. Tak, podczas całego zgromadzenia zechcemy ‛zwracać uwagę na to, jak słuchamy’ (Łukasza 8:18).